มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1543

เกาะสวรรค์เป็นหมู่เกาะเล็กๆ ที่อยู่ติดกับผึ่งไหล บนหมู่เกาะเล็กๆไม่มีสิ่งอื่นใดนอกจากคุกสำหรับขังนักโทษที่มีความผิดสถานหนัก

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนนั่งเฮลิคอปเตอร์มาถึงก็อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆตัว ก็พบว่าการที่จะแหกคุกนี้ออกมานั้นยากมาก

คุกตั้งอยู่บนขอบหน้าผา หากจะหนีออกไปก็ทำได้แค่กระโดดลงจากหน้าผาลงทะเลไป ความสูงขนาดนี้ไม่ใช่ว่าใครก็กล้าที่จะโดดลงไปได้

จั่วเฉินจัดคนนำทางมาพาฉีเติ่งเสียนเข้าคุก จากนั้นก็มาถึงห้องเยี่ยมนักโทษ

ลี่เฟยหลงเป็นชายอายุประมาณห้าสิบปี สวมชุดนักโทษ มองดูแล้วดุร้ายเป็นอย่างมาก ปากคาบบุหรี่กำลังนั่งรออยู่ด้านใน

“แกเป็นใครกัน ทำไมฉันไม่เคยเจอแกเลย？”หลังจากที่ลี่เฟยหลงเห็นฉีเติ่งเสียนก็ถามออกมาด้วยท่าทีอย่างผู้อาวุโส

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ” ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า แล้วนั่งลงด้านหน้าของลี่เฟยหลง

ลี่เฟยหลงหัวเราะออกมาแล้วกล่าว：“ไม่สำคัญแล้วมาเจอฉันทำไม？ฉันไม่อยากเจอคนไม่สำคัญ！”

ฉีเติ่งเสียนกล่าว：“แน่นอนว่าอยากจะให้คุณออกจากที่นี่ จากนั้นกลับไปยังแก๊งสีไห่”

ลี่เฟยหลงหลังจากที่ได้ฟังก็นิ่งไป จากนั้นเลิกคิ้วขึ้น สูบบุหรี่เข้าไปแล้วกล่าว：“กลับไปยังแก๊งสีไห่？ข้อเสนอของแกอะไรล่ะ”

ฉีเติ่งเสียนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในปัจจุบันให้เขาฟัง ทำให้ลี่เฟยหลงทำท่าทางเย้ยหยันขึ้น

“พูดตลกอะไรกัน จะให้ฉันลี่เฟยหลงไปสนับสนุนคนจากแผ่นดินใหญ่？ฝันไปเถอะ！ฉันคิดว่าซือถู่หนานทำได้ดีแล้ว ฉันไม่อยากไปยุ่งเรื่องนี้”หลังจากที่ลี่เฟยหลงฟังเสร็จก็หัวเราะออกมา

ฉีเติ่งเสียนมองเขาอย่างไร้อารมณ์ คิดว่าคนผู้นี้แสดงความเป็นศัตรูกับคนแผ่นดินใหญ่อย่างชัดเจน มันเป็นเรื่องปกติที่ผึ่งไหลนั้นแบ่งเป็นสองพวก

ลี่เฟยหลงกล่าว：“เด็กจากแผ่นดินใหญ่ แกอยากให้ฉันกลับไปแก๊งสี่ไห่แล้วทำให้เกิดความขัดแย้งภายในเหรอ？แกวางแผนอะไรไว้ฉันดูออกหมดแล้ว！”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วกล่าว：“คุณจะไม่ร่วมมือด้วยเหรอ？”

ลี่เฟยหลงยกคางขึ้นแล้วพูด：“หากแกลดตัวลงมาหน่อย แล้วมาขอร้องฉันซะ ไม่แน่ว่าฉันจะใจอ่อนยอมช่วยก็ได้？เป็นไง ลองซักหน่อยมั๊ย？”

ผู้นำจริงๆของแก๊งสี่ไห่ แม้ว่าจะถูกขังมาหลายปี แต่ก็ยังคงอวดดีเหมือนเดิม ไม่เห็นฉีเติ่งเสียนอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

อีกทั้งเขายังมองคนแผ่นดินใหญ่เป็นศัตรู ไม่ยอมร่วมมือแต่โดยดี

“งั้นคุณก็อยู่ในคุกต่อไปเถอะ อยู่จนแก่ตายไปเลย”ฉีเติ่งเสียนกล่าวอยากเยียบเย็น

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน！”ลี่เฟยหลงพูด

“ท่าทางของคุณที่คุยกับฉันทำให้ฉันไม่สบอารมณ์เลย！โดยเฉพาะ……ในสถานที่อย่างคุกเช่นนี้”ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วจ้องไปที่ลี่เฟยหลง

เขาไม่สบอารมณ์กับท่าทีของลี่เฟยหลงเลย ในท้ายที่สุดแล้วเขานั้นทำงานที่เรือนจำโยวตูมาหลายปี เหล่านักโทษเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแล้วกลับเชื่อฟังเป็นอย่างดี

ครั้งนี้มาเรือนจำของคนอื่น กลับมีนักโทษทำท่าทางอวดดีขึ้นมาต่อหน้าเขา นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่พอใจ

ลี่เฟยหลงพูด：“ไม่สบอารมณ์แล้วแกจะทำอะไรได้ล่ะ？”

“มองอะไรกัน？อยากต่อยฉันเหรอ？”

“ฉันไม่อยากใช้ชื่อเสียงของแก๊งสี่ไห่มากดดันแก พูดตรงๆแล้วหากแกกล้าทำอะไรกับฉันที่นี่ ฉันรับรองว่าพัศดีไม่ปล่อยแกไปแน่！”

ฉีเติ่งเสียนเลิกคิ้วขึ้น จากนั้นยื่นมือออกไปราวกับไฟแล่บคว้าไปที่ผมของลี่เฟยหลงจากนั้นจับหัวของเขากระแทกลงกับโต๊ะ！

หากลงมือจริงๆ เกรงว่าคงจะต้องตายแน่ๆ！

ลี่เฟยหลงกลืนเลือดลงคอไป แล้วกล่าวอย่างเลิ่กลั่กว่า：“ฉัน……แค่ล้อเล่น！ฉันอยู่ในคุกก็ได้รับการอบรมมาก่อน เพื่อจะได้กลับตัวกลับใจ แต่ทำไมมาจ้องจะฆ่าแกงกันอย่างเดียวเลยล่ะ！”

“เจียงหูไม่ได้มีแค่การฆ่ากัน แต่ยังมีเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนอีกด้วย”

“ที่พูดมาก่อนหน้าทั้งหมดล้วนแต่ล้อเล่นทั้งนั้น！”

“สิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดก็คือพี่น้องที่มาจากแผ่นดินใหญ่ ฉันมีเพื่อนฝั่งนู้นตั้งหลายคน ทุกปีต่างก็เขียนจดหมายหากันอยู่ตลอด……”

ฉีเติ่งเสียนตบไปอีกครั้งแล้วด่า：“บ่นอะไร？ไปทางนู้น เอามือกุมท้ายทอยแล้วคุกเข่าลง！ถ้ากล้าขยับแม้แต่น้อย ฉันจะหักขาคุณซะ”

ลี่เฟยหลงคิดว่าคนผู้นี้ช่างโหดเหี้ยมเสียจริง คงจะไม่ใช่ถูกพัศดีเชิญมาเป็นผู้อบรมคนใหม่จึงได้มาแสดงตัวก่อนหรอกนะ？

จากนั้นลี่เฟยหลงก็เดินไปที่กำแพงอย่างว่าง่าย จากนั้นก็กุมท้ายทอยแล้วคุกเข่าลง

แต่ฉีเติ่งเสียนทำเสียงอึกทึกครึกโครมจนทำให้ผู้คุมต้องมาดู

แต่ผู้คุมก็ไม่กล้าเข้ามายุ่งจึงรีบไปตามพัศดีมา

พัศดีเกาเย่เมื่อได้ยินว่ามีคนมาอาละวาดในคุกของตัวเองก็นิ่งไป จากนั้นหัวเราะอย่างเยียบเย็นแล้วกล่าว：“คนของจั่วเฉิน？ต่อให้เป็นคนของราชันย์สวรรค์มาเอง ก็ไม่อาจมาสร้างเรื่องในคุกของฉันได้！”

ขณะที่พูดเขาก็รีบไปที่ห้องเยี่ยมนักโทษ เตะประตูใหญ่เปิดออก จากนั้นก้าวเข้าไป

“คุณทำเช่นนี้ไม่เห็นหัวฉันเลยหรือไงกัน？ถึงกับมาสร้างเรื่องที่นี่ อีกทั้งยังทุบตีนักโทษของฉันอีก！”เกาเย่พูดกับฉีเติ่งเสียนด้วยเสียงเยียบเย็น