มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1356

เห็นได้ชัดว่าหลานติ่งฉิงไม่รับสาคำพูด เมื่อครู่ยังบอกว่าใช้วิธีการตีลูกบอลมาตัดสิน ตอนนี้ กลับคำพูดโดยตรง

หลานโหยว่กังวลจนดวงตาแดงกร่ำ กลับเห็นหมาป่าโลภกระชากคอเสื้อเธอเบาๆ ดึงเธอไปไว้ข้างหลัง กล่าวนิ่งๆ"จัดการคนเลว ก็ต้องใช้วิธีสำหรับคนเลวจัดการ! แต่ไม่ใช่พูดเหตุผลกับคนเลว ร้องข้อความเมตตา! "

"เธอต้องรู้ ที่คนเลวเป็นคนเลว นั่นเพราะว่าในสายตาพวกเขานอกจากตัวเอง ไม่มีคนอื่นแล้ว"

"โหยว่โหย่ว เธอดูให้ดี......"

"ต่อจากนี้ฉันจะบอกเธอเอง จะยืดยันบนโลกนี้ได้ยังไร! "

เมื่อกล่าวจบ หมาป่าโลภถอดเสื้อตัวนอกทันที เผยกล้ามเนื้อทั้งร่างกาย เห็นเพียงหน้าอกและแผ่นหลัง มีรอยแผลเป็นและรอยกระสุนอยู่ที่ ดูแล้วดุร้ายมาก

"ไอ้โง่ คิดว่าตัวเองมีเเผลเป็นนิดหน่อยก็สามารถทำให้คนอื่นกลัวแล้วหรือไง? แกกล้าที่เป็นฮีโร่ วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ตาย! "หลานติ่งฉิงกล่าวด้วยความโกรธ สั่งให้คนของตัวเองไปฆ่ามัน

เฮ่อตั่วเหลียนรีบลากหลานโหยว่ไปไว้ข้างหลัง หลานโหย่วกล่าวอย่างรู้สึกกังวล"คุณฉี ถ้าเกิดความขัดแย้งกันมากเกินไป จะทำให้เรื่องต่อจากนี้ของคุณไม่ดีแน่ เนื่องจาก......คนค้ำหลังพวกเขาเป็นถึงผู้บัญชาการหยาง"

ฉีเติ่งเสียนกลับยิ้มกล่าว"ไม่เป็นไร จะเห็นคนอื่นรังแกเธอได้ยังไงล่ะ? ขยะพวกนี้ สำหรับฉันแล้ว ไม่ใช่เรื่องอะไรเลย"

เมื่อกล่าวจบ เขาก็ก้าวถอยหลังเช่นกัน

หลานโย่วกลับตะลึง นี่มันหมายความว่ายังไง ขณะที่พูดว่าไม่ใช่เรื่องอะไร และยังถอยหลังอีก?

เฮ่อตั่วเหลียนมองความคิดของหลานโหย่วออก จึงกล่าว"คุณหลาน นี่ไม่ต้องให้ถึงมืออาจารย์ฉันหรอก พี่ชายคนเดียวก็เกินพอแล้ว! "

เห็นเพียง หมาป่าโลภพุ่งเข้าไปข้างหน้าก่อนที่ฝ่ายตรงข้ามจะเริ่มโจมตี จากนั้นเตะคนข้างหน้าด้วยเท้าซ้ายลงไปคลานกับพื้น จากนั้นก็ยกหมัดขึ้นแล้วเหวี่ยงเป็นแนวราบ เสียงดังปั้ง หลังหมัดต่อยล้มไปอีกคน!

หลานติ่งฉิงเห็นหมาป่าโลภกล้าหาญขนาดนี้ สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย กล่าว"ขึ้นไปให้หมด ลงมือพร้อมกัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะสู้ได้ขนาดไหน! "

จะพูดยังไงหมาป่าโลภก็เป็นคนคุมนักโทษมากมายในเรือนจำโมวตู การมีตัวตนระดับเพดาน แม้ว่าแผลที่ขาจะยังไม่หายดี แต่เมื่อตีคนพวกนี้ ไม่ใช่การเด็ดผักหรือไง?

แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีฝีมืออยู่ไม่กี่คนก็ตาม แต่ศิลปะการต่อสู้แค่นั้น ในสายตาของหมาป่าโลภที่ฆ่าคนราวชินชาไปแล้ว ก็เป็นเพียงแค่เเมวสามขาเท่านั้น

เห็นเพียงหมาป่าโลภที่อยู่ในฝูงเเกะ ซ้ายขาวเริ่มก่อน แขนสองข้างถูกกางออก ไม่กี่ที ท่ีพื้นก็มีเพิ่มขึ้นอีกสามคน

"ขยะอะไรกัน ยังกล้าที่จะทิ้งทายคำดุร้ายขนาดนี้! ฉันในตอนนั้นยังไม่บ้าเหมือนพวกคุณเลย! เป็นพวกคนขยะจริงๆ ชอบพูดคำดุร้ายหรือไง?"หมาป่าโลภพูดอย่างไม่ใส่ใจ

"ปั้ง! "

ขณะนั้นเอง หมัดหนักพุ่งเข้ามาที่แก้มเขา

หมาป่าโลภหันหน้าไปอีกทางเบาๆ แต่ก็ไม่ถูกต่อยล้ม กำปั้นของฝ่ายตรงข้ามกดไว้ที่แก้มเขา ชั่วขณะหนึ่งลืมเก็บกลับ

เห็นเพียง หมาป่าโลภหันหน้ากลับมาเบาๆ มองไปที่ชายร่างกำยำตรงหน้าที่กำลังต่อยเขา กล่าวด้วยรอยยิ้มดุร้าย"ขอร้อง คุณอ่อนมากนะ! "

เมื่อกล่าวจบ ทันใดนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าอยู่ระหว่างขาของชายคนนั้น มือซ้ายจับข้อมือของคนนั้น มือขาวคว้าจากล่างขึ้นบน บับข้อศอกของคนนั้น ทั้งสองข้างดันไปอีกทางตรงกันข้ามพร้อมกัน ใช้กำลังขาขยับ

"คลิก! "

คนทั้งร่างบินออกไป อีกอย่างปลายแขนบิดร้อยแปดสิบองศา

จัดการไปหนึ่งคนเรียบร้อย หมาป่าโลภรีบเปิดหมัดทั้งสองข้าง จากนั้นแยกคว้าซ้ายขาว กดหัวไว้สองหัว ชนมาที่ตรงกลางอย่างเเรง!

ทั้งสองคนพบหน้ากันใบหน้าแทบระเบิด กุมหน้าตัวเองวิ่งไปทั้วเจ็บเจียนตาย