มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1556

เมื่อฉีเติ่งเสียนเอาคามิยามะ ยุยมาพูดแล้วเขานั้นไม่พอใจคามิยามะ ยุยอย่างมาก

จากนั้น ฉีเติ่งเสียนกลับเป็นลูกน้องของหมาป่าโลภ เธอนั้นเคารพหมาป่าโลภซึ้งเป็นคนที่แกร่งที่อยู่ในใต้หล้า

ดังนั้น เธอก็ทนไม่ไหวพูดอย่างโกรธ： “คุณฉีหาฉันมีธุระอะไรหรอ？”

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น： “ตอนนี้คนของสมาคมงูดำกำลังมาก่อกวนที่ผึ้งไหล สมาคมเสวียนหยางของพวกคุณสนใจมาเข้าร่วมด้วยกันไหม？ทำธุรกิจกันหน่อย？”

คามิยามะ ยุยได้ยินก็พูดอย่างนิ่งๆ： “ฉันอยู่ที่ผึ้งไหลแล้ว”

ฉีติ่งเสียนตกใจ แล้วพูดขึ้น：“ห๊ะ？คุณมาที่ผึ้งไหลแล้ว？”

คามิยามะ ยุยพูดขึ้น： “ทางนี้จัดงานการประชุมศิลปะการต่อสู้ห้าชาติอะไรสักอย่าง อาจารย์เหยียนซุ่ยก็มา ฉันเลยมาร่วมด้วย อีกทั้งยังสามารถพบเจอคนของสมาคมงูดำตรงนี้ได้ด้วย！”

ฉีเติ่งเสียนรู้แล้ว ว่าคามิยามะ ยุยนั้นมีความแค้นที่ลึกซึ้งกับคนของสมาคมงูดำ แต่ว่าความแค้นนี้เกิดจากอะไรเขานั้นก็ไม่ค่อยชัดเจน

“คือการประชุมศิลปะการต่อสู้สี่ชาติ คุณพูดให้มันชัดเจนหน่อย”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเย็นชา

“ตกลงมันคือสี่ชาติหรือห้าชาติ สุดท้ายแล้วก็ต้องดูวิธีของคุณ？”คามิยามะ ยุยพูโอย่างนิ่งๆ “คุณหมาป่าโลภละ เขามาไหม？”

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น： “หมาป่าโลภไม่ได้มา เขาอยู่ที่จิงเต่า”

คามิยามะ ยุยพูด： “ก็ใช่อยู่เรื่องพวกนี้มันเรื่องเล็กๆ คุณหมาป่าโลภไม่จำเป็นต้องออกโรงเอง！ส่งลูกน้องอย่างคุณมาก็พอแล้ว”

ตรงหน้าผากของฉีเติ่งเสียนมีเส้นเอ็นโผล่ออกมา แม้รู้ว่ามันคือความเข้าใจผิด แต่เมื่อได้ยินแล้วก็รู้สึกว่าไม่ค่อยพอใจ？

จบงาน จะเอาหมาป่าโลภนั้นมาจัดการหน่อยดีไหม？

“อืมๆๆ ที่คุณพูดมันมีเหตุผล หมาป่าโลภเก่งมาก ไม่จำเป็นต้องใช้ให้เขาลงมือเองหรอก แค่ฉันก็พอแล้ว！”ฉีเติ่งเสียนพูด

“คุณโชคดีมากได้เป็นถึงลูกน้องของหมาป่าโลภ อย่างนั้นก็ทำงานให้เขาดีๆ อย่าคิดแต่เรื่องไร้สาระพวกนั้น”คามิยามะ ยุยพูด

แม้ว่าจะมีการบรรลุความร่วมมือและเป็นพันธมิตรกับฉีเติ่งเสียนแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังดูถูกฉีเติ่งเสียนเหมือนเก่า รู้สึกว่าหมาป่าโลภนั้นเป็นผู้แกร่งที่แท้จริง ฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงแค่พนักงานคนหนึ่งก็แค่นั้น

แต่ฉีเติ่งเสียนก็ไม่อยากจะอธิบาย มีเหตุผลนี้ก็ดีกลับไปจะได้ไปจัดการหมาป่าโลภ ก็ไม่ต้องหาเหตุผลอื่นอีก

“ฉันกำลังยุ่ง รอสักครู่ว่างแล้วค่อยเจอกัน แน่นอนว่าถ้าคุณหมาป่าโลภมาเองฉันสามารถไม่เข้าร่วมงานนี้”คามิยามะ ยุยพูดอย่างหยิ่งๆ

หลังจากพูดจบเธอก็ว่างสายในทันที

ทำเอาฉีเติ่งเสียนร้องไห้หัวเราะไม่ได้ หญิงสาวประเทศเจี๋ยเผิงนั้นไม่ไหวจริงๆ วางสายเขาโดยตรงเลย ทำท่าทางเหมือนดูถูก

ซุนเจี้ยนเฉินได้ยินบ้างส่วนแต่ก็ไม่ค่อยชัดเจน รู้แค่ว่ากิริยาท่าทางของคามิยามะ ยุยนั้นไม่ค่อยเป็นมิตรกับฉีเติ่งเสียน

“ดูเหมือนว่าคุณกำลังเอาทองแปะหน้าตัวเองอยู่นะ กิริยาท่าทางคนของสมาคมเสวียนหยางนั้นไม่ค่อยเป็นมิตรกับคุณ？”ซุนเจี้ยนเฉินพูดแล้วหัวเราะถามขึ้น

“หืม！”ฉีเติ่งเสียนตอบอย่างเย็นชา “แค่หญิงสาวกระจก ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่เคยถูกทุบตีจากสังคม”

ซุนเจี้ยนเฉินถามขึ้น：“ว่ายังไงนะ？”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“ตอนนี้เธออยู่ผึ้งไหลแล้ว เธอมางานอะไรต่อสู้สี่ชาติกับหลี่เสวียนเจิน”