มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1296

ถึงแม้ว่าจะมาเจอกับผู้ชายคนนี้ที่ทำให้ตัวเองรู้สึกแค้นจนเข็ดฟันนั้น แต่สวีเอ้าเสวี่ยกลับรู้สึกอุ่นใจอย่างแปลกประหลาด

เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนรับโทรศัพท์แล้วก็ไปอาบน้ำเพื่อที่จะไปนั้น สวีเอ้าเสวี่ยก็อดไม่ได้ที่จะห้าเปลี่ยนเป็นเย็นชา พึ่งจะจัดการสำเร็จก็เตรียมที่จะปล่อยเธอทิ้งไว้คนเดียว มันทำให้เธอรู้สึกราวกับถูกหลอกฟันก็ไม่ปาน

“เธอยังจะตะลึงอยู่ตรงนี้อีกทำไม？รีบไปเปลี่ยนชุดแล้วไปรับคนกับฉันเร็ว ฉันหาโอกาสมาให้ เธอจะเอาไหม？” ฉีเติ่งเสียนมองไปยังสวีเอ้าเสวี่ยด้วยความไม่สบอารมณ์

“หืม？” สวีเอ้าเสวี่ยชะงัก หลังจากที่ได้สติกลับมา ก็ได้แต่ยิ้มแห้ง“นายจะให้โอกาศอะไรฉัน？”

“ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ยิ่งใหญ่เป็นอย่างไร！” ฉีเติ่งเสียนรีบพูด

“บิดารมันเถอะ！” สวีเอ้าเสวี่ยไม่ได้ตามใจเขา และตอบกลับทันที คนฉลาดแบบเธอนั้น จะฟังที่ฉีเติ่งเสียนพูดไม่ออกได้อย่างไร

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าฉีเติ่งเสียนหน้าหม้อนี้จะไปรับใคร แต่สวีเอ้าเสวี่ยก็ได้เปลี่ยนชุดเรียบร้อย และออกไปพร้อมกับเขา มุ่งหน้าไปยังสนามบินเมืองจิงเต่า

ทั้งสองก็มาถึงสนามบินอย่างรวดเร็ว อาจารย์จางเทียนและเหรินซวนทั้งสองนั้นอยู่ท่ามกลางผู้คน เรียกได้ว่าโดดเด่นกว่าในหมู่คนทั่วไป

เนื่องจากทั้งสองคนไว้มวยผม แม้ว่าเหรินซวนจะอยู่ในชุดธรรมดา แต่ก็ไม่อาจกลบกลิ่นอายของเขาได้ ส่วนอาจารย์จางเทียนนั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย อยู่ในชุดของราชวงค์ถังสีขาวทั้งชุด ราวกับเซียนไม่ปาน คนอื่นเมื่อมองก็รู้ได้เป็นยอดฝีมืออย่างแน่นอน

“โยม อาตมาว่าโหงวเฮ้งของโยมดูดีไม่น้อย มีโชคชะตาพารวย ในอนาคตมีแววได้เป็นคนรวย อาตมาวันนี้มีวาสนากับโยม......” อาจารย์จางเทียนพูดกับชายผู้หนึ่งที่ดูทรงแล้วเหมือนคนรวย

“หลอกลวง ไปซะ！ข้าบุกใต้ตะลุยเหนือ ขึ้นเหนือล่องใต้มานานหลายปี จะมีคนแบบไหนที่ยังไม่เคยเจออีก？คงไม่ได้คิดว่าตัวเองไว้มวยผมแล้วจะเป็นอาจารย์สำนักหรอกใช่ไหม？” เขาแสยะยิ้ม จากนั้นก็หันหน้าแล้วเดินจากไปทันที

อาจารย์จางเทียนโบกมืออย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นจึงหันไปพูดกับเหรินซวนว่า“บอด โลกได้เปลี่ยนไปแล้วซินะ ธุรกิจมิจฉาชีพ แม้แต่ผู้ที่มีวาสนาก็ไม่เชื่อพวกเราแล้ว”

เหรินซวนพยักหน้า แล้วถามขึ้นว่า“ท่านอาจารย์ ท่านได้เก็นเงินจำนวนห้าล้านจากบาจรีย์ท่านก่อน ค่าใช้จ่ายของเขาเสวียนหวู่ของพวกเราตอนนี้ก็ลงตัวดี ยังจำเป็นที่จะต้องหาผู้ที่มีวาสนาอีกหรือ？”

“ยิ่งมากยิ่งดี！” อาจารย์จางเทียนบอก

ฉีเติ่งเสียนอาศัยช่วงจังหวะที่ทั้งสองคุยกันนั้น ได้พาสวีเอ้าเสวี่ยเดินมายังตรงหน้าของทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เชอะ！ดูไม่รู้เลยนะเนี่ย ผู้มีวาสนาของอาจารย์นี่เยอะจริงๆ？！” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ พร้อมกับประเมินไปที่อาจารย์จางเทียน

อาจารย์จางเทียนรีบร้อนทำมือเคารพ “ขอเทียนจุนอำนวยพร เคารพท่านบาจรีย์！”

สวีเอ้าเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คิดในใจว่าฉีเติ่งเสียนไปรู้จักกับคนแปลกประหลาดแบบนี้ที่ไหน สองคนนี้ดูทรงราวกับมิจฉาชีพอย่างไรอย่างนั้น？

อีกอย่าง หมอนี่ เป็นถึงบาจรีย์ของนักพรตผมขาว？ลำดับนี้ไม่มากเกินไปหรือ？！

เหรินซวนก็รีบพูดขึ้น“ขอเทียนจุนอำนวยพร เคารพท่านบาจรีย์！”

สวีเอ้าเสวี่ยถึงกับเหลือกตามองบนทันที เยี่ยมไปเลย ยิ่งกว่าเดิม！

อาจารย์จางเทียนที่อยู่ด้านข้างนั้นก็ได้มองประเมินสวีเอ้าเสวี่ยด้วยแวบเดียว“เอ๋ แม่หญิงผู้นี้มีความเป็นมาอย่างไร？ชะตาชีววิตถึงได้มีกลิ่นอายมงคล อีกทั้ง ดูจากโหงวเฮ้งแล้ว เป็นคู่เหมาะคู่สมกับท่านบาจรีย์นะเนี่ย！”

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มแห้ง“หลอกลวง เลิกพูดจาเพ้อเจ้อได้แล้ว ระวังฉันจะจับไปหันแล้วเอาไปให้ฉลามกิน”

อาจารย์จางเทียนถึงกับชะงักกับคำพูดของสวีเอ้าเสวี่ย หนวดถึงกับกระตุก

นี่มันอะไรกัน？！

ตาแก่หลอกลวง？！