มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1371

ฉีเติ่งเสียนดื่มแชมเปญไปไม่น้อย เมื่ออกจากเรือสำราญ เริ่มมึนเล็กน้อย

ช่วยไม่ได้ ทำได้เพียงให้คนขับรถของหลิวต้าฟู่ส่งตัวเองไปที่พระสันตะปะปา

ไม่มีทางเลือก ตอนนี้พระสันตะปะปาอยู่ในสภาวะกังวล ทุกวันต้องเข้าไปรายงานผลตรวจสอบให้เขา

พบพระอัครสังฆราชฉีมีกลิ่นเหล้าเต็มปาก สัหน้าพระสันตะปะปามืดลงราวกับก้นหม้อ กล่าวเย็นๆ"พระอัครสังฆราชฉีคุณอารมณ์ดีจังเลยนะ กลางวันแสกๆ ขยังจะออกไปดื่มจนเมาขนาดนี้? "

ฉีเติ่งเสียนปัดมือไปมา กล่าว"ฝ่าบาท คุณต้องเข้าใจฉันผิดแน่นๆ ฉันต้องเข้าสังคมเพื่อหาคทาที่หายไปก็เท่านั้น! "

ร็อบเบนคุ้นชินกับทัศนคติอันศักดิ์สิทธิ์ของฉีเติ่งเสียนมานานแล้ว เพียงเค่ทำหน้าเย็นชามองอยู่ด้านข้าง

พระสันตะปะปายิ้มเย็นชา กล่าว"อย่างนั้น ตอนนี้คุณได้เบาะแสหรือไม่? "

"ตอนนี้เบาะแสสยังไม่มี แต่ว่า ฉันได้ยินมาว่าปรมาจารย์ลัทธิเต๋ากำลังเดินทางมาจินเต่า จากฝีมือของเขาแล้ว ไม่แน่ว่าอาจหาเบาะเเสของคทาเจอ"ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างจริงจัง

ช่วงนี้พระสันตะปะปาก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อยกับข่าวทวีปยุโรป เมื่อก่อนเขาค่อนข้างต่อต้านการยืมอำนาจของอาจารย์ต่างชาติมาแก้ปัญหา แต่ตอนนี้ แค่เพียงสามารถหาคทาเจอ ไหนจะสนใจเรื่องนั้นอีก!

"ปรมาจารย์ลัทธิเต๋า?​ "พระสันตะปะปาฟังแล้ว อดไม่ได้ที่จะตะลึง จากนั้นก็ลูบเคราตัวเอง

ถ้าไม่นับจนวนผู้ศรัทธา พูดตามความเป็นจริงแล้ว ปรมาจารย์ลัทธิเต๋าและพระสันตะปะปาเป็นคนระดับเดียวกัน! การเชิญปรมาจารย์ลัทธิเต๋ษมาช่วย สำหรับพระสันตะปะปาแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่ากาารเสียหน้า

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ใช่แล้ว วันนี้ฉันได้ข่าวเรื่องนี้! ฉันแทบจะใช้กำลังทั้งหมดเพื่อดื่มเหล้าคนเดียวนี้ เขาถึงจะบอกข้อมูลให้ฉัน"

สีหน้าพระสันตะปะปาดีขึ้นเล็กน้อย

"อ๊า ฝ่าบาท......ตอนนี้ฉันเวียนหัว ช่วยเอานำ้มนต์มาให้ฉันดื่มหน่อยได้มั้ย? "ฉีเติ่งเสียนกุมหัวตัวเองกล่าว

พระสันตะปะปาหายใจเข้าลึกๆ กล่าวกับร็อบเบน"ไป หยับน้ำมากระละมังหนึ่ง เทลงไปโดยตรงได้เลย ให้เขาอาบจนตื่น! "

แน่นอนว่าร็อบเบนทำตาม แต่กำลังจะหันหลัง

ฉีเติ่งเสียนกลับรีบกล่าว"เอ๋ จู่ๆหัวก็ไม่เวียนแล้ว! ไม่เสียดายที่เป็นฝ่าบาทของฉัน เพียงคำพูด แค่ได้ยินเสียงท่าน ก็สามารถชำระล้างร่างกายและจิตวิญญาณของฉันได้แล้ว"

พระสินตะปะปายิ้มเย็นชากล่าว"อย่างนั้น มีช่องทางติดต่อของปรมาจารย์ลัทธิเต๋าคนนี้มั้ย? "

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ให้เวลาฉันหน่อย เนื่องจากเขาเป็นถึงปรมาจารย์ลัทธิเต๋า ไม่ได้เชิญมาง่ายขนาดนั้น! "

พระสันตะปะปากล่าว"รีบไปทำเรื่องให้ฉัน! ภายในสามวัน ถ้านายทำไม่สำเร็จ ตำแหน่งพระสังฆราชของนายก็ถึงแค่นี้แล้ว! "

ฉีเติ่งเสียนออกจากที่นี่ด้วยความเร่งรีบ แต่ว่า ในใจเขากลับไม่ได้คิดอย่างนั้น พี่ชายฉันสร้างรายได้ใหคุณมากมาย คุณสามารถยึดตำแหน่งของฉัน? อีกอย่าง มหาวิหารที่หนานหยาง ยังอยากได้อยู่มั้ย?

รอถึงวันที่สอง ฉีเติ่งเสียนถึงไปหาอาจารย์จางอย่างไม่รีบร้อน

ช่วงนี้อาจารย์จางมีความรำคาญเล็กน้อย เมื่อเห็นฉีติ่งเสียน ก็แสดงความไม่พอใจออกมา กล่าว"บรรพจารย์ ฉันไม่มีเวลาให้เสียหรอกนะ! "

ฉีเติ่งเสียนตบไหล่อาจารย์จางอย่างไม่เร่งรีบ กล่าว"โอกาสที่คุณจะลงมือมาถึงแล้ว คุณฟังฉันพูดนะ......"

เขาจัดเตรียมบางอย่างให้อาจารย์จาง

เมื่ออาจารย์จางฟังแล้ว อดไม่ได้ที่จะลูบเคราพยักหน้า กล่าว"ดี! อย่างนั้นก็ทำตามที่บรรพจารย์พูดก็แล้วกัน"