มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1484

ในเวลากลางคืน เซี่ยงตงฉิงได้นำของทั้งหมดที่อาฝูทิ้งไว้ให้เธอออกมา เธอกองลงบนพื้น และให้ฉีเติ่งเสียนช่วยจัดให้เป็นระเบียบ

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองคนจึงนั่งลงตรงข้ามกัน และเริ่มจัดเรียงให้เรียบร้อย

อาฝูทำงานให้ตระกูลเซี่ยงมาหลายปี และมีทรัพย์ที่เก็บออมไว้ไม่น้อยเลย เขาใช้เงินออมเหล่านี้ของตนเองซื้ออสังหาริมทรัพย์ต่างๆ ในทวีปยุโรป และทิ้งเอาไว้ให้เซี่ยงตงฉิงทั้งหมด

เหตุผลในการทำเช่นนี้ ก็เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันที่ธุรกิจของเซี่ยงตงฉิงไม่สามารถไปต่อได้ เธอจะได้มีทางหนีทีไล่

เซี่ยงตงฉิงนั่งขัดสมาธิ ก้มหน้าลง นำเอกสารออกมาจัดเรียงทีละฉบับๆ ท้ายที่สุด เธอก็สูดลมหายใจเข้าและกล่าวว่า : "ของที่ฉันจัดเรียงอยู่นี้มีมูลค่า 12 ล้านดอลลาร์ ของคุณล่ะ?"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว : "7.8 แสนดอลลาร์"

เซี่ยงตงฉิงอกไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ใจ : "เดิมทีเขาทิ้งไว้ให้ฉันมากมายขนาดนี้เลยเหรอ"

อาฝูเป็นเพียงแค่พ่อบ้านคนหนึ่ง จึงมีรายได้ไม่มากนัก ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับเงินปันผลจากเซี่ยงกรุ๊ปจำนวนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร

"ทรัพย์สินที่เก็บไว้ที่ทวีปยุโรปเหล่านี้ หากไม่ถึงสถานการณ์ที่สุดวิสัยจริงๆ ฉันจะไม่ใช้มัน" เซี่ยงตงฉิงกล่าวอย่างทอดถอนหายใจ

"ฉันจะไม่ให้คุณมีโอกาสได้ใช้มัน" ฉีเติ่งเสียนกล่าวปลอบใจเธอ

มันหมายความว่า ตราบใดที่มีเขาอยู่ เซี่ยงตงฉิงจะไม่มีวันร่อนเร่พเนจรจนต้องนำทรัพย์สินที่อาฝูทิ้งไว้ให้มาใช้เพื่อดำรงชีพเป็นอันขาด

เซี่ยงตงฉิงรวบรวมเอกสารเหล่านี้อย่างระมัดระวัง หลังจากเก็บไว้อย่างดี สิ่งเหล่านี้คือความรักอันลึกซึ้งที่อาฝูมีให้เธอ!

"พรุ่งนี้เรากลับกันเถอะ ฉันไม่มีเวลาที่จะโอ้เอ้อยู่ข้างนอกมากนัก" เซี่ยงตงฉิงถอนหายใจและกล่าวว่า "หากอยู่ต่ออีกสองสามวัน เกรงว่าทุกๆ คนจะคิดว่าฉันทิ้งเซี่ยงกรุ๊ปและเชิดเงินหนีไปแล้ว"

เนื่องจากอาคารของเซี่ยงกรุ๊ปกำลังจะถล่ม เซี่ยงตงฉิงจึงไม่ควรออกจากประเทศนานจนเกินไป ไม่เช่นนั้นแล้ว ถึงแม้ว่าเดิมทีแล้วจะไม่มีปัญหาอะไร แต่มันก็เกิดปัญหาอยู่เล็กน้อย

"ห๊ะ? กลับไปพรุ่งนี้เหรอ? ทำไมถึงรีบร้อนขนาดนี้ล่ะ?" ฉีเติ่งเสียนไม่สามารถเก็บซ่อนความผิดหวังเอาไว้ได้ เขายังเตรียมที่จะพัฒนาไปอีกขั้น จากนั้นก็หาโอกาสดีๆ ในการอุ่นเครื่องสักหน่อย

เขารู้สึกว่าประธานเซี่ยงต้องการความอบอุ่น และไม่สนว่าจะได้ใช้จิสบอน กรดไฮยาลูโรนิก รุ่น003 เติมเบนโซเคนหรือไม่

แต่เซี่ยงตงฉิงกลับหันไปมอง และเอ่ยถามกึ่งยิ้มไม่ยิ้มว่า : "ทำไม หน้าคุณดูเหมือนจะผิดหวังนะ?"

ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสงบนิ่ง : "แน่นอนว่าผิดหวัง อย่างไรก็ตาม นี่เป็นช่วงเวลาที่หายากที่จะได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง อีกทั้ง ยังเป็นต่างแคว้นแดนไกลอีกด้วย"

เซี่ยงตงฉิงโน้มตัวไปข้างหน้าและยื่นมือออกไปแก้มัดผมหลังศีรษะของตนเองออก ชั่วขณะที่ผมถูกสยายออกมา ความสวยจนอยากหยุดหายใจก็ได้ปรากฏออกมา

ไม่ว่าจะมองจากตรงไหน เซี่ยงตงฉิงก็เป็นคนที่งดงามอย่างมาก เพียงแต่ว่า ปกติแล้วเธอมักจะแสดงบุคลิกที่เย็นชาออกมา ทำให้คนเกิดความเกรงกลัว ถึงแม้ว่าจะเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหยุดชะงัก

ในขณะนี้ เซี่ยงตงฉิงที่เย็นชาราวกับปีศาจจิ้งจอกที่สวยหยาดเยิ้มได้คุกเข่าลงข้างหนึ่ง เธอโน้มตัวมาข้างหน้าและแก้มัดผมตนเองไปด้วย ไม่นาน เธอก็นำมือข้างหนึ่งมากดลงบนไหล่ของฉีเติ่งเสียน

"อึก.....ทนไม่ไหวแล้ว" พระอัครสังฆราชฉีอดไม่ได้ที่จะสะอึก เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม เพื่อเลี่ยงความสูญเสียความหยายามในไม่กี่วันที่ผ่านมาไป

"ทนไม่ไหวตรงไหนเหรอ?" เซี่ยงตงฉิงเอ่ยถามอย่างเย็นชา แก้มแดงๆ ผมยาวสยาย ลมหายใจที่เงียบสงบและหอมหวนนั้นลอยมากระทบปลายจมูกของฉีเติ่งเสียนอย่างเนืองๆ

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไป กอดคนตรงหน้าเอาไว้ และกระชับแน่นขึ้น เขาคว้าเอวบางมาไว้ในอ้อมแขน จากนั้น เขาก็ถือโอกาสล้มตัวลงไปข้างหลัง และนอนอยู่บนพรม

เซี่ยงตงฉิงใช้แขนยันหน้าอกของฉีเติ่งเสียน และยกตัวส่วนบนขึ้น พร้อมเอ่ยถามว่า : "ดินสอของฉันอยู่ที่ไหน?"

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า : "ถูกฉันเก็บไว้ในตู้เซฟธนาคาร คุณต้องการกลับไป เกรงว่ามันจะไม่ง่ายน่ะสิ! นอกเสียจากว่า คุณจะปล่อยวางอดีตอันน่าเศร้าเหล่านั้นออกไปซะ แล้วฉันจะคืนให้คุณ"

อารมณ์ได้แล้ว บรรยากาศได้แล้ว เวลาและโอกาสก็เหมาะเจาะเช่นนี้

"ต่อไปถ้าใครกล้าบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงเลือดเย็นและไร้จิตใจ ฉันจะไม่ปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน" ฉีเติ่งเสียนกล่าวพร้อมกับก้มหน้าลงไปมองเซี่ยงตงฉิงที่สวยงามจนหาที่เปรียบไม่ได้

"ทำไมเหรอ?" เซี่ยงตงฉิงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

"เห็นได้ชัดว่าร้อนจนฉันแทบจะละลายเลย" ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ

แน่นอนว่า บางทีการเสียดสีอาจก่อให้เกิดความร้อน

เพียงแต่ว่า สีหน้าของเซี่ยงตงฉิงกลับไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคำพูดพลอดรักเหล่านี้แม้แต่น้อย

"ผู้ชายไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ แต่โชคดีที่ฉันเพียงแค่ถูกคุณหลอกก็เท่านั้น" เซี่ยงตงฉิงจัดระเบียบเสื้อผ้าของตนเอง น้ำเสียงดูจนใจอย่างเห็นได้ชัด กระทั่งมีความแค้นเคืองเล็กน้อย เพียงแต่ว่า แต่ยังสามารถสัมผัสได้ถึงความหวานเล็กน้อยที่ไม่เคยพบเห็นในช่วงเวลาปกติ

ถ้าเป็นคนธรรมดา เช่นนั้นจะต้องพูดว่า"ต่อไปฉันจะหลอกคุณแค่คนเดียวเท่านั้น" แต่ทว่า พระอัครสังฆราชฉีไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ เขาหลอกลวงคนมากมาย

โชคดีที่เซี่ยงตงฉิงไม่ได้พ่ายแพ้เรื่องราวประเภทความรักเช่นนี้มากนัก เธอไม่มีคำตอบในใจจึงรอให้ฉีเติ่งเสียนตอบกลับ

ฉีเติ่งเสียนกล่าวกับเซี่ยงตงฉิงว่า : "ตอนที่เจอคุณครั้งแรก ฉันกำลังคิดอยู่ว่า ฉันจะทำให้คุณไม่ทุกข์ใจและไม่อาฆาตแค้น ไม่เย็นชาราวกับน้ำแข็งได้อย่างไร"

เซี่ยงตงฉิงกล่าวว่า : "ไม่ใช่ว่าทุกๆ คนก็คิดเช่นนี้หรอกเหรอ ต่อไปคุณก็ปฏิบัติต่อฉันดีๆ ก็แล้วกัน"

ฉีเติ่งเสียนจับสองมือของเธออย่างอ่อนโยน กล่าวว่า : "แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นอดีต หรือปัจจุบัน หรืออนาคต ฉันจะรักและทะนุถนอมคุณเหมือนดังเดิม บอกได้เลยว่าลุงฝูมีวิสัยทัศน์ที่ดีอย่างมาก ที่เอาคุณมาฝากฝังไว้กับฉัน!"

เซี่ยงตงฉิงยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่ในใจเธอสงบสุขอย่างมาก เพราะว่า นับแต่นี้เป็นต้นไป ในชีวิตนี้เธอมีคนที่ควรค่าที่จะไปรักแล้ว