มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1332

ประสาทหูของจิ่วเฮิงดีเป็นอย่างมาก เมื่อฉีเติ่งเสียนกำลังทำเรื่องมิดีมิร้ายอยู่นั้น เขาก็บังเอิญโผล่มาจากทางด้านข้าง

ในท้ายที่สุดเขาก็ได้แต่ส่ายศีรษะอย่างหมดหนทาง

ถึงแม้ว่าผู้ฝึกยุทธ์จะไม่สามารถยอมจำนนอยู่ภายใต้อำนาจได้ แต่ฉีเติ่งเสียนนั้นไม่ใช่ผู้มีอำนาจ แต่เค้าคือคนชั่วร้าย

เขาไม่อยากให้วันใดวันหนึ่งเมื่อเขาโดนทุบตี เจ้าคนผู้นี้จะหยิบปืนพกออกมายิงเขา วิชาระฆังทองคลุมกายนั้นเยี่ยมยอดมากก็จริง แต่ก็ยังไม่สามารถป้องกันกระสุนปืนได้

แตทว่าเพื่อนสาวท้ังสองคนนั้นต่างก็คิดว่าตนเองเป็นเพียงผู้เดียวที่ได้รู้ว่าลับของเขา ในใจต่างก็เต็มไปความพึงพอใจ

เมื่อถึงเวลาราวห้าโมงเย็น ฉีเติ่งเสียนก็พาพรรคพวกไปยังโรงแรมอวี้จิง ในเวลาเดียวกันนั้นเองยังได้ส่งคำเชิญให้แก่ อาปิน จี้ข่ายและคนอื่นๆ ด้วย

ขยะสองคนนี้ ตั้งแต่เมื่อวานซืนก็ได้ถูกหลี่อวิ๋นหว่านซัดจนหมอบไปแล้ว ต้องพักไปถึงหนึ่งวันกว่าจะฟื้นขึ้นมาได้

ภายในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมอวี้จิงนั้น ได้จัดโต๊ะไว้เรียบร้อย บนโต๊ะวางไว้ด้วยเหล้าเหมาไถและบุหรี่จงหัว เห็นได้ชัดเจนว่าบ้านรองตระกูลเฮ่อนั้นใจกว้างไม่น้อย

ข่าวที่ลูกสาวบ้านรองตระกูลเฮ่อเฮ่อตั่วเหลยนต้องการที่จะคำนับฉีเติ่งเสียนเป็นอาจารย์นั้น โด่งดังเป็นอย่างยิ่ง

ในท้ายที่สุดแล้ว จิงเต่าในช่วงนี้เพียงแค่เคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็ส่งผลกระทบต่อส่วนใหญ่ได้ โดยเฉพาะเรื่องของตระกูลเฮ่อเอง จะไม่ดึงดูดผู้คนให้คอยจับตาดูได้อย่างไร?

ดังนั้นเหล่าผู้คนที่มีความสัมพันธ์อันดีกับบ้านรองตระกูลเฮ่อ รวมทั้งคนใหญ่คนโตจากเซียงซานเองก็มากันไม่น้อย

คนจากเซียงซานที่มาก็มีสวี่ฉางเกอที่มากันทั้งครอบครัว ส่วนเฉินชิงจากเฉินกรุ๊ปจิวเวลรี่ที่เพิ่งกลับมายังเซียงซานก็มาด้วย และผู้จัดการเหลยจากตระกูลเหลยก็มาด้วย

พูดโดยสรุปก็คือพระอัครสังฆราชฉีช่างมีหน้ามีตายิ่ง！

ส่วนเกาเม่ยนั้น แน่นอนว่าไม่ได้แจ้ง……

ไม่ใชว่าเป็นเพราะพระอัครสังฆราชฉีเลว แต่เป็นเพราะเธอถ่ายละครหนักมาก ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้กลับมาพักผ่อนที่เซียงซาน สำหรับคนเป็นแฟนแล้วจะให้แฟนสาวของตัวเองมาลำบากลำบนได้อย่างไรกัน？เพียงแต่อยากให้เธอพักผ่อนให้มากเท่านั้นเอง

“คุณฉี ยินดีด้วยที่มีศิษย์ที่ยอดเยี่ยมเพิ่มอีกคน！เฮ่อตั่วเหลียนนั้นฉลาดเฉลียวเป็นอย่างยิ่ง ”

“ยินดีกับคุณฉีด้วยที่ได้รับศิษย์ ขอแสดงความยินดีด้วย！”

ผู้ที่ได้พบกับฉีเติ่งเสียนต่างก็มาแสดงความยินดีกับเขาทั้งสิ้น

ฉีเติ่งเสียนก็ได้ประสานมือคารวะต่อทุกคนที่เข้ามาอวยพร การรับเฮ่อตั่วเหลียนเป็นศิษย์นั้นเป็นตัวเลือกที่ดีอย่างยิ่งสำหรับทั้งสองฝ่าย

เฮ่อตั่วเหลียนสวมใส่ชุดจีนสีขาวเข้ามาในงาน เท้าสวมรองเท้าผ้า แต่งกายตามแบบโบราณ ผมถูกรวบเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง

แม้ว่าเธอจะแต่งตัวดูโบราณ แต่เมื่อมองโดยรวมแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกว่าโบราณเลย แต่กลับชวนให้ผู้คนคิดว่าแม่หนูคนนี้แต่งกายได้น่ารักน่าชังยิ่ง

“คุณเฮ่อ ยินดีด้วย อาจารย์ฉีเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงโด่งดัง คุณคำนับเขาเป็นอาจารย์นั้น อนาคตสดใสแน่นอน！” หลังจากที่ผู้จัดการเหลยได้พบกับเฮ่อตั่วเหลียนแล้วอิดไม่ได้ที่จะกล่าวแสดงความยินดี

“ขอบคุณมากผู้จัดการเหลย” เฮ่อตั่วเหลียนยิ้มแล้วพูด

เฮ่อตั่วเหลียนกระโดดโลดเต้นไปถึงหน้าฉีเติ่งเสียน ประสานมือคารวะแล้วกล่าว “สวัสดีอาจารย์！”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบว่า “รอหลังจากคารวะน้ำชาเสร็จค่อยเรียกดีกว่า อีกทั้งฉันไม่มีอั่งเปาให้คุณนะ！”

เฮ่อตั่วเหลียนกล่าว “อาจารย์สบายใจได้อ ตระกูลเฮ่อของพวกเราร่ำรวยขนาดนี้ อีกทั้งเป็นฝ่ายฉันเองที่ต้องการจะคำนับอาจารย์นั้น ย่อมต้องเป็นฝ่ายที่มอบอั่งเปาให้อาจารย์แทน”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมาด้วยความพอใจ พร้อมยกนิ้วโป้งให้ แล้วกล่าวกับผู้คนโดยรอบว่า “เห็นแล้วหรือยังว่าอะไรที่เรียกว่าจิตสำนึก？แบบนี้สิที่เรียกว่าจิตสำนึก！”

เหลยเสวี่ยเจียวอดหัวเราะไม่ได้แล้วกล่าว “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เห็นเงินแล้วตาวาว？”