มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1302

อาจารย์จางเทียนไม่ได้ออกไปจากจิงเต่าเหมือนที่เขาพูด แต่รอฉีเติ่งเสียนอยู่ด้านข้างรถ

มองไม่เห็นเหรินซวน อาจารย์จางเทียนอดไม่ได้ที่จะชะงัก และพูด“เหรินซวนล่ะ?”

“ให้เขาอยู่กับหลิวต้าฟู่สองวัน หลีกเลี่ยงที่จะเกิดเหตุร้ายอะไร”ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบเฉย

จะเกิดเหตุร้ายไหมเขาไม่รู้ ถึงยังไงเขาไม่อยากให้คนมารบกวนวันนี้

อาจารย์จางเทียนก็ไม่ได้คิดมาก และพูด“แบบนี้ก็ดี”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“อาจารย์จางเทียน ดูไม่ออกเหรอ ฝีมือในการแสดงของคุณมีศักยภาพ!เมื่อครู่ยันต์ในมือก็ลุกไหม้ขึ้นมาเอง ทำได้ยังไง สอนผมด้วย?”

อาจารย์จางเทียนก็พูด“ขอเทียนจุนอำนวยพร นี่ไม่กล้าจะสอนอย่างบุ่มบ่าม บรรพจารย์ถ้าคุณอยากจะเรียน สามารถไปถามอาจารย์ปู่ ผมไม่กล้าสอน”

“ฉีเติ่งเสียนก็พูด“กลัวอะไร ผมไม่แจ้งกับทางการว่าคุณงมงายเรื่องไสยศาสตร์หรอก!”

“……”อาจารย์จางเทียนก็พูดไม่ออก

สวีเอ้าเสวี่ยก็อดไม่ได้ที่จะพูดดูถูก“คุณเป็นประมุขนักพรตของลัทธิเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ อยู่กับพระอัครสังฆราชและทำเรื่องลักเล็กขโมยน้อย ข่าวหลุดออกไป ไม่กลัวคนจะหัวเราะเยาะ!”

อาจารย์จางเทียนถูกดูถูกขนาดนี้ สีหน้าก็แย่ลง ถึงยังไง เรื่องที่เขาทำกับฉีเติ่งเสียนก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องที่ดี

ที่สำคัญหลิวต้าฟู่ก็ยังถูกหลอก จนกระทั่งอาจารย์จางเทียนก็พูดอย่างมั่นใจ ดูยังไงก็ไม่มีคุณธรรมมาก

“ดูเหมือนว่า ลัทธิเต๋าไม่อ่านหนังสือแล้ว!”สวีเอ้าเสวี่ยหัวเราะเยาะและพูด

อาจารย์จางเทียนคิดไม่ถึงว่าปากของผู้หญิงคนนี้จะร้ายกาจขนาดนี้ ประโยคนี้ของเธอแทงใจดำแล้ว หน้าก็แดงทันที และเดินออกไป

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“เธอจะเข้าใจอะไร อาจารย์จางเทียนไม่หวังให้หลิวต้าฟู่ที่มีวาสนาต่อกันเดินผิดทางเท่านั้นเอง เธอคิดว่าทุกคนจะเหมือนเธอเหรอ เพื่อเป้าหมายของตัวเอง จนกระทั่งสามารถเลิกคบกับเพื่อนสนิทของตัวเอง?”

ประโยคนี้กู้หน้าให้อาจารย์จางเทียนแล้ว จนกระทั่งทำให้สวีเอ้าเสวี่ยกกระถืบเท้าขึ้นมา

อาจารย์เทียนยกมือขึ้นคารวะและพูด“บรรพจารย์ จิงเต่าวุ่นวายมาก ไม่คุ้มค่าที่จะอยู่นาน ตอนนี้เรื่องก็จัดการเสร็จแล้ว ก็ออกไปจากจิงเต่าเถอะ!”

ฉีเติ่งเสียนชะงักและพูด“จะไปแล้ว?จะไปแล้ว อย่างน้อยก็ควรจะกินข้าวก่อนค่อยไปเถอะ ไม่อย่างนั้น คนอื่นจะพูดได้ว่าผมไม่มีมารยาท?”

อาจารย์จางเทียนกลับส่ายหน้า และพูด“ไม่ อยู่ที่นี่เกินหนึ่งนาที ก็มีเหตุร้ายเพิ่มขึ้น และยิ่ง ในการประชุมทางศาสนาปีนี้ ลัทธิเต๋าของเราไม่ได้ดำเนินการตามที่ตกลงกันไว้ ยังทำโรงงานผลิตยาร่วมกับคุณ เรื่องนี้ก็ทำให้วุ่นวายแล้ว”

หลังจากที่พูดจบ อาจารย์จางเทียนก็โบกมือเรียกรถ

“ประมุขนักพรตเต๋ายังต้องเรียกแท็กซี่ ใช้ดาบบินก็ทำไม่ได้ แย่เกินไปแล้ว!”ฉีเติ่งเสียนลูบคางของตัวเอง พูดบ่นพึมพำ

อาจารย์จางเทียนมีความสามารถในการฟังดีมาก ได้ยินประโยคนี้ของฉีเติ่งเสียน ก็แทบจะสำลักเลือด

เขาอยากจะลงจากรถและดึงคอเสื้อของฉีเติ่งเสียน หลังจากนั้นก็บอกกับเขาว่า นายเจ๋งมาก!

ถึงยังไง ฉีเติ่งเสียนก็เป็นบูรพาจารย์ของลัทธิเต๋า!

“ก็ดี สนับสนุนหลิวต้าฟู่ตระกูลเหอที่เป็นคนของฉัน คุณนายรองก็จะร่วมมือกับฉันแล้ว คุณนายสามก็เป็นคนของตระกูลฉี…ตระกูลจ้าว จะเอาอะไรมาสู้กับฉัน?”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะลำพองใจ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

สวีเอ้าเสวี่ยได้ฟังก็อดไม่ได้ที่จะชะงัก และพูด“คนของตระกูลฉี?คุณกับตระกูลฉีไม่ใช่โกรธกันไหม?”

“คุณควรคิดหาวิธีที่จะทำให้ฉันหุบปากได้เถอะ ไม่อย่างนั้น ฉันไม่ถือสาที่จะนำข่าวนี้บอกกับตระกูลจ้าว!พวกเขาคงจะสนใจมาก”สวีเอ้าเสวี่ยพูด

“เหอะๆ…”ฉีเติ่งเสียนแค่ยิ้มเย็นชา ไม่ได้สนใจเธอ

ในเมื่อตระกูลฉีวางหมากที่จิงเต่าแล้ว และฉีหยุนเฟิงก็มาด้วยตัวเอง นั่นยืนยันได้ว่าเขาพร้อมที่จะฉีกหน้าตระกูลจ้าวแล้ว

วางแผนมาหลายปี รวมทั้งอำนาจของตระกูลจ้าวก็อ่อนแอลง ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนปีรันแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้เรื่องนี้ แล้วยังไง?

สวีเอ้าเสวี่ยเห็นฉีเติ่งเสียนไม่สนใจ ก็นำโทรศัพท์หยิบออกมา และพูด“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่สนใจ?ก็ดี ไม่งั้นฉันจะลองดู ฉันสามารถขายข่าวนี้ให้ตระกูลจ้าวในราคาแพงได้”

ฉีเติ่งเสียนมองเธออย่างเย็นชา

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้ม กดต่อสายโทรศัพท์ เห็นฉีเติ่งเสียนไม่ขยับ ก็จนปัญญา สุดท้ายก็นำโทรศัพท์วางลง

“ฉันไม่มีทางหักหลังนายเหรอ?”สวีเอ้าเสวี่ยถามด้วยความแปลกใจ ครั้งนี้แปลกใจจริงๆ ถึงยังไง เธอดูออก ฉีเติ่งเสียนไม่ได้เสแสร้ง

“แน่นอน เธอเป็นคนรักเก่าของฉัน จะหักหลังฉันได้ยังไง?”ฉีเติ่งเสียนไม่มีทางพูดว่าตัวเองไม่สนเรื่องนี้ บางทีอาจจะทำให้ตระกูลฉีลำบาก แต่ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่

สวีเอ้าเสวี่ยได้ฟังประโยคนี้ ในใจก็รู้สึกหลากหลายรสชาติ นี้คือสถานการณ์อะไร แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ชัดเจน

สุดท้าย เธอถลึงตาใส่ และพูด“เรื่องพนันเรือ ฉันจะร่วมมือด้วย!”

ฉีเติ่งเสียนดีดนิ้ว และพูด“ไม่มีปัญหา และยิ่ง สำหรับตระกูลเหลย เธอก็เป็นผู้มีบุญคุณ ตอนนั้นเธอก็เชิญปรมาจารย์ด้านดวงจุ้ยมา”

ฉีเติ่งเสียนพูดถึงเรื่องนี้ ก็ทำให้สวีเอ้าเสวี่ยสะอิดสะเอียน สุดท้าย สุดท้ายเธอก็โยนความผิดชอบให้เธอ คิดไปคิดมาก็อัดอั้น