มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1431

เมื่อสักครู่นี้ สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกว่าท่าทีของเย่จีกั๋วเหมือนกับหมาเลียแข้ง

ในขณะนี้ เย่จีสงก็ปรากฏตัว และก็พูดว่าเย่จีกั๋วเหมือนหมาเลียแข้ง

แต่เย่จีกั๋วไม่ได้สนใจ และสีหน้าสอพลอบนใบหน้าก็หายไป เพียงแต่พูดอย่างสงบว่า “นี่เป็นเพียงเพื่อให้ตระกูลเย่ดำเนินต่อไปเท่านั้นเอง”

หลานอวี่พูดอย่างเย็นชา “ความกังวลของคุณนั้นเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น ทำไมคุณต้องถ่อมตัวขนาดนี้”

เย่จีกั๋วหัวเราะ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “เมื่อไพ่ใบสุดท้ายยังไม่ถูกเปิดเผย ก็ไม่มีใครสามารถแน่ใจได้ว่าตัวเองจะเป็นผู้ชนะ!”

“อาสงเลือกตระกูลจ้าว ถ้าสามารถชนะได้ แน่นอนว่ามันคงจะดีที่สุด ตระกูลเย่จะได้เริ่มต้นอย่างรวดเร็วตั้งแต่นั้นมา และควบคุมอุตสาหกรรมการพนันในจิงเต่า หลังจากสะสมได้ไม่กี่ปี ก็จะเหนือกว่าตระกูลเหลยในเซียงซาน!”

“สำหรับฉัน ฉันจะเลือกฝั่งคุณฉี หากเขาชนะ ตระกูลเย่ของฉันจะไม่ถูกทำลาย และอย่างน้อยก็จะสามารถรับประกันอุตสาหกรรมได้แน่นอน”

เย่จีสงหัวเราะเยาะและพูดว่า “พี่ก็ยังคงไม่พอใจ ตอนนั้นพ่อเลือกที่จะให้ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวแทนพี่ ดังนั้นพี่จึงอยากจะเอาชนะผมอยู่เสมอ”

เย่จีกั๋วส่ายหัวแล้วพูดว่า “อาสง แกคิดมากไปนะ ไม่ใช่ทุกคนที่มีความปรารถนาที่อยากจะชนะ! ฉันแค่อยากให้ตระกูลเย่ดำเนินต่อไป ไม่ต้องการให้ความพยายามของบรรพบุรุษกลายเป็นความเพ้อฝัน ไม่ใช่ทุกคนที่เต็มใจจะเดิมพันกับแกหรอกนะ”

เย่จีสงพูดด้วยความโกรธ “ฉันคือเทพเจ้าแห่งนักพนัน!”

เย่จีกั๋วพูด “แต่แกเคยแพ้เขามาก่อน...และแกเคยบอกว่า ถ้าแกไม่ชนะเขา สมญานามนี้ก็จะไม่มีวันเป็นของแก”

เย่จีสงแสยะยิ้มพูด “ครั้งนี้ผมจะชนะให้พี่ดู หากผมชนะ ผมจะคอยดูว่าพี่จะเอาหน้าที่ไหนไปยืนหยัดในตระกูลเย่! เมื่อถึงเวลานั้น เกรงว่าแม้แต่พูดพี่ก็จะไม่กล้า!”

เย่จีกั๋วพูดอย่างใจเย็น “ในฐานะพี่ชายของแก แน่นอนว่าฉันต้องหวังให้แกชนะ ในฐานะคนของตระกูลเย่ ฉันยิ่งต้องหวังให้แกชนะ!”

“ในเมื่อพี่ต้องการให้ผมชนะ แล้วทำไมพี่ต้องสั่นคลอนหัวใจของคนตระกูลเย่ และยังมาเป็นหมาเลียแข้งโดยเฉพาะอีกด้วย!” เย่จีสงถาม

“ฉันไม่ได้ทำให้คนอื่นหวั่นไหว ฉันแค่บอกพวกเขาว่าฉันได้เตรียมทางออกให้ตระกูลเย่แล้ว หากแกล้มเหลว ตระกูลเย่ก็จะไม่สูญหาย”

“บางทีนี่อาจทำให้ฉันรู้สึกขายหน้า แต่เพื่อครอบครัว นี่คือตัวเลือกที่ดีที่สุด”

เย่จีกั๋วมีท่าทีที่เยือกเย็นและไม่รู้สึกสะทกสะท้าน และไม่รู้สึกขายหน้าที่เป็นหมาเลียแข้งให้ฉีเติ่งเสียน

สีหน้าของหลายอวี่อดไม่ได้ที่จะมืดลง และพูดว่า “ดังนั้น คุณก็ยังคงไม่เชื่อใจในตัวน้องชายของคุณเลย!”

เย่จีกั๋วยิ้มและพูดว่า “ไม่ใช่อย่างงั้น ฉันก็แค่คอยเคลียร์ปัญหาต่างๆเท่านั้นเอง”

เย่จีกั๋วในเวลานี้ แตกต่างจากคนขี้ประจบสอพลออย่างสิ้นเชิง พูดด้วยความใจเย็นและสงบ และไม่รู้สึกหวาดกลัวกับฐานะของหลานอวี่แม้แต่น้อย

ในขณะที่พูด เย่จีกั๋วหยิบบุหรี่จากกระเป๋าขึ้นมาจุด แล้วหายใจเข้าลึกๆ

“อาสง ไม่ต้องกังวล ตระกูลเย่จะยังคงเดินตามแผนที่ของแกวาง”

“ฉันจะไม่รบกวนการทำงานของแก และก็ยิ่งไม่ยุยงให้ใครกบฏ เหล่านี้ แกก็น่าจะได้เห็นแล้ว”

“ฉันแค่อยากเหลือทางออกให้กับญาติๆ อย่างน้อยถ้าหากแกล้มเหลว เราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องของกินของใช้”

เย่จีกั๋วพ่นควันออกจากปากและพูดด้วยความเศร้าใจว่า “ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่เคยแย่งอะไรกับแกเลย เพราะแกฉลาดและมีความทะเยอทะยานมากกว่าฉัน”

เย่จีสงเพียงแค่มองเย่จีกั๋วอย่างลึกซึ้งแล้วพูดว่า “พี่แน่ใจว่าคนนามสกุลฉีจะรักษาสัญญา? ถ้าหากเขาหลอกพี่ล่ะ”

เย่จีกั๋วหัวเราะฮาๆ มองดูหลานอวี่แล้วพูดว่า “สิ่งที่ฉันพูดต่อจากนี้ อาจจะล่วงเกินหลานอวี่”

“พูด” หลานอวี่พูดอย่างไร้ความรู้สึก

“สิ่งที่เขาทำเพื่อลู่จ้านหลงทั้งหมด ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์หลักศีลธรรมอันสูงส่งในใจของเขา”