มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1412

คำพูดยกตนข่มท่านของฉีเติ่งเสียนแสดงให้เห็นทุกอย่าง สิ่งนี้ทำให้คนของสมาคมคนรักชาติต่างก็มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก แต่เฉินหยวนเป่ยยังคงมีสีหน้านิ่งเฉย อีกทั้งใบหน้ายังมีรอยยิ้มที่สุขุมอีกด้วย

เมื่อเหยียนมู่หลงเห็นฉีเติ่งเสียนจึงถามว่า “วันนี้ฉันไม่อยากมาโต้เถียงกับนายเรื่องเหล่านี้ ฉันมาเพื่อเคลียร์ให้มันจบ ๆ เสียที!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มเยาะกำลังจะเอ่ยปาก เฉินหยวนเป่ยเลยถามว่า “ท่านฉี ท่านคิดว่า จะจัดการอย่างไรถึงจะดีล่ะ”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “ชีวิตแลกชีวิต”

สี่คำ ง่าย ๆเลย !

ทว่า เหยียนมู่หลงจะส่งตัวหลินถิงปู้มาได้อย่างไรล่ะ อย่างไรสิ่งที่หลินถิงปู้ทำ ทำเพื่อเพียงระบายความโกรธแค้นแทนเธอ จู่ ๆ เธอจะยอมปล่อยหลินถิงปู้งั้นเหรอ ถ้าหากว่าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ต่อไปเหยียนมู่หลงจะอยู่เป็นผู้เป็นคนได้อย่างไรกัน

ถึงหลินถิงปู้ไม่ตาย เหยียนมู่หลงก็คงตัดใจไม่ได้ คงต้องเชิญสมาคมรักชาติมาเจรจาสันติเรื่องนี้

“ฮ่าฮ่า ฉันคิดว่าท่านฉีเป็นผู้สูงส่งและเป็นผู้มีจิตใจดีมาก พวกเราคนแห่งสมาคมรักชาติก็ยินยอมแสดงความจริงใจ เปลี่ยนจากการเป็นศัตรูเป็นมิตรภาพกับท่านฉี หรือว่าท่านฉีรู้สึกว่า ความรู้สึกของคนสมาคมรักชาติไม่มีค่าเท่ากับชีวิตนั้นงั้นเหรอ ” เฉินหยวนกล่าวเสียงเบา

“ได้ ฉันสามารถไว้ชีวิตเจ้าเด็กหลินถิงปู้ก็ได้ แต่ถึงอย่างไรก็ต้องมีคนตายใช่ไหมล่ะ” ฉีเติ่งเสียนหันไปมองหน้าเหยียนมู่หลง และพูดด้วยน้ำสียงเรียบ

เหยียนมู่หลงถูกข่มขู่ทางสายตาของฉีเติ่งเสียน แทนที่จะโกรธกลับยิ้มออกมาและพูดว่า “ทำไม อยากฆ่าฉันงั้นเหรอ”

ฉีเติ่งเสียนเสียนกล่าว “เพราะว่าเธอไม่เข้มงวดกับลูกน้องของเธอ ถึงได้ให้หลินถิงปู้ที่เหมือนหมาบ้าผู้นี้กัดผู้อื่นมั่วสั่ว ทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องตายไปตั้งสามคนและยังทำลายคนของฉันตั้งมากมาย หรือว่าเธอคิดว่าไม่ควรรับผิดชอบงั้นเหรอ”

กลุ่มคนสมาคมคมรักชาติทางนี้สีหน้าเริ่มไม่สู้ดีนัก ในความคิดของพวกเขาฉีเติ่งเสียนไม่ยอมถอยแน่ ๆ ไม่ยอมไว้หน้าสมาคมรักชาติแน่นอน

จิ่วเฮิงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าสุขุมนิ่งเรียบ รอเวลาที่ฉีเติ่งเสียนจะฆ่าคนเขาถึงจะไปสมทบ

“ท่านฉี นี่ท่านไม่ได้เตรียมตัวไว้หน้าสมาคมคนรักชาติเลยใช่ไหม” ในที่สุดสีหน้าของเฉินหยวนเป่ยก็เย็นชาแล้วพูดว่า

“เกียรติของสมาคมคนรักชาติงั้นเหรอ สมาคมคนรักชาติถือว่าเป็นใครกัน ฉันถึงต้องให้เกีรยติด้วย!” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเสียงดัง ดวงตาดุร้าย

เดิมทีเขาก็มีความบาดหมางกับสมาคมคนรักชาติอยู่แล้ว ยิ่งภายหลังเขาได้สังหารผู้นำของตระกูลซ่างกวนไปตั้งหลายคน อีกทั้งยังต่อสู้กับปรมาจารย์อย่างหงเซิงซือแห่งตระกูลเหลยอีกด้วย ถ้าเขามีความยำเกรงสมาคมคนรักชาติสักครึ่งนึง เกรงว่าเขาคงไม่ทำเรื่องเช่นนี้หรอก

หงเซิงซือที่สวมชุดจีนสีดำยืนขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตระกูลฉี คุณนี่ชางกล้าหาญนักนะ! พวกเราสมาคมคนรักชาติอุตส่าห์ยอมสันติด้วย ให้โอกาสที่จะเป็นเพื่อนกันกับคุณ แต่คุณทำไมกลับไม่รักษามันไว้ล่ะ ”

“คุณอยากจะจะฆ่าท่านนายพลเหยียนงั้นเหรอ งั้นคุณก็ลองดู เรามีผู้มีฝากฝีมืออยู่ที่นี่มากมาย หนึ่งต่อหนึ่งคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ แต่ถ้ากรูกันเข้าไป ต่อให้คุณเป็นต้าโหลวจินเซียน ก็ต้องถูกจำกัดแหลกเป็นจุล !”

“เกียรติของสมาคมคนรักชาติ ไม่ได้สะบัดทิ้งกันง่าย ๆ นะ”

ทันใดนั้นสายตาของกลุ่มผู้มากฝีมือต่างก็มองมาอย่างมุ่งมั่น แต่ละคนพร้อมที่จะสังหาร อุณหภูมิในห้องโถงราวกับว่าเปลี่ยนเป็นศูนย์องศาในพริบตา

ความอาฆาตอันน่าน่ากลัวเหล่านั้นรวมตัวอยู่ในที่เดียวกัน กดดันจนทำให้รู้สึกหายใจไม่โล่งปอด ถ้าเป็นคนขลาดเขลาล่ะก็ เกรงว่าคงตกใจตายในที่แห่งนี้แล้ว

เหยียนมู่หลงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ฉีเติ่งเสียน เชิญนั่งลงทำจิตใจให้สงบเจรจากันก่อนเถอะ ไม่มีอะไรที่เจรจากันไม่ได้ ถ้านายยอมปล่อยหลินถิงปู้ ฉันสัญญาว่าจะชดใช้ให้นาย อีกทั้งสมาคมคนรักชาติยอมที่จะสันติ เรื่องนี้ทุกคนต่างไม่เสียเปรียบ”

“ถ้าหากว่าคุณล้มลง คุณไม่มีทางไปไหนได้รอดแน่ ถึงอย่างไรที่นี่ก็คือถิ่นของสมาคมคนรักชาติ”

“จนกระทั่งถ้าเป็นไปได้พวกเราสามารถทำสิ่งเหล่านี้ด้วยกันได้”