มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1477

“ปีศาจเจียเผิงสองคนนี้ดูเหมือนจะมาที่นี่เพื่ออัลบั้มในมือของเขา !”

เซียงตงฉิงหันไปทางฉีเติ่งเสียนและพูดขึ้นว่าตอนที่พวกเขามาถึงล็อบบี้ของธนาคาร บังเอิญเห็นเจียเผิงสองคนนั้นจากเมื่อวานพอดี

ฉีเติ่งเสียนยิ้มออกมาอย่างสบายๆแล้วพูดขึ้น : “ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนว่าจะโดยเจียเผิงตามราวีอยู่หลายครั้ง อีกอย่างท่าทีของเขาก็ดูเด็ดเดี่ยวมาก”

เซียงตงฉิงก็พูดชื่นชมขึ้นต่อ : “บนโลกนี้จะมีคนที่ใจรักความยุติธรรมอยู่เสมอ แล้วก็เพราะคนเหล่านี้ที่จะทำให้อารยธรรมดำเนินต่อไป”

เจิงเผิงสองคนนี้ดูเหมือนว่าจะเตรียมพร้อมเพื่อมาปล้นธนาคารสวิส แต่ฉีเติ่งเสียนดันเดินเข้าไปในเวลานั้นพอดี

“เห้อ โยสุเกะช่วยพูดจาดีๆหน่อยเถอะ ตกลงจะยอมแพ้หรือเปล่า? ” ฉีเติ่งเสียนพูดเข้าเรื่องทันที

สีหน้าของยาสุเกะ ยามาโมโตะเปลี่ยนไปตามคาด เขาหันมามองฉีเติ่งเฉียนด้วยสายตาโหดร้าย แต่ตัวเขาก็รู้ดีว่านี่คงไม่ใช่เวลาที่จะมามีปัญหากับฉีเติ่งเฉียน

เรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือต้องเอาอัลบั้มในมือของ ต้องไม่ให้อัลบั้มซีบัสเตียนนี้ตกไปอยู่ในมือของคนจีนเด็ดขาด

ฉีเติ่งเฉียนค่อยๆเข้าไปทำให้รบกวนจังหวะของทั้งสองคนไปไม่น้อย

ธนาคารสวิสแห่งนี้มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่วนตัว และต่างพกปืนติดตัว

ทุกการเคลื่อนไหวที่นี่ล้วนดึงดูดความสนใจของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หากลงมือรุนแรงเกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องเหมาะสม

อีกอย่างในเวลานี้ก็มีเอกอัครราชทูตจีนประจำสวิสเซอร์แลนด์มาด้วย

“คุณยาสุเกะครับ คนจากสถานทูตจีนมาแล้วครับ ดูเหมือนว่าคุณซีบัสเตียนจะปฏิเสธที่จะมอบอัลบั้มรูปกับพวกเราแล้ว” โทโจร็อคที่ถ่อมตัวมาเสมอจู่ๆก็พูดขึ้น เวลานี้ดวงตาทั้งสองข้างของเขาหลงเหลือแค่ความเย็นชาเท่านั้น

ยาสุเกะ ยามาโมโตะพยักหน้าแล้วพูดกับซีบัสเตียนด้วยรอยยิ้มเย็นๆ : “วิธีการโง่ๆของคุณ ไม่เพียงแต่จะทำให้ชีวิตคุณดับลง รวมถึงคนอีกมากมายด้วย !”

ฉีเติ่งเฉียนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของซีบัสเตียน พูดขึ้น : “ทำผิดก็ควรจะยอมรับผิด ไม่ใช่มัวแต่มาใช้วิธีแบบนี้มาปกปิดความผิดของตัวเอง ถุย ! เจิงเผิงของพวกคุณไม่ใช่พวกที่ภูมิใจในตัวเองอยู่ตลอดหรอ ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นโจรที่ไร้ความสามารถอย่างนี้ล่ะ ?”

ยาสุเกะ ยามาโมโตะยิ้มอย่างโหดร้ายให้ฉีเติ่งเฉียน แล้วพูดขึ้นอย่างเนิบๆ “ไว้เจอกันใหม่ !”

หลังจากที่พูดจบ ยาสุเกะ ยามาโมโตะกับโทโจร็อคสองคนก็หันตัวกลับแล้วออกไปจากล็อบบี้

ซีบัสเตียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นผู้คนจะสถานทูตที่เร่งเดินเข้ามาและผ่านคนสองคนนั้นไป

“สวัสดีครับ คุณซีบัสเตียน !” เอกอัครราชทูตเซียวเข้ามาจับมือกับซีบัสเตียน แล้วยกขึ้นลงไปมา

“หู้ว…เอกอัครราชทูตต่างประเทศเซียว ในที่สุดขึ้นก็มาแล้ว ” ซีบัสเตียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมา

ราชทูตต่างประเทศเซียวพยักหน้า แล้วถามขึ้น : “คนของเจียเผิงไม่ได้มาทำให้คุณลำบากใจใช่ไหมครับ? เช่นนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเราต่อไป! ได้โปรดตามผมไปทำพิธีส่งมองที่สถานทูต”

ซีบัสเตียนตอบกลับ :"ครับ !”

ราชทูตต่างประเทศเซียวมองไปที่ฉีเติ่งเฉียนแล้วถามขึ้น : “คนผู้นี้ใช้บอดี้การ์ดของคุณหรือเปล่าครับ ?”

“ไม่ใช่ๆ เขาเป็นคนพลเมืองดีหนะ แล้วก็เป็นเพื่อนร่วมชาติของพวกคุณ” ซีบัสเตียนตอบ

ราชทูตต่างประเทศเซียวกล่าวรับรู้สั้นๆ และไม่ได้สนใจอะไรต่อ

ฉีเติ่งเฉียนก็พูดขึ้นในตอนนี้ : “คนเจิงเผิงไม่ใช่พวกที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ ฉันสามารถเป็นบอดี้การ์ดให้คุณแบบไม่คิดค่าใช้จ่ายได้นะ เพื่อให้แน่ใจว่าอัลบั้มนี้จะถูกส่งมอบไปอย่างปลอดภัย”

กลุ่มคนเดินออกจากธนาคารและเตรียมที่จะขึ้นรถบัสเพื่อมุ่งไปยังสถานทูต

ในตอนที่ใกล้จะออกเดินทาง ก็ไม่มีใครคิดถึงเรื่องของฉีเติ่งเฉียนเลย พวกเขาล้วนมองว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งก็เท่านั้นเอง อีกอย่างราชทูตก็ดำเนินด้วยตัวเอง คนเจิงเผิงจะทำอะไรได้อีกกัน?

”ปลอดภัยแล้ว?” เซียงตงฉิงจัดของเรียบร้อยแล้วก็หันไปถามฉีเติ่งเฉียน

“ปลอดภัย ? ฉันกลัวว่าพวกเขาจะประเมินความบ้าของคนเจิงเผิงน้อยเกินไป โดยเฉพาะกับสมาคมงูดำ เห้ออ…” ฉีเติ่งเฉียนส่ายหัว

“แล้วทำไมคุณไม่ตามไป ?” เซียงตงฉิงขมวดคิ้วถามขึ้น

ฉีเติ่งเฉียนกางมือออกอย่างเฉยเมยแล้วพูดตอบ : “พวกเขาคิดว่าผมอยากได้เครดิตเพื่อหาโอกาสไปเกาะผลประโยชน์ ผมจะทำอะไรได้ล่ะ? พวกเขารนหาที่ตายเอง งั้นก็เป็นเรื่องของพวกเขาเองแล้ว ไม่ได้เกี่ยวบ้าอะไรกับผมด้วย !”

เซียงตงฉิงพูดต่อ : “นี่…นี่ดูเหมือนไม่ค่อยจะดีมั้ย? งั้นเรื่องอัลบั้มรูปถ้าอยู่ในมือของคนในประเทศเราก็คงจะดีกว่า”

แม้รูปพวกนั้นจะเป็นการมองอย่างคร่าวๆ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ตกใจนะ มันสามารถจินตนาการได้เลยว่าพวกเขาจะเป็นยังไงหากรูปถูกปล่อยออกมา ! เมื่อการกระทำเลวๆของกองทัพเจิงเผิงถูกเปิดออก พวกเขาจะได้รับการลงโทษที่น่าขยะแขยงหรือน่าดูถูกขนาดไหน?

ฉีเติ่งเฉียนเพียงแค่ยักไหล่ เขาขี้เกียจที่จะตอบเซียงตงฉิง

เซียงตงฉิงเดาจากท่าทางว่าพวกราชทูตกับพวกกองทัพคงเพิ่งทำให้ฉีเติ่งเฉียนโกรธมา เลยไม่พยายามที่จะพูดชักชวนต่อ

“ไปเถอะ ธุระที่นี่ของฉันจบลงแล้ว ตอนนี้มาเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่แปลกใหม่แล้วค่อยกลับกันเถอะ !” เซียงตงฉิงพูดขึ้น

“งั้นมาเทียนจู่กั๋วกับฉันมั้ยละ ฉันจะพาคุณไปดูโบสถ์ที่สวยที่สุดในโลก” เซียงตงฉิงพูดอย่างสบายๆ

“หึม? ความคิดนี้ก็ดูไม่เลวนะ” เซียงตงฉิงตกใจเล็กน้อย แล้วพยักหน้าเบาๆ