มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1457

หัวหน้าปะปนกันในฝูงชนก่อนจะรีบวิ่งออกไป มีดสั้นทั้งสองกลายเป็นศรเย็นพุ่งเจาะหน้าอกกับหน้าท้องของฉีเติ่งเสียนด้วยความเร็วสูง!

“ตึง! ตึง!”

เสียงที่คมชัดสองเสียงทำลายภาพตรงหน้าของชายคนนั้นที่ถูกฆ่าด้วยการฟาดเพียงครั้งเดียว

เขานึกไม่ถึงเลยว่าทำไม ฉีเติ่งเสียนถึงสามารถโจมตีกลับได้อย่างรุนแรงในสถานการณ์ที่วุ่นวาย แถมสามารถสกัดกั้นมันไว้ด้วยแค่มีดพกในมือ

“แปลกใจหรือ? หมาป่าของฉันกำลังสนุกสุดๆ เลยตอนนี้!” ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองหัวหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดออกมาด้วยท่าทางไม่แยแส

หลังจากนั้นทันทีฉีเติ่งเสียนโจมตีด้วยมีดสองเล่ม คู่ต่อสู้ยกกริชขึ้นเพื่อสกัดกั้นเขา ก่อนจะถอยหลังกลับ

แต่ในเวลานี้ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ได้อยู่บนทางที่คับแคบอีกต่อไป ก่อนจะก้าวตามไปด้วยก้าวกว้างๆ โดยใช้ท่าแปดทิศกับมีด

“งูขาวหมอบอยู่บนพื้นหญ้า” แทงคนคนหนึ่งจนตายก่อน จากนั้นก็ “กลับมังกรเขียว” เพื่อฆ่าอีกคน จากนั้นเขาก็หยิบมีดออกมาแทงคนสองคนตรงๆด้วยการโจมตีสองครั้ง!

เป็นเรื่องยากที่จะดึงมีดมันออกมาเมื่อถูกแทงทะลุเข้าไปใต้ผิวหนังแล้ว เขาเพียงแต่ต้องทิ้งมีดทั้งสองเล่มและไล่ตามหัวหน้าคนนั้นไป

เมื่อหัวหน้าเห็นว่าฉีเติ่งเสียนจงใจที่จะไล่ตามเขาโดยไม่มีอะไรติดตัวเลย เขารู้สึกโมโห ก่อนจะสลัดมีดสั้นสองเล่มในมือเพื่อโจมตี ฉีเติ่งเสียน

ทั้งสองแลกเปลี่ยนกันเพียงสองกระบวนท่า มีกริชหนึ่งอันถูกฉีเติ่งเสียนสลัดออกไป ชายคนนั้นยกกริชอีกอันขึ้นมาแล้วแทงที่ด้านข้างคอของฉีเติ่งเสียนอย่างแรง!

ฉีเติ่งเสียนคว้าข้อมือของชายคนนั้นขึ้นไปในอากาศ สลัดมันแรง ๆ จากนั้นจับมัน ทำให้ข้อมือของชายคนนั้นหัก จากนั้นเขาก็กดมันลงแล้วบิดกลับ พลิกกริชจ่อไปอีกทาง

เขาจับข้อมือกับแขนของคู่ต่อสู้แล้วผลักเขาไปข้างหน้า กริชถูกแทงเข้าไปในท้อง

หลังจากนั้นทันทีฉีเติ่งเสียนล้มไปที่พื้น กริชสามารถตัดเหล็กได้ ผิวหนังกับเนื้อแยกออกจากกัน เหมือนกันกับผ่าแหวกท้องปลา...

ฉีเติ่งเสียนก้าวถอยหลัง ชายคนนั้นมองฉีเติ่งเสียนด้วยความไม่เชื่อ เขาเอามือปิดท้อง ล้มลงคุกเข่าแล้วค่อยๆ ล้มลงไปตรงหน้า

“ให้ตายเถอะ เมื่อคืนฉันตีกันกับจ้าวหงซิ่ว พลังไม่เต็มร้อย ไม่อย่างนั้น วันนี้คงไม่น่าอายถึงขนาดนี้แน่” ฉีเติ่งเสียนหายใจออก

ลมหายใจนั้นร้อนแม้จะร้อนเพียงนิดหน่อยก็ตาม

ทางเข้าห้องน้ำสาธารณะเต็มไปด้วยซากศพและมีเลือดไหลนองเต็มพื้น บนกำแพงผนังเต็มไปด้วยสีแดง จนมองไม่เห็นสีเดิมอย่างสีขาวได้

แต่ฉีเติ่งเสียนไม่มีเลือดอยู่ในร่างกายแต่หยดเดียว

พลังงานของเขาเปรียบเสมือนตาข่ายขนาดใหญ่ที่ปกคลุมทั้งร่างกายของเขา ทันทีที่เลือดตกลงบนร่างกาย มันก็จะเด้งออกไปทันที

หลังจากที่เย่จีกั๋วได้ยินความวุ่นวายข้างนอกสงบลง เขาก็เดินออกมาด้วยความหวาดกลัว แม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์บนโลกใบนี้มาเยอะแค่ไหน แต่เมื่อเขาออกมาและเห็นศพอยู่บนพื้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจอยากจะร้องไห้พร้อมทั้งกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและเกือบจะพูดคำที่ไม่เหมาะสมออกมา

“รีบไปที่ห้องโถงไว้ทุกข์ของตระกูลเย่ เพื่อดูว่าคนที่ถูกแทงมีคนเข้าไปช่วยเหลือหรือยัง” ฉีเติ่งเสียนนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ ศพ ค้นหาบางสิ่งจากศพ

เย่จีกั๋วได้สติและรีบเดินไปที่ห้องโถงไว้ทุกข์

ในห้องไว้ทุกข์ ยังมีสมาชิกในตระกูลเย่ ที่ถูกฟันและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด เขารีบโทรไปที่หมายเลขฉุกเฉินและรีบขอให้รถพยาบาลมา

หลังจากจัดการกับสถานการณ์ในห้องไว้ทุกข์แล้ว เขาก็วิ่งไปที่ห้องน้ำสาธารณะและเห็นว่าฉีเติ่งเสียนกำลังพลิกศพสำรวจบางอย่าง

“คุณฉี คนเหล่านี้คือใครกัน?” เย่จีกั๋วถามอย่างสั่นเทา

“ดูเหมือนพวกเขาทั้งหมดจะมาจากผึ้งไหล แถมยังมีทหารจากหน่วยรบพิเศษ พวกเขามาที่นี่เพื่อเอาชีวิตคุณ แล้วมาถามฉันได้ยังไงว่าเขามาจากไหน?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างแปลกใจ

การแสดงออกของเย่จีกั๋วชะงัก จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและพึมพำ: “มันอาจจะเกี่ยวข้องกับลุงของผมจากแก๊งชิงจู่ (ไผ่เขียว).... ไม่อย่างนั้น คนจากผึ้งไหลจะมาฆ่าผมโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร?”