มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1311

คำพูดของเฮ่อเซี่ยวทำให้ทุกคนประหลาดใจเล็กน้อย ที่แท้สองคนนี้ก็มีความแค้นกันมาก่อนนี่เอง!

เฮ่อเซี่ยวเป็นคุณชายของตระกูลเฮ่อในจิงเต่า แม้ว่าเขาจะมาจากบ้านที่สาม แต่เขาก็มีอำนาจในมือไม่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้นในสถานการณ์นี้ แม้แต่เฮ่อเซียนเซียน คุณหนูใหญ่ของตระกูลเฮ่อก็ยังประจันหน้ากับฉีเติ่งเสียน...

การมีความแค้นกับสองคนนี้ก็เหมือนมีเรื่องกับตระกูลเฮ่อทั้งตระกูลไม่ใช่เหรอ หาเรื่องตระกูลเฮ่อในจิงเต่าแล้วจะมีผลดีอะไร แล้วไหนจะคุณหนูหลานผู้ลึกลับจากเมืองหลวงอีกด้วย

เฮ่อเซียนเซียนก็พูดขึ้นว่า “คุณฉี ไม่ว่าจะพูดยังไง เฮ่อเซี่ยวก็เป็นน้องชายของฉัน ครั้งก่อนคุณทำร้ายเขาไป วันนี้คุณก็ควรอธิบายสักหน่อย ไม่อย่างนั้นหากมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น ฉันก็คงห้ามไม่ได้”

ฉีเติ่งเสียนกางมือออกแล้วพูดว่า “คุณเองก็คลุกคลีอยู่กับทาสชั้นต่ำอย่างหลานอวี่อยู่แล้วนี่ เลิกทำตัวสูงส่งได้แล้วมั้ง”

แต่เฮ่อเซียนเซียนไม่ถือสา เธอพูดอย่างใจเย็นว่า “ผู้เข้าใจสถานการณ์คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ คุณต้องการให้ฉันทำตัวไม่เจียมตนและฝ่าฝืนเสียงส่วนใหญ่งั้นเหรอ”

“แม้ว่าคุณจะเป็นคนตระกูลเฮ่อ แต่ผมก็ต้องบอกว่ายังไม่ถึงเวลาที่คุณจะตัดสินใจเรื่องของตระกูลเฮ่อได้” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยแววตาเย็นชาและรอยยิ้มที่ยิ้มแค่ปากแต่ตาไม่ยิ้มด้วย

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกจริงๆ! ถ้ามันยังไม่ถึงตาที่ฉันสามารถตัดสินใจเรื่องตระกูลเฮ่อได้ งั้นมันถึงตาของนายแล้วงั้นเหรอ นายคิดว่านายเป็นใคร” เฮ่อเซี่ยวชี้หน้าฉีเติ่งเสียนแล้วหัวเราะเยาะด้วยสีหน้าดูถูก

ทุกคนก็คิดว่าตลกเช่นกัน นายสกุลฉีคนนี้อวดดีจริงๆ เขาบอกว่าคนตระกูลเฮ่อตัดสินใจเรื่องตระกูลเฮ่อไม่ได้เนี่ยนะ?

ฉีเติ่งเสียนพูดนิ่งๆ ว่า “ใช่ ฉันจะเป็นหัวหน้าตระกูลเฮ่อเอง! ในเมื่อพวกคุณสองคนทำให้ฉันไม่พอใจ พวกคุณก็หมดสิทธิ์ในอำนาจของตระกูลเฮ่อแล้ว ฉันว่าเฮ่อตั่วเหลียนนี่ไม่เลวเลย ให้เธอมาแทนก็น่าจะดี”

ทันทีที่เขาพูดประโยคนี้ ที่ตรงนั้นก็เงียบสนิท จากนั้นเสียงหัวเราะเยาะก็ดังตามมา

ทุกคนรู้จักชื่อของเฮ่อตั่วเหลียน และเธอไม่ใช่คนที่โดดเด่นและมีความสามารถอะไรนัก

“หยางหยุนจือ แม่ของเฮ่อตั่วเหลียนได้รับการสนับสนุนจากฟู่จี้หมิงนายน้อยของแก๊งบิ๊กเซอร์เคิล หากคุณต้องการให้เธอเป็นหัวหน้าตระกูลเฮ่อ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีคุณสมบัตินะ” เฮ่อเซียนเซียนพูดประเด็นสำคัญในหนึ่งประโยค

“เกรงว่าตอนที่สาวน้อยเฮ่อตั่วเหลียนฝันหวาน เธอคงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ถ้าเธอได้ฟังคำพูดนี้ของนาย เธอคงรู้สึกขอบคุณนายอย่างสุดซึ้งเลยสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า...” เฮ่อเซี่ยวหัวเราะอย่างกำเริบเสิบสานและส่ายหน้าซ้ำๆ ราวกับได้ฟังเรื่องตลกอย่างมาก

แต่ฉีเติ่งเสียนพูดนิ่งๆ ว่า “อีกไม่กี่วันเดี๋ยวก็ได้รู้กัน เฮ่อเซียนเซียน คุณอย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน”

ทันใดนั้นท่าทางสง่าของเฮ่อเซียนเซียนก็หายไป เธอพูดอย่างไม่แยแสว่า “มดเขย่าต้นไม้ ตั๊กแตนห้ามรถ มดคิดจะทำให้ช้างสะดุดงั้นเหรอ คุณฉี คุณออกจากเกมไปแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งกับเรื่องของจิงเต่าอีกต่อไป คุณมาจากที่ไหนก็กลับไปที่นั่นเถอะ อย่าทำให้ตัวเองต้องอับอายขายขี้หน้าด้วยการคุยโวจนคนอื่นต้องขำจนท้องแข็งเลย”

เฉินชิงเหลือบมองฉีเติ่งเสียน เขาไม่คาดคิดว่างานของฉีเติ่งเสียนในจิงเต่าจะจัดการได้ยากขนาดนี้

เฮ่อเซี่ยวพูดว่า “เขาไปไม่ได้ ถ้าเขาอยากออกไป วันนี้เขาต้องได้รับการอนุญาตจากฉันก่อน!”

หลังจากพูดประโยคนี้จบ เฮ่อเซี่ยวก็ตะโกน “หมาป่าโลภ มานี่สิ!”

หมาป่าโลภที่ยืนอยู่ตรงนั้นสะดุ้งเล็กน้อยและเดินไปข้างหน้าตามจิตใต้สำนึก เขาไม่มีทางเลือก เพราะตั้งแต่ตอนที่อยู่ในคุก เมื่อใดที่ชื่อของเขาถูกเรียก เขาจะต้องเดินออกไป

แต่ว่าเขาก็รู้สึกตัวและตระหนักได้ว่าชายคนนี้ไม่ได้เรียกเขา