ผู้บัญชาการหยางรอให้ทุกคนออกไปก่อน
คนทั้งสามสิบคนทิ้งเงินไว้30ล้านก่อนออกไป
ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อฉีหยุนเฟิงมี IQ สูงขนาดนั้น แถมยังเทียบได้กับคนเก่งๆในหมู่คนพวกนั้นอีก
หลานโหยวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดกับฉีหยุนเฟิงว่า “ขอบคุณ!”
ฉีหยุนเฟิงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เกรงใจ”
หลานโหยวตกตะลึงสักพักก่อนจะพูดต่อ “ฉันจำได้ว่าข้างนอกมีข่าวลือเกี่ยวกับฉีเติ่งเสียนที่ไม่ลงรอยกับตระกูลฉีแห่งเมืองหลวง? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ฉีหยุนเฟิงยิ้มและพูดว่า “ไปปฎิบัติธรรมมารึไง เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้?”
หลานโหยวสตั๊นไปและพูดอะไรไม่ออก
“แกล้งโง่บ้างก็ได้พี่ชาย!” ฉีเติ่งเสียนพูดและถอนหายใจ
“เงินก็ให้แกไปหมดแล้วไงไอ้น้อง!” ฉีหยุนเฟิงยิ้มเยาะเย้ย
คนที่อึดอัดใจมากที่สุดในตอนนี้ก็คือสวีเอ้าเสวี่ย มองดูคนทรยศสองคนกำลังใช้คำพูดตบหน้ากัน เธอเองก็รู้สึกเหมือนโดนตบไปด้วย! แต่ยังไง เมื่อกี้เธอก็ได้ภูมิใจกับทักษะการตีกอล์ฟของตัวเองไปแล้ว
ใครจะรู้ คนสามคนนี้ต่างไม่มีใครยอมใคร จริงๆฉีหยุนเฟิงและเฮ่อตั่วเหลียนมีทักษะที่เก่งกาจมาก แต่พวกเขาก็ยังแสร้งทำว่าตัวเองทำไม่เป็น น่าสมเพชอะไรอย่างนี้?
เมื่อฉากหนังได้จบลง ความรู้สึกของหลานโหยวที่มีต่อหมาป่าโลภก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ใจอ่อนกับการที่มีผู้ชายใช้ร่างตัวเองปกป้องเธอในตอนที่กำลังตกอยู่อันตรายได้หรอก
อีกอย่างหมาป่าโลภยังมีรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา พอๆกับผู้บังชาการได้เลย
ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น “คุณหลานโหยว เนื่องจากที่เธอตามไหลฟู...เอ้ย หมาป่าโลภ! ก็ถือว่าพวกเธอเป็นเพื่อนกันแล้ว งั้นช่วยฉันอะไรสักหน่อยจะได้ไหม?”
หลานโหยวตอบ “วันนี้พวกนายช่วยฉันไว้ อนาคตฉันก็คงไม่ต้องกังวลว่าผู้บัญชาการหยางจะมาระรานอีก ถ้านายมีอะไรให้ฉันช่วยก็พูดออกมาได้เลย ฉันยินดี”
ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าด้วยความพอใจและพูดว่า “เรื่องที่ฉันจะให้ช่วยน่ะไม่ยากหรอก ในฐานะที่เธอเป็นคนกว้างขวางมีเส้นสายเยอะ อยากจะให้ไปร่วมงานเลี้ยงเฮ่อฮงบินครบรอบ60ปีในวันพรุ่งนี้ ให้คนใหญ่คนโตพวกนั้นออกมาสนับสนุนเฮ่อตั่วเหลียน”
เฮ่อตั่วเหลียนยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เขาประสานมือขึ้นต่อหน้าหลานโหยว
หลานโหยวตกใจและถามออกไปว่า “พรุ่งนี้หรอ?แน่ใจนะ?”
ในมุมมองเธอ เธอคิดว่าพวกเขาเร่งรีบเกินไป เพราะสุดท้ายแล้วคนที่อยู่เบื้องหลังการกุมอำนาจของบ้านใหญ่ตระกูลเฮ่อก็คือเฮ่อเซียนเซียน
มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เฮ่อตั่วเหลียนจะเล่นงานเฮ่อตหงบินในวันเกิดของเขาเอง
“ใช่ พรุ่งนี้แหละแน่นอน เธอลองติดต่อดู” ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า
หลานโหยวเห็นเขาตอบอย่างมั่นใจ เธอจึงไม่ได้ขัดอะไรต่อ
ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดต่อว่า “สนุกกันต่อเลย อย่าให้เรื่องพวกนี้มารบกวนเรา วันนี้ฉันเลี้ยงเอง!”
ฉีหยุนเฟิงถาม “ล่าสัตว์บนเขานี่ทุกคนก็มีส่วนร่วมนะ จะไม่แบ่งเงิน30ล้านนี่สักหน่อยหรอ?”
ฉีเติ่งเสียนยิ้มเบาๆและพูดว่า “ต้องการสักชีวิตนึง มีเงินไหมล่ะ”
เขายังมีหนี้อีกมากมายที่ยังไม่ได้ชำระ ถึงแม้ฮิลเดจะเป็นธนาคารเคลื่อนที่ให้เขาแต่ก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรนี่นา? งั้นก็รอให้แน่นอนก่อนแล้วค่อยพูดดีกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...