มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1358

สีหน้าของผู้บัญชาการหยางตึงมาก ไม่เคยเห็นคนที่อวดดีแบบนี้มาก่อน!

เขาจ้องมองฉีเติ่งเสียน สายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจและความโกรธ

แต่ฉีเติ่งเสียนนั้นกลับไม่แคร์ จ้องมองเขานิ่งๆและพูดเบาๆว่า "มองอะไร? อย่าคิดว่านายชมฉันหล่อ แล้วฉันจะยกโทษชดเชยค่าเสียหายทางจิตใจที่พวกนายทํากับฉันไว้!"

ผู้บัญชาการหยางหัวเราะอย่างเย็นชา "เด็กกระโปก นายเจอเรื่องใหญ่เข้าแล้ว! กล้าโกงฉันเหรอ? ฉันจะให้นายกเทศมนตรีและหัวหน้าตํารวจของเมืองจิงเต่ามาให้ความเป็นธรรม นายรอเข้าคุกได้เลย!"

เห็นได้ชัดว่าผู้บัญชาการหยางไม่ต้องการใช้ความรุนแรงเพื่อแก้ไขเรื่องนี้ แต่จะใช้วิธีการทางอํานาจแทน

เพราะมีผู้บาดเจ็บจํานวนมากนอนอยู่ในที่เกิดเหตุ ฉีเติ่งเสียนยังกล้าแบล็กเมล์ ต้องส่งพวกเขาเข้าอยู่ในคุกสัก20-30 ปีซะแล้ว

"นายเก่งถึงขั้นที่ว่าจะส่งลูกพี่ลูกน้องฉันเข้าไปในคุกเลยเหรอ? จะลองส่งฉันเข้าไปด้วยไหม!" ฉีหยุนเฟิงเห็นว่าเรื่องเริ่มบานปลายแล้ว จึงถือไม้กอล์ฟเดินเข้ามาอย่างขี้เกียจ

ผู้บัญชาการหยางหันมาก็ตะโกนด้วยความโกรธ "นายเป็นใคร กล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ? เขาเป็นน้องชายของนายงั้นเหรอ? ดีมาก งั้นฉันก็ส่งนายเข้าไปด้วยละกัน!"

ฉีหยุนเฟิงพูดเรียบๆว่า "หยางหลิงกวงรู้ไหมว่านายอยู่ข้างนอกต้อนขนาดนี้? จะให้ฉันโทรไปถามเขาหน่อยไหม"

พอผู้บัญชาการหยางได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกใจทันที มองไปที่ฉีหยุนเฟิง หลังจากนั้นไม่นาน ก็เผยสีหน้าตกใจออกมา!

ฉีหยุนเฟิงยังคงมีอำนาจและมีหน้ามีตาในวงการ เป็นคนสําคัญและอยู่ในระดับเดียวกันกับบุคคลสําคัญที่ผู้บัญชาการหยางกล่าว

ในแง่ของภูมิหลังและเส้นสาย ฉีหยุนเฟิงจัดอยู่ในอันดับสูงสุด และเป็นกลุ่มคนที่อยู่ในระดับสูงสุดของประเทศหัวกั๋ว

"นายคือ" ผู้บัญชาการหยางมองฉีหยุนเฟิงเริ่มไม่แน่ใจ

"ฉันชื่อฉีหยุนเฟิง ตระกูลฉีแห่งเมืองหลวง ทําไม นายมีความคิดเห็นต่อฉันเหรอ?" ฉีหยุนเฟิงถามด้วยรอยยิ้ม แกว่งไม้กอล์ฟในมือเบาๆ

ผู้บัญชาการหยางตกใจทันทีเมื่อได้ยินชื่อนี้ จู่ๆก็คอแห้งขึ้นมา ชื่อของฉีหยุนเฟิงดังมาก เขาไม่กล้ามีเรื่องด้วย

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้นว่า "หยางหลิงกวงเหรอ? ชื่อนี้คุ้นมาก ปลัดก่อนหน้ามณฑลตงไห่หรือเปล่า?"

ฉีหยุนเฟิงพูดว่า "ใช่ นายรู้จักเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า "อ๋อ รู้จักสิ เคยติดต่อกันมาหลายครั้งแล้ว เขาบ่มเพาะโดยฟู่เฟิงหยุนปลูก! ลูกชายของเขาก่อปัญหาครั้งใหญ่ ฉันเคยช่วยเขาไว้ ไม่งั้นเขาอาจจะถูกลูกชายของเขาลากเข้าไปพัวพันด้วย"

ตอนนั้นหยางเหวินไคลูกชายของหยางหลิงกวงคลุกคลีกับกลุ่มคนไม่ดี ถูกฉีเติ่งดสียนจัดการไป หลังจากนั้นเรื่องก็บานปลาย

หลังจากผู้บัญชาการหยางได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้น อำนาจของฉีหยุนเฟิงน่ากลัวไม่พอ แม้แต่ไอ่เด็กกระโปกนี้ก็รู้จักพี่ใหญ่ของเขาหยางหลิงกวงงั้นเหรอ? อีกอย่าง ความสัมพันธ์ดูไม่ธรรมดา

"นี่เป็นยุคไหนแล้ว ช่วยเหลือคนอื่นยังหวังให้เขาตอบแทนอีกเหรอ แถมยังขู่หญิงสาวบริสุทธิ์อีก?" ฉีหยุนเฟิงหัวเราะ ถือไม้กอล์ฟเดินไปหาผู้บัญชาการหยาง

ผู้บัญชาการหยางสีหน้าตึงและพูดว่า "คุณฉี เรื่องนี้คือผมทําเกินไป ผมขอโทษได้ไหม?"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "ถ้าขอโทษแล้วมีประโยชน์ จะเอากฎหมายไปทําอะไร? เพิ่งพูดไปนิ ชดเชยค่าเสียหายทางจิตใจ!"

ผู้บัญชาการหยางกัดฟันพูดว่า "ทําแบบนี้มันไม่ไว้หน้ากันบ้างเลยใช่ไหม?"

"ต้องการไว้หน้าใช่ไหม ได้สิ" ฉีหยุนเฟิงพูดอย่างเรียบเฉย

"พวกนายมีสามสิบคน สู้กับเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนี้ทีละคนสิ ถ้าชนะก็ปล่อยพวกนายไป"