เดิมทีเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฉีเติ่งเสียน แต่ความหงุดหงิดของอีกฝ่ายทำให้เขาไม่พอใจ
สวีเอ้าเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างมองความตื่นเต้น มีแต่ความเยาะเย้ย โดยหวังว่าฉีเติ่งเสียนจะเจอกับปัญหาครั้งใหญ่สักที
แต่ เธอรู้ว่าฉีเติ่งเสียน ไอ้บ้านี่ ไม่เข้าข่ายที่เรียกว่าจะเจอปัญหาอะไรได้...
หลานติ่งฉิงเพิกเฉยต่อฉีเติ่งเสียน แต่หันไปมองหลานโหยวแล้วพูดอย่างเย็นชา: “กลับมากับฉัน ไม่งั้นฉันจะสับเด็กของเธอเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้ปลากิน!”
แม้ว่าหลานโหยวจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ไม่อยากให้ทั้งสองฝ่ายมีความขัดแย้งก่อนจะพูดว่า “ตกลง ฉันจะกลับไปที่เทียนหนานด้วยกัน อย่ามีเรื่องกันที่นี่เลยนะ”
หมาป่าโลภดูไม่พอใจ เขาอยากจะผลักหลานติ่งฉิง ไอ้ตัวเหม็นนี่เข้าไปในห้องน้ำกินอุจจาระซะ
“หลีกเลี่ยงโทษหนักได้ แต่คดีติดตัวนี่หนีไม่ได้! เนื่องจากมันกล้าเข้าใกล้เธอ มันจะต้องมีโทษ ฉันจะหักขามัน เพื่อรักษาชีวิตมันไว้แล้วกัน” หลานติ่งฉิงกล่าวต่อ
จู่ๆ การแสดงออกของหลานโหยวก็เปลี่ยนไป และเธอพูดด้วยความโกรธ: “ฉันสัญญาว่าจะกลับไปที่เทียนหนานด้วยแล้ว พี่ยังต้องการอะไรอีก!”
หลานติ่งฉิงหัวเราะเยาะ: “ฉันต้องการให้คุณรู้ว่าคุณไม่สามารถต้านทานโชคชะตาได้! ฉันยังต้องการให้คนนอกรู้ว่าไม่มีใครสามารถแตะต้องคุณได้”
เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยิน เขาก็ยิ้มอย่างดูถูกและพูดกับหมาป่าโลภ: “ลงมือ”
หมาป่าโลภไม่พูดอะไร และตบไปที่ก้นหลานโหยว
การยั่วยุนี้ชัดเจนและโจ่งแจ้ง
ทันใดนั้นหลานโหยวก็อุทาน: “พี่หมาป่า นี่คุณ....”
หมาป่าโลภพูดอย่างภาคภูมิใจ:”ผู้หญิงของฉัน ทำไมต้องคอยให้คนอื่นเข้มาจัดการโชคชะตาชีวิตของเธอ? มันสมควรจะเป็นญาติของเธอหรือ? วันนี้ถ้ามันไม่คลานออกไปอย่างหมา ให้มันรู้เอาไว้ว่าอย่ามาเรียกฉันว่าหมาป่าโลภ....”
หลังจากพูดสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็แสดงเจตนาฆ่า ท่าทางดูอันตรายมากขึ้น
แต่หลังจากแสดงออกไปหมาป่าโลภก็รู้สึกบางอย่าง ไม่ใช่ว่ามีตัวตนที่ยิ่งใหญ่มองดูอยู่เหรอ? เลยใหญ่แบบนี้จะโดนทุบไหม...
ความกลัวก็คือความกลัว ในเมื่อแสร้งไปแล้ว แน่นอนว่าเขาต้องอดทนจนถึงที่สุด
“ไอ้สารเลว ถ้าแกกล้าพูดกับฉันแบบนั้น ฉันคิดว่าแกไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างตะวันออก ตะวันตก เหนือ ใต้ได้แม้แต่นิดเดียว” หลานติ่งฉิงหัวเราะอย่างดุร้าย
“เฮ้ รีบๆหน่อยไม่ได้หรือไง? น่ารำคาญ!” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดออกมา
หลานติ่งฉิงไปมองเขาแล้วพูดอย่างเย็นชา: “เป็นแค่เด็กเหลือขอกล้าแสดงท่าทีโอหังแบบนี้ได้ยังไง? ดี งั้นแกก็ตายไปด้วยกันเลย!”
เมื่อเห็นหลานติ่งฉิงไม่ยอม หลานโหยวรู้ได้ทันทีว่าเรื่องวันนี้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ในใจเธอก็เริ่มมีเสียงประท้วงขึ้นมา
ในฐานะน้องสาวของหลานติ่งฉิงเธอรู้ดีว่าหลานติ่งฉิงเป็นคนแบบไหน และเธอก็รู้ด้วยว่า คุณหยาง ทรงพลังแค่ไหนถึงได้หนุนหลังเขาอยู่!
คุณหยางนั้นเป็นน้องชายของหยางหลิงกวง เป็นนายกทางตอนใด้คนปัจจุบัน! และนายกคนใหม่ หยางหลิงกวงเป็นผู้มีอำนาจ มีตอนแนคชั่นในเมืองหลวง หลังจากจบวาระนี้ เขาจะถูกย้ายไปยังศูนย์กลางของเมืองหลวง เพื่อดำรงตำแหน่งสำคัญในอนาคต
แม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะมีคอนแนคชั่นมากมายในเซียงซาน แต่เขาก็ถูกรายล้อมไปด้วยศัตรูในจิงเต่า
หากเขาทำให้คนใหญ่คนโตแห่งเมืองเทียนหนานขุ่นเคือง อาจเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะตั้งหลักในจิงเต่า!
“หลานติ่งฉิง เราครอบครัวเดียวกันแท้ๆ ทำไมต้องกดดันกันขนาดนี้! ให้โอกาสฉันมีชีวิตใหม่ไม่ได้เหรอ!” หลานโหยวช่วยไม่ได้ เธอกัดฟัน ยืนขึ้นก่อนจะถามเสียงดัง
หลานติ่งฉิงมองเธอ เอียงศีรษะ และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เยาะเย้ยและพูดว่า “ต้องการโอกาสงั้นเหรอ? ได้ ฉันจะให้โอกาสนี้กับเธอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...