มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1538

ไม้เหลยจีก็ยังคงเป็นไม้ท้อ สามารถใช้เป็นวัสดุสำหรับประกอบพิธีกรรมของลัทธิเต๋าได้

นี่เป็นสิ่งล้ำค่ามากหลังจากถูกฟ้าผ่ายังสามารถเก็บรักษาไว้ได้...

ตามข่าวลือ นี่คือการดำรงอยู่ของจื้อหยางที่ทรงพลังที่สุด ซึ่งสามารถใช้เพื่อปัดเป่าวิญญาณชั่วร้ายได้

ฉีเติ่งเสียนมีสายตาที่เฉียบคมและมีความรู้มาก เพียงแค่เห้นเขาก็รู้เลยว่าไม้ค้ำยันในมือของผู้อาวุโสหลงนั้นทำจากไม้เหลยจี

“หึหึ…ใช่มันเป็นไม้เหลยจี แต่นายเป็นพระอัครสังฆราชแห่งศาสนาศักดิ์สิทธิ์ สำหรับไม้เท้านี้คงไม่มีประโยชน์อะไรกับนาย“ ผู้อาวุโสตระกูลหลงระงับความสั่นไหวในใจและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ทำไมพูดว่ามันไม่มีประโยชน์ล่ะครับ?” ฉีเติ่งเสียนถามด้วยความไม่พอใจ “ผมขอไม่พูดอ้อมค้อมแล้วกันนะครับ ผมอาจารย์จื่อหยางแห่งภูเขาหลงหู่และอาจารย์จางเทียนแห่งเขาเสวียนหวู่สนิทกันมาก คุณเอาไม้เท้านี้ให้ผมผมยะส่งต่อไปให้พวกเขาที่นั่น ผมจะทำให้ไม้เท้านี้เป็นเครื่องเครื่องสังภัณฑ์ลัทธิเต๋าที่เหนือกว่า! ครั้งต่อไปผมกลับมาจะส่งกลับไปให้ครับ”

หนวดเคราของผู้อาวุโสหลงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เขารู้สึกว่าฉีดติ่งเสียนน่าขยะแขยงและโลภมาก ไม่เพียงแต่เขาขูดเงินสามร้อยล้านดอลลาร์เท่านั้น แถมเขายังเอาไม้ค้ำของตัวเองไปด้วย!

ฉีเติ่งเสียนพูดถามอีกครั้ง “เอายังไงครับ? คุณจะยังต้องคิดอะไรอีก ผมสามารถให้อาจารย์จางเทียนช่วยคุณได้นะครับ!”

ผู้อาวโสหลงโยนไม้ค้ำยันไปที่ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดด้วยความโกรธ“เอ้า เอาไป!”

เวลานี้เขาเริ่มมีความแค้นส่วนตัวบ้างแล้ว

แต่ทว่าฉีเติ่งเสียนก็หาได้สนใจไม่ เขารับไม้ค้ำนั้นมาอย่างสบายอารมณ์แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสนี่ใจดีจริง ๆ ขอให้ผู้อาวุโสหลงเป็นคึกทุกวันทุกคืนเลยนะครับ!”

คำพูดนี้ค่อนข้างมากไปหน่อย คนแก่ปูนนี้แล้ว ยังจะมาให้คึกอะไรอีก

กลับกันหลังจากคนในตระกูลหลงได้ยินคำพูดนี้ ก็กรนด่าว่าฉีเติ่งเสียนนั้นแย่มาก เหมือนเจ็บที่ศีรษะและมีหนองที่ฝ่าเท้า!

แต่เนื่องจากฐานะศิลปะการต่อสู้ของเขาอยู่ที่นี่ และไม่มีใครทำอะไรเขาได้ เขาจึงทำได้แค่แสร้งทำเป็นว่าเจ๋งเท่านั้น

เงินยังไม่เข้า ฉีดติ่งเสียนจึงรอด้วยความอดทนแล้วถามว่า “นี่ไม่มีกาแฟเหรอครับ? เอามาให้ผมสักสองแก้วสิครับ ผมไม่ชอบดื่มชา”

ว้าว นี่มันช่างคุ้นเคยจริงๆ!

หลังจากที่ดื่มกาแฟที่ตระกูลหลงไปแก้วหนึ่ง ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับข้อความในธนาคาร สามร้อยล้านดอลลาร์

นี่ทำให้เขาหายใจออกยาวและรู้สึกสบายใจอย่างยิ่ง!

มาที่ผึ่งไหลมานานขนาดนี้ ในที่สุดก็ได้ทำเรื่องยิ่งใหญ่ได้สักที!

ยี่สิบล้านนั่นไม่ใช่เงินเล็กๆ น้อยๆ ที่จะมาอุดช่องว่างระหว่างฟันหรอกเหรอ?

“ได้เงินแล้ว ไม้ค้ำก็ให้นาย กาแฟก็ดื่มแล้ว ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วก็ไปสักที!”ผู้อาวุโสหลงกล่าวอย่างอ่อนแรง วันนี้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

โดยฌพาะประโยคที่ว่า“ขอให้คึก ๆ ทุกวัน”เขาเกือบจะทรุดตัวลงอยู่แล้ว

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าอย่างพอใจ เขาทำความเคารพกับผู้อาวุโสหลงแล้วพูดว่า “คนเราต้องปรับเปลี่ยนไปตามโลก หวังว่าเราครั้งหน้าจะได้พบกันนะครับ”

“นี่…ใครนะ ๆ หลงถู…มานี่หนอยสิ…”

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็อยากจะบอกนายว่า ขอบนายมากนะ!”

แผลบนใบหน้าของหลงถูได้ถูกการทำแผลเรียบร้อยแล้ว ในขณะนี้ใบหน้าบวมจนทนไม่ไหว หลังจากที่ได้ยินฉีเติ่งเสียนพูดแบบนั้น เขาโกรธมากจนแทบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด

ฉีเติ่งเสียนตบไหล่หลงถูเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “นี่นายทำตัวดี ๆ หน่อย คิดให้ดีๆ และอย่ากระทำความฉลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้อีก! ที่ผึ่งไหล เราต้องเห็นคุณค่าของสันติภาพ ฝึกวินัยการต่อสู้ และหลีกเลี่ยงการทะเลาะกัน ขอบคุณมากเพื่อนรัก!”

พูดคำนี้จบ ฉีเติ่งเสียนก็รีบไปด้วยเบิกบานใจ เขายังกระโดดและเดินในเวลาเดียวกัน เขาดูเหมือนตัววายร้ายและทำให้ตระกูลหลงโกรธมาก

น้ำตาของงถูจะไหลออกมาเต็มที เขาสะอื้นตอบไปว่า “ขอบคุณครับคุณปู่!”

แต่ผู้อาวุโสกลับตอบเสียงเย็นยะเยือกว่า “แต่แกก็ยังทำผิด พูดคำพูดที่ผิด!แกก็รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นถึงพระอัครสังฆราช แต่ก็ยังพูดพล่อย ๆ แบบนั้นออกไปนี่แกอยากตายใช่ใช่ไหม?!”

หน้าของหลงถูแดงขึ้นมา เขาพูดอย่างไร้วิธี “ตอนนั้นผมมันตบปาก ผมโกรธมาก…มือของมันหนักจะตาย ตบมาที มันทำให้ผมหัวร้อนจนจะระเบิดตายอยู่แล้ว! อีกทั้ง ครั้งที่แล้วผมก็ถูกมันตบ หนี้แค้นเก่ายังไม่ทันสะสางหนี้แค้นใหม่ก็มาอีก ตอนนั้นผมอดที่จะโมโหไม่ได้น่ะครับ…”

คำอธิบายของเขาค่อนข้างสมเหตุสมผล เพราะถ้าเป็นแบบนี้ใคร ๆ ก็ต้องอารมณ์ร้อน ยิ่งไปกว่านั้นหลงถูยังเป็นชายหนุ่มอยู่

“แม้ว่าแกจะโมโหแต่ก็ไม่ควรพูดแบบนี้ ดูมันเตะจมูกเตะหน้าแกสิ ฉันจะไม่โกรธได้อย่างไร? !”ผู้อาวุโสหลงพูดอย่างไม่สบายอารมณ์

ถ้าไม่ใช่คำพูดนั้นของหลงถู ถ้าวันนี้มีแรนดอล์ฟมาช่วยเหลือ เขาอาจไม่ต้องโดนฉีเติ่งเสียนแบล็กเมล์เงินจำนวนมหาศาลจากตระกูลหลง และอาจจะไม่ต้องสูญเสียไม้ค้ำไป

แต่ถึงอย่างนั้น แม้ผู้อาวุโสหลงจะโกรธ แต่มันก็ไม่มีวิธีอื่น ใครใช้ให้หลงถูเกิดเป็นหลานเขากันเล่า?

ก่อนหน้านี้ เขาคิดมาโดยตลอดว่าหลงถูเป็นชายหนุ่มที่ค่อนข้างดี แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ เขารู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องได้รับการฝึกฝนจากคนอื่น...

ฉีเติ่งได้เสียนได้รับเงินจากตระกูลหลงในครั้งนี้ แต่เขาก็ทำให้ตระกูลหลงขุ่นเคืองอย่างน่าสมเพช แต่เขาก็ไม่สนใจ หากจะมีความขัดแย้งเกิดขึ้นอีกในภายหน้าจริง ก็พลิกให้มันเป็นโอกาส จะมาก็มาเถอะ!

อีกทั้ง การบันทึกเสียงนั่นเขาก็ไม่ได้ลบ ถ้ารู้สึกไม่โอเค ก็ส่งไปให้พระสันตะปาปาฟัง ให้พระสันตะปาปาไปที่ผึ่งไหลเป็นการส่วนตัวเพื่อให้เขารับผิดชอบ ดูสิว่าตระกูลหลงจะทนได้หรือเปล่า!

ฉีเติ่งเสียนจอดรถที่จอดรถในโรงแรม จากนั้นเขาก็ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่กำหนดและเคาะประตูของแฟนสาวคนเดียวของเขา

คนที่มาเปิดประตูคือดาราหญิงคนหนึ่ง หลังจากที่เติ่งเสียน เธอก็รีบทักทายทันที “คุณฉี ในเมื่อคุณมาแล้ว อย่างนั้นฉันลาแล้วนะคะ”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ลำบากเลยนะครับ”

ดาราหญิงคนนี้ เป็นสวีเค่อจัดการให้มาดูแลเจียงชิงเย่ว์โดยเฉพาะ