มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1353

หมาป่าโลภกลับมาพร้อมกับซิการ์ที่รมควันจนหมดและดับลงไปแล้ว จากนั้นจึงดื่มน้ำก่อนจะบ้วนปากเล็กน้อย

เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจให้กับฉีเติ่งเสียนก่อนจะพูดว่า: “รองหัวหน้าใหญ่ ดูดี! ท่าดีดูหล่อมาก เรียนรู้ได้เยี่ยมมาก!”

ฉีเติ่งเสียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหมาป่าโลภก็ วิ่งไปหาพี่หลาน แล้วหยิบลิปสติกออกมาจากกระเป๋า

“โหยว โหยว นี่มอบให้คุณ” หมาป่าโลภยิ้มและยื่นมือออก อีกมือหนึ่งอยู่ด้านหลัง โค้งคำนับเล็กน้อย ท่าทางสุภาพบุรุษ

“ฮะ?” พี่หลานตกใจก่อนจะเอื้อมมือไปรับพร้อมมีรอยยิ้มบนใบหน้า “ให้ลิปสติกฉันเหรอ”

หลังจากทาลิปสติกเสร็จ พี่หลานซึ่งมีชื่อจริงว่าหลานโหยวก็พูดว่า “ไม่คิดว่า จะเป็นคนมีรสนิยมเหมือนกันน่ะเนี่ย?”

หมาป่าโลภกล่าวว่า “ฉันอยากให้ลิปสติกคุณเยอะๆ แล้วอยากให้ตอบแทนฉันทุกวันละนิดๆหน่อยๆ”

หลานโหยวพอใจมากที่ได้ เธอปิดปากแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “เฮ้ ที่เคยพูดมาก่อนหน้านี้ว่าเป็นผู้ชายเร่ร่อนในเจียงหู่ ไม่อาจมีความรักระหว่างชายหญิงได้”

หมาป่าโลภถอนหายใจ: “เจียงหู่กว้างใหญ่เกินไป ฉันจะไม่ไปแล้ว ฉันแค่อยากจะอยู่ข้างๆคุณ คอยทำอาหารให้คุณ เข้านอนพร้อมกัน”

สวีเอ้าเสวี่ยชี้ไปที่หมาป่าโลภก่อนจะเยาะเย้ยใส่ฉีเติ่งเสียน: “ทำไมไม่หัดเรียนรู้เรื่องพวกเอาไว้บ้าง?”

ฉีเติ่งเสียนแตะจมูก ไม่ใช่ไม่เรียนรู้ แต่ได้ยินมาบ้าง ในเรือนจำโยวตูพวกมีประสบการณ์ก็เยอะมากซะด้วย

“คุณดูไม่เหมือนคนแบบนี้เลย ดูเป็นหมาป่าจอมปลอมมากกว่า” หลานโหยวยื่นมือออกแล้วเคาะหน้าผากของหมาป่าโลภเบา ๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น

“คุณไม่รู้หรอก การอยู่ในเจียงหู่นั้นยากแค่ไหน” หมาป่าโลภถอนหายใจ

หลานโหยวนิ่งสงบก่อนจะพูดว่า “ฉันเข้าใจ เพราะว่าฉันกำลังเดินทางไปเจียงหู่กับคุณด้วย”

หมาป่าโลภกล่าวว่า: “เป็นเพราะว่ามันลำบาก ในชีวิตเลยอยากได้ความหวานจากคุณมาเติมเต็ม!”

ใบหน้าของหลานโหยว เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย แต่เธอส่ายหัวก่อนจะถอนหายใจ: “ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณจริงจังไม่ใช่แค่พูดจาไร้สาระ? ชีวิตมักมีแต่จะหลอกลวงผู้คนเท่านั้น”

หมาป่าโลภพูดเบา ๆ : “หากชีวิตหลอกลวงคุณ ก็ได้โปรดอย่ากังวลเลยนะ”

“คุณเพียง...”

“กอดฉัน.......!”

“เจ้านายของฉันเป็นอัครสังฆราช มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสมเด็จพระสันตะปาปาแห่งลัทธิศักดิ์ หากคุณไม่เชื่อฉัน ฉันสามารถขอให้เจ้านายของฉันช่วยให้สมเด็จพระสันตะปาปาอวยพรเราสองคน!”

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชา หมาป่าโลภที่ไม่ใช่อาร์คบิชอปกล้าดียังไงมาขอพรจากสมเด็จพระสันตะปาปา? !

มีคำพูดว่าความฉลาดทางอารมณ์สูง ทำไมฉันจะใช้มันเป็นประโยชน์มันไม่ได้?

ขณะที่เขาพูดหมาป่าโลภ ได้จับมือของหลานโหยวแล้วและมองเธอด้วยความรัก

หลานโหยวรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

หมาป่าโลภกล่าวว่า: “ไม่ต้องสนใจคนอื่น มองตาฉันก็พอ”

หลานโหยว ถามว่า: “มีอะไรให้ดูกัน.....”

หมาป่าโลภกล่าวว่า: “ดวงตาของคุณสวยมาก อยุ่ตรงหน้าฉันแบบนี้มันเหมาะมาก”

หลานโหยวปล่อยมืออย่างเขินอาย จากนั้นหันกลับมาหยิบไม้กอล์ฟขึ้นมาแล้วพูดว่า “มาเล่นกันเถอะ!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ รู้สึกว่าหมาป่าโลภทำอะไรไม่ถูก เขาคงจะลุกมากเกินไป

หมาป่าโลภหันศีรษะมองเขาอย่างเท่ มองหลานโหยวสอนวิธีเล่นให้เธอ แต่คราวนี้ เขาเริ่มแนบชิดขึ้น กอดหลานโหยวเอาไว้ในอ้อมแขน สอนหลานโหยวถึงวิธีการ เล่นโดนที่เธอไม่ได้ขัดขืนเลย

จากนั้นอัครสังฆราชฉีพึ่งจะรู้ตัว ไอ้เจ้าหมาป่านี่อยู่บนชั้นห้า!

“หลานโหยว ยัยสารเลว ที่ไม่อยากแต่งงานกับคุณหยาง เพราะแอบคบคนในจิงเต่าใช่ไหม!” ชายคนหนึ่งสวมชุดลำลองมีสไตล์เดินเข้ามา ยกมือขึ้นแล้วตบ เธออย่างหนัก เขาตบหลานโหยวอย่างแรง

หลานโหยวถูกตบแรงจนเกือบล้มลงกับพื้น สีหน้าหวาดกลัว โกรธเคืองปรากฏขึ้นก่อนจะพูดว่า: “ฉันจะอยากแต่งงานกับใครก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับหลานติ่งฉิงด้วย?!”

ทันใดนั้นใบหน้าของหลานติ่งฉิงก็เย็นชาขึ้นและเขาก็พูดว่า “เธอจะอยู่รอดปลอดภัยมีความสำเร็จในจิงเต่าได้ยังไง ถ้าไม่ได้รับการดูแลจากตระกูลหลานกับคุณหยาง?”

“เป็นเพียงม่าย ถูกให้แต่งงานกับน้องชายของตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเทียนหนานมีอะไรที่ต้องเสีย?”

“หรือคิดว่าตั้งแต่อยู่ในจิงเต่า แล้วจะไม่ฟังมติของตระกูลอีก!”

หมาป่าโลภรีบวิ่งตรงมาข้างหน้าด้วยใบหน้าที่มืดมน แต่หลานโหยวเห็น จึงหันหลังกลับอย่างเร่งรีบ รีบกอดเขาไว้ในอ้อมแขน

“ไม่ อย่าทำอะไรเลยนะ นั่นคือพี่ชายใหญ่ของฉัน...” หลานโหยวลากหมาป่าโลภออกมาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาใช้ความรุนแรง ก่อนจะพูดอย่างรู้สึกหดหู่

เมื่อฉีเติ่งเสียนกับคนอื่น ๆ เห็นว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ก่อนพวกเขาทั้งหมดจะเข้ามา

หลานติ่งฉิงเหลือบมองหมาป่าโลภและเยาะเย้ย: “นี่คือชายหนุ่มที่เธอแอบคบอยู่ใช่ไหม? ฉันจะฆ่าเขาเอง”

ใบหน้าของหลานโหยวซีดลงก่อนจะพูดว่า “นี่ไม่เกี่ยวกับเขา หากพี่มีปัญหาก็มาลงที่ฉัน!”

หลานติ่งฉิงเยาะเย้ยและพูดว่า “คุณหยาง โกรธมากหลังจากที่รู้เรื่องนี้ และผลที่ตามมาจะต้องร้ายแรงแน่!”

หมาป่าโลภหรี่ตาลง ดวงตาของเขาก็เริ่มไม่อดทน เขาเป็นคนรุนแรงและโหดเหี้ยม เขาจะยอมให้คนอื่นรังแกเขากับผู้หญิงของเขาแบบนี้ได้ยังไง?

“คุณหยาง คุณหยางนี่คือใคร? เป็นคนงี่เง่าแบบไหนกัน?” ฉีเติ่งเสียนถามด้วยความประหลาดใจ

“เป็นใครถึงกล้ามาขัดจังหวะ นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ ออกไปซะ ไม่งั้นจะได้รู้ว่าความตายเป็นยังไง! หลีกไปซะ!” หลานติ่งฉิงหันศีรษะของเขา จ้องมองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยท่าทางข่มขู่