มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1478

"เซบาสเตียน ครั้งนี้ขอบคุณคุณมาก ไม่สามารถหาคําพูดใดๆ ที่จะแสดงความตื่นเต้นในใจได้"

"ถ้ามีคนอย่างคุณในโลกนี้ ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าระดับอารยธรรมในโลกนี้จะก้าวหน้าแค่ไหน!"

ทูตต่างประเทศเซียวอยู่ในรถ ขอบคุณเซบาสเตียนซ้ำๆ

สําหรับชาวจีนที่มีสติในการตัดสินใจ อัลบั้มภาพนี้มีความสําคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อเท็จจริงที่ว่าประเทศเจียเผิงได้ปฏิเสธการกระทําที่ชั่วร้ายของการรุกรานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

โอวหยางเช่อยังยกย่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า: "คุณจะเป็นเพื่อน

บ้านประเทศเราตลอดไป ในอนาคตคุณสามารถเยี่ยมชมประเทศของเราได้ตลอด!"

เซบาสเตียนยิ้มและพูดว่า "จะบอกความจริงกับพวกคุณ ชาวเจียเผิงได้บีบบังคับผมตลอด ถึงขั้นส่งคําขู่ฆ่ามาให้ผม..."

ขณะที่เขากําลังพูด รถตรงหน้าก็หยุดกะทันหัน

ก่อนที่เซบาสเตียนจะพูดจบ เขาได้ยินเสียงปังดังขั้นมา และรถข้างหน้าสองคันชนกันอย่างรุนแรง!

กว่าคนในรถจะได้สติ รถที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ชนเข้ากับอีกคันที่อยู่ถัดไป ในชั่วพริบตา กรอบทั้งหมดก็เสียรูปและกระจกประตูก็แตก

หัวท่านทูตต่างประเทศเซียวกระแทกเลือดไหลและเกือบจะเป็นลม มือกุมหน้าผากซ้าย และพูดด้วยความเจ็บปวดว่า "เกิดอะไรขึ้น?"

เซบาสเตียนอาการไม่ค่อยดี เขาโดนกระแทกจนเป็นลมในที่นั่ง

โอวหยางเช่ออาการดีกว่า เขาปกป้องศีรษะและใบหน้าของเขาได้ทัน ถือว่าโชคช่วยอย่างมาก ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาอาจไม่ดีมากนัก

"ปัง! ปัง! ปัง--"

จากนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้น และบอดี้การ์ดของคณะทูตต่างประเทศเซียวก็ยิงปะทะออกไป สักพักเหตุการณ์ก็สงบลง

"คนเจียเผิง ต้องเป็นคนเจียเผิงแน่ๆ! พวกเขาไม่อยากให้หลักฐานที่บันทึกการกระทําชั่วร้ายของบรรพบุรุษของพวกเขาเหล่านี้ตกอยู่ในมือของเรา ดังนั้นพวกเขาจึงใช้มาตรการป่าเถื่อน โอวหยางเช่อกัดฟันใช้ข้อศอกข้างเดียวทุบประตูที่บิดเบี้ยวและผิดรูปออก

เพียงชั่วครู่ บางส่วนบนประตูก็หลุดออกมาและสกรูก็หลุดออกมา

ทูตต่างประเทศเซียวตกใจและพูดด้วยความโกรธว่า "คนเจียเผิงนี้กล้าหาญมากกล้าโจมตีคณะทูตต่างประเทศของเราในต่างประเทศเลยเหรอ?"

โอวหยางเช่อกัดฟันใช้ข้อศอกกระแทกประตูรถและกระแทก เขาพูดว่า "คนเจียเผิงบ้ามาโดยตลอด ยังมีอะไรที่พวกเขาไม่กล้าทำ? ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้เราจะได้หลักฐานจับผิดได้ พวกเขาก็ไม่ยอมรับ..."

คนในรถออกมาจากประตูที่เปิดอยู่ ทันทีที่พวกเขาลงมา เท้าของพวกเขาอ่อนแรงมากจนเกือบจะกลิ้งลงมา

ทูตต่างประเทศเซียวลากเซบาสเตียนออกจากรถ มือข้างหนึ่งลากคนและอีกข้างหนึ่งถืออัลบั้มรูปไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่น

เหตุการณ์นี้ทําให้ทูตต่างประเทศเซียวโกรธมาก เขาไม่เคยคิดฝันว่าชาวเจียเผิงจะบ้ามากจนกล้าโจมตียานพาหนะของคณะทูตต่างประเทศ!

โม่เฟย พวกเขาไม่กลัวเกิดสงครามเหรอ?

"ทูตต่างประเทศเซียว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม" โอวหยางเช่อยื่นมือออกไปช่วยทูตต่างประเทศเซียว และถามด้วยเสียงต่ำ

"ผมไม่เป็นไร... กำลังคนจากศูนย์ประสานงานกำลังมา ผมคงรีบเดินทางไม่ได้แล้ว" ทูตต่างประเทศเซียวพูด

"เรื่องนี้คุณต้องจัดการเองแล้วล่ะ ผมจะวางมือแล้ว" โอวหยางเช่อบอกว่าตาเขามืดมัว และตาก็หลับลงตรงหน้า

มิยาโมโตะพูดอย่างงงงวยว่า "มันเป็นแค่ช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ใช่ไหม"

ท่านทูตต่างประเทศเซียวพูดว่า "นั่นเป็นคำร้องเรียนที่เขียนด้วยเลือดคนถึงสามแสนคนโดยไม่รู้เหน็ดเหนื่อย! คุณต้องการอัลบั้มรูป โอเคได้ แต่ต้องฆ่าผมก่อน ผมอยากดูว่ารัฐบาลเจียเผิงของพวกคุณจะสามารถทนต่อผลที่ตามมาจากการเสียชีวิตของทูตต่างประเทศประจำประเทศจีนได้ไหม!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มิยาโมโตะไทด์ก็พยักหน้าและพูดว่า "ผมเข้าใจแล้ว ได้จะสนองให้"

ท่านทูตต่างประเทศเซียวตกตะลึงแล้วก็งง

โอวหยางฉื่อยื่นมือเข้าไปหยิบเศษกระจกรถที่แตก พอคลำเจอ ก็หยิบมีดทหารออกมาหนึ่งเล่ม

เขามิยาโมะโตะไทด์ยืนอยู่ตรงหน้าจึงพูดว่า "มาสิ ให้ผมรู้สึกถึงความเฉียบแหลมของเทพเจ้าแห่งศิลปะการต่อสู้!"

มิยาโมโตะไทด์ปลดมีดของเขา วางไว้ข้างๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า "ผมต่อให้ ผมจะไม่ใช้มีด ถ้าใช้อย่ามาเรียกชื่อผมว่าแบบนี้"

ประโยคนี้ทําให้สมองของโอวหยางฉื่อแทบระเบิด จากนั้นเขาก็โกรธในทันที!

เขาตัดสินใจไม่รีรอ เริ่มโจมตี ในมือหยิบมีดทหาร แล้วทิ่ม

เข้าที่หน้าอกของมิยาโมะโตะไทด์ด้วยแรงลม

เท้าขวาของมิยาโมโตะไทด์ก้าวไปข้างหน้า และเปลือกตาที่หลบตาก็เปิดออก ดวงตาของเขาก็เหมือนแสงจ้า อารมณ์แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

เขางดตัวเบาๆ เหมือนงูพิษ ปล่อยให้มีดทหารแทงเขา ในขณะเดียวกัน สองนิ้วก็โผล่ออกมา เหมือนงูพิษที่พ่นจดหมายออกมา และสกัดกั้นใต้ข้อมือของโอวหยางเช่อ

ความเจ็บปวดทําให้โอวหยางฉื่อไม่สามารถจับมีดทหารที่อยู่บนตัวเขาออกได้ในทันที มีดทหารอยู่ออกไปกลิ้งไปที่พื้น