มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1404

หลังจากที่ทำให้หวงชงล้มลงเจียนตาย ก็ไม่มีใครในสำนักมวยภายในหลงเหมินกล้าขยับตัว

หลินถิงปู้เหลือบมองฝูงชน และอดไม่ได้ทำเสียงเย็นชา กล่าวว่า: "สำนักมวยภายในหลงเหมินเหรอ ฮ่า... ก็แค่นี้ ยังอยากรับสมัครปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ภาคใต้ ตลกจริง!"

ตอนที่เหยียนมู่หลงพาฉินเอ้ามา อยากสร้างความสัมพันธ์กับหนานหยาง แต่ในที่สุดก็ถูกจิ่วเฮิงก่อกวนด้วยความสามารถของเขา

วันนี้ เขาหลินถิงมาถึง ใช้แนวทางหรือวิธีของฝ่ายตรงข้าม มาตอบโต้หรือโจมตีกลับในทำนองเดียวกัน! มันเหมือนกับการระบายความโกรธอย่างเจ้านายในทันที

“เก่งจริงก็วางปืนลง!” เฮ่อตั่วเหลียนอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโกรธ

“แม้แต่ปืนยังสู้ไม่ได้เลย นับเป็ยปรมาจารย์อะไรกัน?” หลินถิงปู้พูดอย่างเย่อหยิ่ง

อย่างไรก็ตาม เขายังรู้ตัวตนของเฮ่อตั่วเหลียนและไม่ได้ยิงเธออีก หากทายาทของตระกูลเฮ่อ ถูกฆ่าที่นี่จริงๆ จะไม่มีทางจัดการกับเรื่องนี้ได้

หลินถิงปู้ยิ้มเยาะและพูดว่า: "ฉันจะรอพวกไร้ประโยชน์อย่างพวกแกมาหาฉันเพื่อแก้แค้น ยินดีต้อนรับทุกเมื่อนะ!"

หลังจากพูดแบบนี้เขาก็ยกปืนขึ้นในมือแล้วยิงขึ้นไปในอากาศสามครั้ง แล้วจึงเรียกคนของเขา ออกไปพร้อมกัน

ทันทีที่หลินถิงปู้ออกไป รถพยาบาลก็รีบไปที่ที่เกิดเหตุ เห็นได้ชัดว่ามีคนโทรแจ้งเหตุฉุกเฉินตอนเกิดเหตุขัดแย้งแล้ว

“ให้ตายเถอะ คุณหยางล่ะ?” เฮ่อตั่วเหลียนรู้สึกตัวได้ รีบแวกไปฝูงชนหาอะไรบางอย่าง เพียงแต่เห็น หยางกวนกวนนั่งอยู่ข้างศพหนึ่งโดยคลุมท้องไว้

ใบหน้าของเธอซีดและมีเลือดไหลออกมาจากระหว่างนิ้วของเธอ แต่ปริมาณเลือดออกก็มีไม่มาก แม้ว่ากังฟูของเธอจะไปไม่ถึงจุดที่เธอสามารถควบคุมกล้ามเนื้อของร่างกายได้อย่างอิสระ แต่เธอก็ยังสามารถหดตัวได้ ขอบเขตและพยายามปิดแผล

“ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่ถูกกระสุนปืน อวัยวะภายในของฉันก็ไม่ได้รับความเสียหาย” หยางกวนกวนพูดด้วยความยากลำบาก

“ศิษย์พี่หวงถูกยิงสามนัด ฉันไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร!” เฮ่อตั่วเหลียนกล่าวด้วยความกลัว “ฉันจะติดต่ออาจารย์เดี๋ยวนี้ ดูว่าต้องทำอย่างไร?”

หยางกวนกวนพยักหน้าและกล่าวว่า “ไปโรงพยาบาลก่อน จัดการเรื่องผู้บาดเจ็บ และแจ้งครอบครัวของผู้เสียชีวิตโดยตรง และให้ค่าชดเชยที่เหมาะสม…”

เมื่อครู่นี้ ตอนที่หลินถิงปู้ยกปืนพกขึ้นยิง มีคนถูกยิงหลายคน และคนที่โชคร้าย ถูกยิงเข้าที่อวัยวะภายในโดยตรง จนเสียชีวิตทันที และหยางกวนกวนก็โชคดี ถูกยิงที่ช่องท้องเท่านั้น ไม่ทำให้อวัยวะภายในเสียหาย ไม่เช่นนั้น เธอจะยังสามารถออกคำสั่งอย่างมีสติได้หรือไม่ยังเป็นคำถามหนึ่ง

“ติดต่ออาจารย์จ้านเฟย อาจารย์จิ่วเฮิง และหมาป่าโลภทันที บอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ และดูสิว่าพวกเขาจะสามารถหาตัวหลินถิงปู้ได้หรือไม่…” เฮ่อตั่วเหลียนพยุงหยางกวนกวนลุกขึ้น วางบนเปลหาม และดำเนินการต่อ

เธอหันศีรษะและมองไปที่หวงชงซึ่งมีเลือดปกคลุม และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เธอรู้สึกเศร้าเล็กน้อยในใจ และเธอไม่รู้ว่าคราวนี้เขาจะพลิกเหตุร้ายให้กลายเป็นความปลอดภัยได้หรือไม่

ถ้าฉันรู้ว่าภัยพิบัตินองเลือดที่อาจารย์จางเทียนกล่าวถึงนั้นร้ายแรงมาก คงไม่ปล่อยให้หวงชงโผล่แสดงตนออกมาในช่วงสองสามวันนี้แน่

หรือเพียงวางเขาไว้ข้างกายจิ่วเฮิง ฉันไม่เชื่อว่าภัยหายนะเลือดจะเกินจิ่วเฮิงได้!

“ผู้อำนวยการหยาง คนของเราเสียชีวิตทั้งหมดสามคน รวมทั้งคุณและอาจารย์หวงด้วย คนได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกแปด…” ก่อนที่หยางกวนกวนจะถูกพาไปที่รถพยาบาล เขาก็ได้ยินเสียงคนจากสำนักศิลปะการต่อสู้รายงานกับเขา

เธอกุมหน้าท้องของเธอ กระพริบตาอย่างเหนื่อยอ่อนล้าแล้วพูดว่า: "ช่วยเหล่าอาจารย์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างสุดความสามารถ!"

ภาพเหตุการณ์วันนี้ทำให้เธอนึกถึงช่วงเวลาที่กองกำลังพันธมิตรบุกจีน เมื่อเฉิงเหยียนหัว ปรมาจารย์ของสำนักบากัวเป็นผู้นำชาวยุทธภพ ต่อสู้นองเลือดระหว่างชาวต่างชาติที่สถานีรถไฟ

แม้ว่าปืนและปืนใหญ่ในเวลานั้นจะไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แต่พวกมันก็เป็นศัตรูธรรมชาติของนักรบอย่างแน่นอน

เฉิงเหยียนหัวถูกกลุ่มปีศาจต่างชาติใช้ปืนยิงจนตายในตรอกแห่งหนึ่ง

เฮ่อตั่วเหลียนกล่าวอย่างขมขื่น : "เราต้องไม่ปล่อยมันหนีไปได้ คนนี้อหังการเหลือเกิน ทำเกินไปมาก! ตราบใดที่เขากล้าปรากฏตัว ฉันก็ไม่สนใจว่าสถานะตัวตนของมันคืออะไร ฉันจะใช้อำนาจทั้งหมดที่ตระกูลเฮ่อสามารถทำได้ สับมันเป็นชิ้นๆ!”

เฮ่อตั่วเหลียนยังเกี่ยวข้องกับความบาดหมางในยุทธภพประเภทนี้เป็นครั้งแรก การเห็นผู้บาดเจ็บจำนวนมากอยู่ข้างๆ ทำให้รู้สึกโกรธเล็กน้อย ยิ่งกว่านั้น ถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าหวงชงเป็นตายร้ายดียังไง สะเทือนใจจริงๆ!

“อาการของผู้บาดเจ็บเป็นยังไงบ้าง!” จู่ๆ ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก และพยาบาลคนหนึ่งก็รีบวิ่งออกมา ฉีเติ่งเสียนจึงถามอย่างเร่งรีบ

“ไม่ดี!” นางพยาบาลส่ายหัวแล้ววิ่งเหยาะๆ ออกไป ตะโกนขณะวิ่ง “ผู้อำนวยการโจว ผู้อำนวยการโจว มานี่เร็วๆ ผู้บาดเจ็บที่นี่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ…”

ด้วยเหตุการณ์มีผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิต ทั้งจิงเต่าต่างรู้สึกตกใจและตื่นตระหนก!

สิ่งที่น่าตกใจก็คือ หลินถิงปู้นั้นอหังการและบ้าคลั่งมาก

สิ่งที่ตื่นตระหนกคือ ไม่รู้ว่าฉีเติ่งเสียนจะใช้วิธีใดในการล้างแค้น!

“นายพลเหยียน นายพลอวี่มาแล้วครับ!”

เหยียนมู่หลงที่กำลังนั่งโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่หนักหน่วงอยู่บนโซฟา ก็ได้ยินผู้ใต้บังคับบัญชารายงาน

เหยียนมู่หลงวางโทรศัพท์แล้วพูดว่า "ปล่อยให้เธอเข้ามาเถอะ!"

ก่อนที่เขาจะพูดจบ อวี่เสี่ยวหลงก็ก้าวเข้ามาในห้องแล้ว พูดอย่างเย็นชา: "ฉันจะมา ยังต้องถามความคิดเห็นของคุณด้วยหรือ?!"