หลังจากคุยกับอวี้เสี่ยวหลงเกี่ยวกับการจัดการเสร็จแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็ถามถึงการเตรียมการสำหรับคืนพรุ่งนี้เหมาะสมเรียบร้อยหรือไม่
นี่ก็ไม่ใช่ทีเขาที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ อวี้เสี่ยวหลงเป็นมืออาชีพในด้านศิลปะการปฏิบัติการทางทหารและรู้มากกว่าที่เขารู้อีกด้วย
หลังจากนั่งได้สักพัก อวี้เสี่ยวหลงก็ลุกขึ้นและจากไป
“ไอ้หนุ่มอาปิน คุณพอใจไหม?” ฉีเติ่งเสียนมองไปที่หวงฉีปิน ยกคางขึ้นแล้วถามด้วยความอวดดี
“ไม่พอใจอยู่แล้ว นายพลอวี้ไม่ใช่เพื่อนผู้หญิงของคุณ วันนี้คุณก็ยังคงเป็นผู้บัญชาการโดดเดี่ยว!” หวงฉีปินพูดอย่างปากแข็งและใบหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก
“ฉันโทรเรียกอวี้เสี่ยวหลงมา คุณก็ยังไม่พอใจ?” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่พอใจ
หวงฉีปินหัวเราะเยาะ เห็นได้ชัดว่ายังคงไม่พอใจ
เหลยเสวี่ยเจียวรู้สึกว่าผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจจริงๆ สามารถเถียงกันไปเถียงกันมาเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้?
เธอมองไปที่เงาด้านหลังของอวี้เสี่ยวหลง เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับตัวเอง ไม่รู้ว่าภูมิหลังครอบครัวเป็นแบบไหนถึงสามารถบ่มเพาะให้ออกมาเป็นผู้หญิงเช่นนี้ได้!
จากนั้น เธอเห็นชายเมาเหล้าคนหนึ่งขวางทางของอวี้เสี่ยวหลง จากนั้นก็ถูกอวี้เสี่ยวหลงคว้ามือที่ยื่นออกมาจะแตะต้องเธอ จากนั้นก็โยนมันข้ามไหล่ออกไปไกลกว่าห้าเมตร...…
ทันใดนั้นผู้คนรอบข้างก็แยกย้ายกันไปทั้งสองด้านราวกับกระแสน้ำ อวี้เสี่ยวหลงกดปีกหมวกของเขาอย่างใจเย็นแล้วเดินออกไป
ชายที่ถูกโยนก็ขายหน้าและพูดด้วยความโกรธ “นังสารเลว กล้าลงมือกับฉัน! พวก ไปจัดการเธอ!”
จากนั้น มีชายหลายคนติดตามชายคนนี้และพุ่งออกจากบาร์เพื่อไปหาเรื่องอวี้เสี่ยวหลง
“เอ๋ ที่ไหนก็มีแต่คนหาที่ตาย!” จี้ข่ายพูดขณะมองดู จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่หน้าต่างอย่างมีความสุข และเอาหัวออกไปดูความตื่นเต้นที่ประตู
ปรากฏว่าทันทีที่ยืดออกก็เห็นแต่คนล้มลงบนพื้นแล้ว อวี้เสี่ยวหลงส่งเสียงชิ แล้วขึ้นมอเตอร์ไซค์และขับออกไปอย่างสง่างาม
จี้ข่ายตบริมฝีปากของเขาแล้วพูดว่า “สมแล้วที่เป็นนายพลอวี้ เด็ดขาดชัดเจน”
ทันทีที่เขาเดินกลับไปที่ที่นั่ง ก็ได้ยินฉีเติ่งเสียนถามอย่างไม่แยแสว่า “เผือกของคุณนี้เก็บความสุกไหม?!”
“เผือกอะไร บนโต๊ะนี้ไม่มีเผือก! ไม่มีแม้แต่เมล็ดเผือกด้วยซ้ำ!” จี้ข่ายอดไม่ได้ที่จะอุทาน
“เมื่อกี้คุณไม่ได้ปูเสื่อกินเผือกหรอกหรอ?” ฉีเติ่งเสียนมองเขาอย่างยิ้มไม่ยิ้มแล้วถาม
จี้ข่ายพูดไม่ออกและทำได้แค่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรเลย
ไม่นานหลังจากที่อวี้เสี่ยวหลงเดินจากไป ก็มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งมาที่บาร์ ซึ่งแตกต่างไปจากนิสัยที่กล้าหาญและสง่างามเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง เธอแต่งตัวแบบตระการตาแต่ไม่มีเสน่ห์ นิสัยเหมือนกุลสตรีที่มาจากตระกูลใหญ่มีฐานะ แต่กลับให้ความรู้สึกสงบที่แปลก
หลังจากประสบกับบทเรียนเมื่อกี้ที่เพิ่งได้รับจากอวี้เสี่ยวหลง อันธพาลในบาร์ก็ถูกควบคุมมากขึ้นในครั้งนี้ และชื่นชมความงามอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ผิวปากแม้แต่น้อย
เมื่อทุกคนกำลังสงสัยว่าสาวงามคนนี้จะนั่งที่ไหน ก็เห็นเธอกำลังมุ่งหน้าไปที่ชั้นสองอีกครั้ง
“ถึงแม้คนนี้จะเทียบนายพลอวี้ไม่ได้ แต่นี่ก็สุดยอดเลยนะ!” จี้ข่ายแอบให้คะแนนในใจอีกครั้ง แค่ขาสวยๆคู่นั้น กับถุงน่องสีดำก็สมควรได้รับคะแนนสูงแล้ว
เขาตะลึง เมื่อเด็กสาวเดินตรงมาที่โต๊ะของพวกเขา
ฉีเติ่งเสียนกำลังก้มหน้าดูลูกเต๋า ไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนเดินตรงมาหาเขา
ตามที่คาดไว้ หลี่อวิ๋นหว่านทำให้ฉีเติ่งเสียนดูเหมือนโกรธ แต่จริงๆแล้ววาจาที่ประจบสอพลอและมีความฉลาดทางอารมณ์สูง ทำให้ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความรู้สึกหวานชื่นอยู่ในใจ
“ประโยคนี้เป็นประโยคคลาสสิกและต้องจดจำเอาไว้” จี้ข่ายคิดกับตัวเอง รู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะเรียนรู้ประสบการณ์
อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของหลี่อวิ๋นหว่านในจิงเต่า ทำให้ฉีเติ่งเสียน ประหลาดใจมาก ท้ายที่สุด เป็นเวลานานแล้วนับตั้งแต่การแยกกันที่เทียนจู่กั๋ว
แม้ว่าในวันธรรมดาเรายังคงติดต่อกัน แต่จะมีความสุขแบบเห็นหน้ากันเหมือนตอนนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ?
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหลี่อวิ๋นหว่านจะอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ แต่ก็ไม่เคยลืมที่จะส่งคำพูดและรูปถ่ายที่ยั่วยุ ซึ่งทำให้พระอัครสังฆราชฉีมีอารมณ์
“มา มาเล่นลูกเต๋ากันต่อ คุณมีเรื่องอะไรไว้เรากลับไปค่อยว่ากัน ก่อนอื่นช่วยฉันฆ่าพวกเหี้ยที่รังแกฉันก่อน!” ฉีเติ่งเสียนพูดกับหลี่อวิ๋นหว่าน จากนั้นยิ้มอย่างโหดร้ายให้หวงฉีปินและคนอื่นๆ
“คิดว่าตัวเองมีผู้ช่วยก็สามารถอวดดีได้แล้วใช่ไหม? วันนี้คุณได้คลานออกไปแน่นอน!” หวงฉีปินตะโกนพูด
เขาโกรธมาก ต่อหน้าเพื่อนผู้หญิงเขาไม่ได้ทำให้ไอ้หมาเสียนขุ่นเคือง แต่ก็ถูกกระตุ้นมากพอ งั้นก็อยู่บาร์เพื่อทวงศักดิ์ศรีคืนดีกว่า!
แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ หลี่อวิ๋นหว่านเป็นนักเล่นลูกเต๋าที่เก่งมาก อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะพบกับฉีเติ่งเสียน เธอเป็น“เด็กดี”ที่ชอบสูบบุหรี่ ดื่ม และไปไนท์คลับ ด้วยนิสัยที่ชั่วร้ายของเธอ คนมากมายถูกเธอเล่นเป็นของเล่นเลย
ดังนั้น ภายใต้การบุกโจมตีที่พังพินาศย่อยยับของหลี่อวิ๋นหว่าน ไอ้หนุ่มสองคนอาปินและจี้ข่ายกอดถังขยะพร้อมกันโดยบังเอิญและแสดงความรู้สึกต่อกัน
เมื่อการแสดงจบลง หลี่อวิ๋นหว่านยังคงตื่นอยู่ แต่แก้มของเธอแดงเล็กน้อยเนื่องจากแอลกอฮอล์ ทำให้เธอดูนุ่มนวลและมีเสน่ห์มากขึ้น
ฉีเติ่งเสียนมองดูขาที่แสดงตัวอักษรที่คุ้นเคย และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโลภ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...