มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1310

แม้ว่าขาข้างนึงจะยังไม่สมบูรณ์มาก แต่ไม่เป็นปัญหากับหมาป่าโลภเลยแม้แต่น้อย

ถ้าไม่ถูกคนบ้าอย่างจิ่วเฮิงทรมานบ่อยๆ อาการบาดเจ็บที่ขาของเขาก็คงหายดีแล้ว

คนที่ตัดขาเขาก็คือหัวหน้าใหญ่ เขาเอาความอาฆาตไปลงกับจิ่วเฮิงก็ช่วยไม่ได้นะจิ่วเฮิง แค่เขาพยายามไม่เท่าไหร่ก็คงตามทันแล้ว แต่ฉีปู้อวี่น่ะ นอนรอไปก่อนเถอะ มาดูกันว่าชาติหน้าจะเกิดก่อนเขาได้กี่ปี?

ฉีเติ่งเสียนให้หมาป่าโลภขับรถพาเขาและเฉินชิงไปร่วมงานในครั้งนี้

เมื่อถึงแล้วฉีเติ่งเสียนพึ่งพบว่ารถ Knight XV ในฝันของเขามีที่จอดรถอยู่ในลานจอดสองคัน

“ไอ้หนุ่ม นายคิดยังไงที่ขับรถคันนี้มาจิงเต่า?” ฉีเติ่งเสียนเม้มปาก “ฉันคงรู้สึกผิดมากถ้าไม่ตอบตกลง”

รถ Knight XVสุดเท่ห์ดูเด่นเป็นสง่ากว่ารถสปอร์ตคันอื่นๆที่จอดเทียบข้าง ที่แม้แต่ไมบัคและแลนด์โรเวอร์ก็ดูดร็อปไปเลย

เฉินชิงพูดเสริม “รถนี่มันเท่ห์สุดๆไปเลย รถสัญชาติแคนาดา ฉันฝันอยากได้มานานแล้วแหละแต่ไม่มีปัญญา”

หมาป่าโลภจอดรถเข้าที่เรียบร้อยก็พูดต่อว่า “ลงจอดรถได้แล้วครับ”

ในบรรดารถหรูทั้งหลาย BMW 7 Seriesดูโดดเด่นที่สุด ยิ่งประกบข้างกับLamborghini LP700 และ Ferrari 812ยิ่งดูดี

ชายหนุ่มทั้งสามเดินลงจากรถและมุ่งตรงไปที่คฤหาสถ์สุดหรูด้านหน้า งานเลี้ยงวันนี้เป็นแบบเปิด ไม่จำเป็นต้องมีบัตรเชิญก็เข้างานได้

สำหรับบรรดาชนชั้นสูงของจิงเต่าฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงคนแปลกหน้า อีกทั้งเฉินชิงเองก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร เมื่อพวกเขาเดินเข้างานก็พบว่ามีสายตากวาดมองเขา แต่เมื่อไม่รู้จักเหล่าคนพวกนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร

“สามคนนั้นมาจากไหน ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน” เจ้าของงานที่เป็นสาวใหญ่วัยสามสิบในชุดกี่เพ้าสีแดง ถามพนักงานด้วยเสียงราบเรียบ

“ผมก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันครับคุณผู้หญิง” พนักงานตอบด้วยเสียงต่ำทุ้ม

“เขาขับรถอะไรมา?” เธอถาม

พนักงานตอบ “เหมือนจะเป็น BMW740 อะไรสักอย่าง”

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกเหมือนมีอะไรน่าสนใจ และเดินเข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีค่ะแขกใหม่ ขอฉันทำความรู้จักหน่อยได้ไหม? ฉันเป็นเจ้าของบ้านนี้ เรียกฉันเสี่ยวหลานก็ได้”

หมาป่าโลภเมื่อได้เห็นเธอก็แสดงแววตาเป็นประกาย ถ้าเฉาชาวคือไอดอลของเขา เธอก็คือผู้หญิงที่เขาใฝ่ฝัน ดูเธอมีเสน่ห์ น่าสนใจกว่าสาวๆวัยแรกแย้มเป็นไหนๆ

เห็นได้ชัดว่า จากภาพลักษณ์ของหมาป่าโลภ ที่เขามีเรื่องกับหัวหน้ากองทัพเฟยก่อนหน้าดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

“ฉันชื่อเฉินชิงมาจากหนานหยาง” เฉินชิงตอบรับเธอด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเธอได้ยินดังนั้นก็ตกใจ และยิ้มแบบมีเลศนัย “ที่แท้ก็เป็นคุณเฉินจากหนานหยางนี่เอง ยินดีต้อนรับค่ะ!”

“ฉันหมาป่าโลภจากโลกใต้ภิพบ...”

“เขาชื่อไหลฟู” พูดแทรกหมาป่าโลภและแนะนำตัวแทนเขา จะมาหมาป่าโลภ โลกใต้ภิพบอะไรกัน คนอื่นฟังคงคิดว่าเป็นเด็ฏประถมติดการ์ตูน?!

คุณผู้หญิงหลานหลุดขำออกมา “ขอโทษค่ะ”

เมื่อทุกคนเห็นว่าเหอเซี่ยวกำลังจะมีเรื่อง ก็ยิ้มออกมา

หมาป่าโลภทนไม่ไหวแล้วพึมพำด้วยความโกรธ “ไอ้โง่นี่เป็นใคร แส่มาหาเรื่องตายถึงที่นี่? ”

ฉีเติ่งเสียนหันไปมองเหอเซี่ยวแล้วพูดว่า “แผลบนหน้าแกหายดีแล้วรึยัง? อุ้ย ทำไมบนจมูกยังแปะพลาสเตอร์อยู่อีกล่ะ?”

จมูกของเหอเซี่ยวที่ดามเฝือกไว้เพราะจมูกหัก

“เขาก็พูดถูกนะ คนนึงเป็นลูกชายที่ถูกทิ้งจากตระกูลฉี คนนึงเป็นขยะที่ทุกคนรอเหยียบจากตระกูลเฉิน อีกคนก็คงเป็นหมารับใช้ตัวนึง สัตว์เดรัจฉานที่ไม่ได้สูงส่งอะไร” หลานอวี่ในชุดสีน้ำเงินปรากฎตัวขึ้นมาเสริมทัพกับเหอเซี่ยว

เฮ่อเซียนเซียนที่มาด้วยกันยิ้มอย่างเลือดเย็นแล้วพูดว่า “คุณฉีวันนั้นขายหน้าไปยังไม่ยอมแพ้อีกหรอ? วันนี้มาหาพวกหรือไง?”

ฉีเติ่งเสียนใบหน้าไม่แสดงความรู้สึกใดๆมองไปที่ทั้งสองก่อนจะพูดว่า “พูดแบบเกรงใจละกัน ฉันมากับหมาบ้าตัวนึงช่อไหลฟู เกิดมันกัดพวกเธอตายขึ้นมาอย่าหาว่าฉันไม่เตือนละกัน”

หมาป่าโลภรู้สึกหงุดหงิดมาก หมาจะเป็นสัตว์เดรัจฉานได้ยังไง? แถมยังมาดูถูกหมาป่าโลภผู้โด่งดังคนนี้อีก เกินไปจริงๆ!

“โดนคุณหลายอวี๋และครอบครัวเหอรุม สามคนนี้ต้องเสียเปรียบแน่!”

คนที่เห็นเหตุการณ์ตอนนั้นพึมพำกัน

เมื่อได้ยินดังนั้น คนอื่นๆก็พากันมองพวกเขาด้วยสายตาที่เหยียดหยาม

เหอเซี่ยวยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดว่า “คุณฉี ครั้งก่อนถือว่าโชคดีที่ฉันปล่อยนายไป! แต่ครั้งนี้นายอุตส่าห์มาหาฉันถึงที่ งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วละกัน”