มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1301

เหมือนคำกล่าวที่ว่าคนพูดตั้งใจ คนฟังก็ตั้งใจเช่นกัน

สำหรับหลิวต้าฟู่ อาจารย์จางเทียนถือเป็นบุคคลที่มีเกียรติคนหนึ่งในชีวิต เป็นบุคคลที่เหมือนกับเทวดา และยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าสิ่งที่เขาเพิ่งทำลงไปนั้นมีประโยชน์หรือไม่

แค่ตอนที่เขาพูดว่าฉีเติ่งเสียนจะประสบความสำเร็จที่จิงเต่า หลิวต้าฟู่ก็รู้สึกวูบไหวในใจแล้ว

หลิวต้าฟู่อดคิดในใจไม่ได้ว่า “หรือว่าคราวนี้ตระกูลจ้าวจะถูกกำหนดให้ต้องพ่ายแพ้?”

“ไม่อย่างนั้น ทำไมอาจารย์จางเทียนถึงบอกว่าฉีเติ่งเสียนจะประสบความสำเร็จที่จิงเต่าล่ะ”

“ดูจากอำนาจที่อยู่ในมือของตระกูลจ้าวในตอนนี้ การประลองที่จิงเต่า ฉีเติ่งเสียนไม่มีโอกาสชนะได้เลยสักนิด”

“ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเผชิญหน้ากับสภาวะอับจนที่ถูกถีบให้ตกรอบ ดูอย่างไรก็เป็นเรื่องยากที่จะพลิกเกม...”

“แต่จะไม่เชื่อสิ่งที่อาจารย์จางเทียนพูดก็ไม่ได้! ถึงอย่างไรทรัพย์สมบัติติดตัวฉันก็สะสมมาได้จากการชี้นำของอาจารย์จางเทียนทั้งนั้น”

เมื่อคิดได้แบบนี้หลิวต้าฟู่ก็เริ่มสนใจ ทำไมไม่เปลี่ยนฝ่าย ทำตัวเป็นคนทรยศแล้วไปขอพึ่งฉีเติ่งเสียนล่ะ?

ฉีเติ่งเสียนบังเอิญมองมาทางหลิวต้าฟู่เวลานี้พอดี เขายิ้มเยาะและพูดว่า “หลิวต้าฟู่ ถึงผมจะอยากให้เกียรติอาจารย์จางเทียน แต่ก่อนหน้านี้คุณเคยทำให้ผมเสียหายมาก่อน! ยิ่งไปกว่านั้นคุณไม่ได้นำเงินสามหมื่นล้านมาเหรอ? เอาละ เอามาห้าพันล้าน ผมจะปล่อยคุณไป ไม่ทำให้คุณต้องเดือดร้อนอีก”

หลิวต้าฟู่สะดุ้ง เมื่อได้สติกลับมาเขาจึงยิ้มแหยๆ และบอกว่า “คุณฉี มันไม่ใช่เพราะไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขาเสวียนหวู่มาก่อนหรอกหรือ? ถ้าคุณบอกผมเร็วกว่านี้ ผมจะยังทำเรื่องโง่เง่าเหล่านี้อยู่งั้นเหรอ”

อาจารย์จางเทียนกับเหรินซวนคู่ศิษย์อาจารย์เข้ากับฉีเติ่งเสียนเป็นปี่เป็นขลุ่ย ปั่นป่วนหลิวต้าฟู่ได้อย่างสมบูรณ์

ที่อาจารย์จางเทียนแสดงไปเมื่อสักครู่นี้ ต่อให้ผู้กำกับของเกาเม่ยอย่างหวังซานยื่อมาดูก็คงจะประทับใจจนต้องร้องว้าวเพราะหาที่ติในการแสดงไม่ได้

“หมอนั่นพยายามจะตีสนิทผม ถ้าวันนี้คุณไม่ยกกฎระเบียบขึ้นมาก็อย่ามาโทษถ้าผมจัดการกับคุณ! แม้จะไม่ง่ายที่จะเอาชีวิตคุณ แต่การทำให้คุณกลายเป็นคนพิการก็ไม่ใช่เรื่องยาก” ฉีเติ่งเสียนเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า

หลิวต้าฟู่รีบบอกว่า “ไม่เอาน่า... ระหว่างเราคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง นอกจากนี้การให้เงินก็ไม่ได้แสดงถึงความบริสุทธิ์ใจของผม”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินแบบนี้ก็พอใจมาก เอาล่ะ ปลากินเหยื่อแล้ว

หลิวต้าฟู่สะสมทรัพย์สมบัติมาได้ขนาดนี้ แน่นอนว่าเขาต้องไม่ใช่คนโง่ หากอาจารย์จางเทียนทำให้เขาสนับสนุนฉีเติ่งเสียน เขาคงจะมีในนึกระแวงอยู่แน่

สิ่งที่ยอดเยี่ยมคือสิ่งที่อาจารย์จางเทียนพูดก่อนออกเดินทาง แม้จะฟังรื่นหูแต่กลับให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าการบอกให้หลิวต้าฟู่ไปร่วมมือกับฉีเติ่งเสียนตรงๆ เป็นร้อยเท่า

สวีเอ้าเสวี่ยที่มองเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างรู้สึกตะลึงเล็กน้อยและพูดอะไรไม่ออก เพิ่งเห็นครั้งแรกว่าธุรกิจทำแบบนี้ได้

คนฉลาดอย่างเธอ ในไม่ช้าก็นึกถึงแผนขึ้นมาได้ แต่คิดไปคิดมาก็ทำได้แค่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

ถึงอย่างไรเธอก็หาอาจารย์ลัทธิเต๋ามาร่วมมือกับเธอฉกชิงวิ่งราวไม่ได้ กับฉีเติ่งเสียนผู้นี้เธอไม่รู้ว่าเขาไปหาอุบายและเส้นสายแบบนี้มาจากไหน ไม่เข้าใจเลย!

“แล้วคุณจะเอายังไง” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างเย็นชา

“เอาอย่างนี้... ทำไมเราไม่แอบร่วมมือกันล่ะ ตอนนี้ผมได้รับความไว้วางใจจากตระกูลจ้าวกับตระกูลเหอ นอกจากนี้ยังมีเงินทุนในมือตั้งมากมาย คุณฉีเป็นคนออกไอเดีย ส่วนผมช่วยให้ความร่วมมือ!” ในที่สุดหลิวต้าฟู่ก็ปล่อยให้หางโผล่ออกมา เอ่ยพร้อมรอยยิ้มยิงฟัน

ตอนที่พูดออกมาเขายังคิดว่าตัวเองฉลาดมากและเข้าใจสถานการณ์อย่างปรุโปร่ง สามารถคว้าโอกาสที่อาจารย์จางเทียนส่งมาโดยไม่ได้ตั้งใจได้อย่างง่ายดาย

ฉีเติ่งเสียนได้ยินดังนั้นก็แสร้งทำเป็นตริตรอง ไม่ตอบกลับทันที