มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1456

อันธพาลหลายสิบคนรีบวิ่งเข้าไปในห้องโถงไว้ทุกข์ ถือมีดพกและฟันคนไม่เลือกหน้า!

พวกเขามาเพราะเพื่อเย่จีกั๋ว

เรื่องนี้ทำให้ใบหน้าของเย่จีกั๋วบิดเบี้ยว ก่อนเขาจะรีบตะโกน: “รักษาชีวิต!”

นักฆ่าสองคนพุ่งไปข้างหน้า หนึ่งในนั้นหยิบมีดขึ้นมาแทงฉีเติ่งเสียนในขณะที่อีกคนเหวี่ยงมีดแล้วฟาดไปที่คอของเย่จีกั๋ว

แค่สองกระบวนท่านี้อันตรายมากพอแล้ว!

โดยทั่วไปแล้ว เมื่อพวกนักฆ่าต่อสู้กัน เมื่อถูกโจมตีพุ่งเข้ามา พวกเขาก็จะไม่ได้รับอันตรายถึงชีวิตมากนัก

สิ่งที่ทรงพลังจริงๆคือมีด!

แน่นอนว่าหากมีดพกถูกแทงเข้าจังๆ ก็จะทำให้เสียชีวิตได้เลยทีเดียว

มุมที่ยุ่งยาก ความรวดเร็ว และการเคลื่อนไหวของการโจมตีของคนสองคนนี้เทียบได้กับการโจมตีของทหารในกองกำลังพิเศษ พวกมันดูเหมือนเครื่องจักรสังหาร!

“หืม?!”

ดวงตาของฉีเติ่งเสียนหรี่ลง และพุงของเขาก็ยุบลง เขาหลีกเลี่ยงการลอบสังหาร ยกเท้าขวาขึ้น และตีข้อมือของอันธพาลราวกับสายฟ้า ทำให้มีดพกของคู่ต่อสู้หล่นลงมา

เขายกมือขวาขึ้นและกลายเป็นกรงเล็บของนกอินทรีในอากาศ ด้วยการพลิก เขาก็ฟาดไปที่มีดที่พุ่งไปยังคอของเย่จีกั๋ว เขาออกแรงมือแล้วยกนิ้วขึ้น มือตบไปที่ใบมีดมีเสียงดัง มีดยาวสามฟุตก็หักครึ่งทันที!

หัวหน้าไม่แปลกใจที่เห็นฉีเติ่งเสียนมีพลังมาก ท้ายที่สุด ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนอย่าง เย่จีกั๋วจะมีบอดี้การ์ดที่มีทักษะถึงระดับนี้สองคนอยู่ข้างๆ

ดังนั้น เขาจึงลงมือเป็ต้องลงมือเอง และด้วยเสียงหวดสองครั้ง อาวุธสองชิ้นก็หลุดออกจากแขนเสื้อ ซึ่งเป็นมีดสั้นสองเล่มมีความยาวเพียงหนึ่งฟุต

คมกริชมีสีดำสนิทรู้ได้ทันทีว่าทำมาจากวัสดุพิเศษ มันอาจจะทำจากอุกกาบาตซึ่งสามารถตัดเหล็กได้เหมือนดินเหนียวอย่างไรอย่างนั้น

ในเวลานี้ฉีเติ่งเสียนได้จับมีดที่ถูกเตะขึ้นไปในอากาศแล้ว เขาเริ่มด้วยการขยับ “พยักหน้าด้วยปืนใหญ่” ปลายมีดกระทบกับลูกตาของนักฆ่าที่อยู่ตรงหน้าเขา และคู่ต่อสู้ก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะปิดเปลือกตาของเขา ลูกตาระเบิด เบ้าตาเต็มไปด้วยเลือด ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขาต้องกรีดร้องออกมา

แม้ว่าเขาจะตะโกนเสียงดัง แต่เขาก็ไม่สูญเสียพลังการต่อสู้ เขาลอยไปข้างหน้าเพื่อกอดฉีเติ่งเสียนเอาไว้

“ตามที่คาดไว้ เขาเป็นนักฆ่ามืออาชีพ ไม่ใช่พวกอัธพาลที่ได้รับการฝึกฝนจากคลับอย่างแน่นอน” ดวงตาของฉีเติ่งเสียน เปลี่ยนไปอย่างเย็นชา และเขาก็ถอยกลับก่อนจะหันกลับมา

เพราะเขาต้องช่วยชีวิตเย่จีกั๋ว

เมื่อเขาหันกลับมา นักฆ่าก็รีบวิ่งปรี่เข้ามาหาเขาและกอดเอวของเขาแล้วลากเขาออกไป เมื่อนิ้วของชายคนนั้นกำลังจะแตะมุมเสื้อของฉีเติ่งเสียน ฉีเติ่งเสียนก็ยกขาขวาของเขาเข้าหาตัวทันที โดนไล่จากด้านหลังใช้ท่า “เตะม้าเตะกีบ!”

“ปั๊ก!”

ชายผู้นี้ถูกกระแทกเข้าที่หัวใจและทั้งร่างกายของเขาก็ลอยสูงออกไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ เขาลอยสูงกว่าสามเมตร จนกระทั่งชนเพดานห้องโถงไว้ทุกข์แล้วหล่นลงอย่างแรง

ก่อนที่พวกนักฆ่าที่เหลือจะล้มลงที่พื้น ฉีเติ่งเสียนได้ยกมีดขึ้นแล้วฟันชายที่เข้ามาหาเย่จีกั๋วด้วยมีด ปลายแหลมของมีดตรงไปยังหลอดเลือดแดงใหญ่ที่คอ เมื่อมีดตัดหลอดเลือดนั้น เลือดไหลพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ ทำให้ เย่จีกั๋วอาบเลือดของนักฆ่าคนนั้น

เย่จีกั๋วอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปเช็ดเลือดร้อนจำนวนมากบนใบหน้า เขาเผลอสูดเข้าจมูก ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออก

ในตอนนี้หัวหน้าก็เข้ามาใกล้มากขึ้น หนึ่งในสองมีดสั้นที่อยู่ในมือของเขาถูกไพล่ไว้ที่ด้านหลัง และอีกอันก็พุ่งตรงไปด้านหน้า ก่อนจะแทงเย่จี้กัวเข้าที่หัวใจ!

แต่ฉีเติ่งเสียนก้าวไปข้างหน้า โดยสกัดกั้นด้านหน้าเย่จีกั๋ว โดยใช้มีดยาวในมือของเขา เขาโจมตีเบ้าตาของคู่ต่อสู้ด้วย “พยักหน้าปืนใหญ่” อีกครั้ง