มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1542

หลังจากที่ลู่ทงเห็นฉีเติ่งเสียน สีหน้าก็ดูไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

เพราะก่อนหน้านี้เขาได้เคยพูดเตือนฉีเติ่งเสียนว่าอยู่ที่ผึ่งไหลอย่าก่อเรื่อง

“นี่ ผู้จัดการลู่ บังเอิญจังเลยนะครับ!” หลังจากฉีเติ่งเสียนเห็นลู่ทงก็อดไม่ได้ที่จะทักทาย

ลู่ทงพยักหน้ารับเล็กน้อย แล้วพูดว่า “พระอัครสังฆราช ครั้งที่แล้วที่ผมพูดกับคุณ คุณไม่ได้จำใส่ใจเลยใข่ไหม! ถ้าคุณจะทำมันต่อไปมันจะเกิดปัญหาตามมามากมาย”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ผมจะบอกความลับกับคุณเรื่องหนึ่ง แล้วผมจะให้คุณพักผ่อนอย่างสงบ คุณยอมไหมล่ะครับ“

ลู่ทงโกรธคำพูดเหล่านี้ จ้องมองอย่างทำอะไรไม่ถูกแล้วพูดว่า “ช่างเถอะครับ ผมขี้เกียจจะพูดกับคุณแล้ว คุณก็ระวังตัวเอาเองละกัน!”

ว่ากันว่าฉีเติ่งเสียนเข้าขาได้ยากมาก แต่ลู่ทงก็ตระหนักว่าตรงไหนที่เข้ากันยาก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้ากันได้ โอเคไหม?

“ที่คุณมาเจอจั่วเฉิน คุณจะมาก่อเรื่องอะไรอีก?”ลู่ทงถาม

“ผมมาจัดการตามแผนของผม” เติ่งเสียนเองก็ไม่ได้อยากจะเจอลู่ทง ไม่อยากคุยกับเขาให้มากความ

ลู่ทงถึงกับขมวดคิ้วแล้วพูดตอบไปว่า “ไม่ได้ คุณต้องบอกผม ไม่อย่างนั้น เรื่องที่คุณทำมันอาจจะกระทบต่อผม อาจจะเป็นเรื่องเลวร้ายใหญ่โตก็ได้”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะพ่นลมออกมายาวสองครั้งจากจมูกของเขา ทันใดนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและชกเขาในแนวนอน

ใบหน้าของลู่ทงเปลี่ยนไปด้วยความหวาดกลัว และเขาก็ยื่นมือออกไปเพื่อหยุดเขา แต่แขนของฉีเติ่งเสียนก็อ่อนลงทันที และเขาก็บีบแขนของลู่ทงเพื่อขยับออกไป ฉีเติ่งเสียนก้าวไปข้างหน้าและทำให้เขาใช้ท่า “สกัดกั้นทุบตี" กระแทกเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างแรง

เพียงแค่พริบตาเท่านั้น ทำเอาลู่ทงสับสนมึนงง จนบินออกไปกระแทกโซฟาจนแทบจะล้มทับ

“ทำไมต้องพูดอะไรที่มันน่าลำคานด้วยล่ะครับ? ที่ผมมา ผมมาทำธุระ ไม่ใช่มาฟังคำสั่งของคุณ!”เติ่งเสียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ผมเหม็นหน้าคุณมานานแล้ว ถ้าคุณยั่วโมโหผมอีก ผมฆ่าคุณแน่!”

พลังยุทธของเขามาถึงระดับนี้ เรียกได้ว่าไร้ศีลธรรมและมีความคิดที่ชัดเจน ใครก็ตามที่ยั่วโมโหเขาจะถูกลงโทษด้วยหมัดของเขา

ถ้าครั้งที่แล้วเขาไม่เห็นแก่หน้าของฟู่เฟิงหยุน เขาคงจะต่อยลู่ทงที่มีท่าทีหยิ่งผยองแบบนี้ไปสักหมัด

และครั้งนี้ผู้ชายคนนี้ขัดขวางแผนของเขาอีก เขาสมควรโดนสักทีนะถูกแล้ว

ลู่ถงก็โกรธมากเช่นกัน แทบจะหายใจไม่ออกเขาถึงกับลูบหน้าอกไปมา “นี่คุณฉี คุณชักจะทนงตัวเกินไปแล้วนะ ถ้าคุณทำลายสถานการณ์ของผึ่งไหล คุณจะเป็นคนบาปไปตลอดชีวิต!”

ฉีเติ่งเสียนกลับถามว่า“นี่ ผมไปได้หรือยังครับ?

ลู่ทงมองดูคนหัวรั้นคนนี้ เขานี่มันหน้าหนาจริงๆ

ฉีเติ่งเสียนพูดต่ออีกว่า “คุณไปปรึกษาเรื่องนี้ด้วยตัวเองกับคลาร์ก ละกันนะ ดูสิว่า คุณจะสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขได้หรือเปล่า?

ลู่ทงถึงกับออกเสียงไม่พอใจ แต่มันก็หมดหนทางแล้ว คนบ้าอย่าคลาร์ก ก็คงมีแค่ฉีเติ่งเสียนที่เอาอยู่ ไม่อย่างนั้น ใครที่เข้าไปก็ถือว่าส่งตัวเองไปตายชัด ๆ

หลังที่ได้ยินคำพูดนี้ ฉีเติ่งเสียนก็ขี้เกียจที่จะสนใจลู่ทง บังเอิญที่เลขาของจั่วเฉินออกมาพอดี เธอเลยเชิญให้ฉีเติ่งเสียนไปคุยที่ห้องหนังสือ

ลู่ทงที่ทำอะไรไม่ถูกและไม่สนใจเรื่องนี้อีกแล้ว เขาโทรบ่นให้ฟู่เฟิงหยุนฟัง ดูสิว่าฟู่เฟิงหยุนจะสามารถยับยั้งความบ้าคลั่งที่เย่อหยิ่งนี้ได้หรือเปล่า

หลังจากนั้นลู่ทงก็กดโทรหาฟู่เฟิงหยุนจริง ๆ แล้วเปิดปากพูดว่า “นี่พี่ ฉีเติ่งเสียนคนที่พี่เรียกมาน่ะ เขาบ้าระห่ำเกินไปแล้ว ! ”

“คนบ้าอะไรทั้งหยิ่งทั้งไร้มารยาท เพิ่งจะเจอหน้ากันแท้ ๆ ก็มาต่อยผมซะงั้น!”

“ถ้าขืนเขาเป็นอย่างนี้ต่อไป ผมกังวลว่าเขาจะทำลายแผนของผม”

ฟู่เฟิงหยุนถามไปว่า “นายไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมล่ะ?”

ลู่ทงถึงกับชะงัก แล้วพูดว่า ”ผมไม่ได้เป็นอะไร ยังดีที่มีไหวพริบเลยรอดมาได้ ไม่อย่างนั้น ผมว่าผมคงโดนอัดจนน่วมไปแล้ว”