มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1591

หมู่บ้านนินจาอันเงียบสงบ

เมื่อถึงเวลากลางคืนทุกคนในหมู่บ้านต่างก็พากันพักผ่อน

พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าอาหารที่ไปเมื่อตอนเย็น บางทีอาจจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายในชีวิตนี้ หากว่าพวกเขารู้สักนิดคงทำให้อาหารมื้อนี้มากมายขึ้นอีกหน่อย

“นินจา ช่างน่าขำเสียจริง นั้นมันเป็นผลงานของพวกล้าหลัง จะมองพวกเขาว่าเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆเหรอ ?”

ตันหลางคาบหญ้าอยู่ในปากแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่แยแส

เวลาค่อยๆพ้นผ่านไป คนในหมู่บ้านนินจาก็ค่อยๆเข้าสู่ห้วงนิทรา

แม้จะบอกว่าเป็นหมู่บ้านนินจา แต่อันที่จริงแล้วก็เทียบได้กับกองทัพทหารสมัยใหม่

ฉีเติ่งเสียนยกข้อมือมองนาฬิกาแล้วพูดขึ้น : “พอจะได้เวลาแล้ว เริ่มลงมือได้”

ตันหลางพยักหน้าพร้อมหยวิทยุสื่อสารพูดขึ้น : “ทุกคน…เตรียมพร้อมปฏิบัติการ!”

ในเวลาไม่ช้า คนในอีกด้านของวิทยุก็ตอบกลับมาว่าได้มีลูกน้องได้เข้าไปปฏิบัติการแล้ว

ฉีเติ่งเสียนยืนอยู่บนที่สูงแล้วมองลงมาด้วยสายตาที่เป็นประกายสีเขียวราวกับหมาป่าในค่ำคืนมืดมิด

“ตูม !”

ทันใดนั้นก็มีลูกไฟที่มีความเข้มข้นสูงถูกยิงออกไปสู่ท้องฟ้า ทั่วทั้งฐานทัพนินจาก็สว่างวาบราวกับเป็นตอนกลางวัน

คนในฐานต่างก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วพากันตะโกนร้องโวยวายว่าเกิดอะไรขึ้น

“เปิดฉากยิง !” ตังหลางตะโกนเสียงดัง

โดรนไร้คนขับเริ่มปล่อยระเบิดเผาหลังคาโกดังเก็บอาวุธอย่างแม่นยำ และระเบิดลูกที่สองตามลงมากลางโกดังเก็บอาวุธ

ในขณะที่ระเบิดเผาไหม้ อาวุธต่างๆในโกดังเก็บอาวุธก็ถูกจุดชนวนขึ้นทันที ระเบิดแรงมหาศาลปะทุขึ้นและกลืนโกดังเก็บอาวุธทั้งหมดไป

“ปืนครก เริ่มยิงได้!” ตังหลางออกคำสั่ง

ครกปืนที่ถูกซ่อนอยู่ตามป่าเขาและต้นไม้สูงเริ่มส่งเสียงครึกโครมขึ้นมาทันที ตูม ตูม ตูม กระสุนกระจัดกระจายเข้าไปในฐานทัพนินจา แรงทำลายล้างของระเบิดนั้นน่าประทับใจอย่างมากเพราะทำลายสิ่งก่อสร้างและพรากชีวิตของผู้คนไปได้ไม่น้อย

หากใครดวงไม่ดีอยู่ในระแหวกนั้น แขนและขาก็โดนระเบิดหลุดขาดไปหมด เลือดสีสดที่ทะลักออกมาราวกับน้ำไหล พวกเขากรีดร้องและกลิ้งลงไปกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้แยแสอะไร คนพวกนี้เป็นลูกหลานของผู้รุกราน พวกเขาไม่คิดกลับตัวกลับใจตายแล้วก็ถือว่าสาสม

ถ้าหากว่ามีวิญญาณที่แค้นเคืองอยู่ในที่นี่พวกเขาคงดีใจ คงรู้สึกว่าได้ทำบุญใหญ่ที่สามารถช่วยชีวิตหลายร้อยคนได้ในคราวเดียว

ปืนใหญ่แต่ละกระบอกถูกยิงออกไป ทำให้ดูเหมือนกับฐานทัพนินจากำลังเฉลิมฉลองปีใหม่ มีลูกไฟระเบิดขึ้นทุกหนแห่ง คนในฐานทัพต่างก็กรีดร้องอย่างน่าอนาถราวกับโดนไฟนรก

“เอาขีปนาวุธพวกนั้นออกมา !“ ตังหลางตะโกนเสียงดัง

ขีปนาวุธขนาดเล็กถูกยิงออกไปยังฐานทัพนินจา พลังทำลายล้างของระเบิดไม่รู้ว่าพรากชีวิตของนินจาไปมากน้อยแค่ไหน

การโจมตีที่เต็มกำลังเริ่มต้นขึ้น ทั้งระเบิด กระสุน ปืนใหญ่ต่างก็ระดมโจมตีไปยังฐานทัพนินจา ผู้คนมากมายวิ่งออกมาจากฐานแต่ในไม่นานก็โดนระเบิดจบชีวิตไปทันที

ผู้โชคดีบางคนพยายามวิ่งออกจากฐานทัพนินจา แต่กลับต้องพบว่าด้านนอกมีคนรอพวกเขาอยู่พร้อมปืน m249

ตังหลางมองดูรอยยิ้มของฉีเติ่งเสียน ใจก็รู้สึกร้อนๆหนาเรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เกิดมาเพื่อก่อการร้าย จะมาใช้ทองหกพันล้านเพื่อเคลียร์ชื่อของเขาทำไมกัน? จำเป็นเหรอ? ไม่จำเป็น !

เห็นได้ชัดว่างูดำไม่คิดว่าการที่พวกเขาทำให้ฉีเติ่งเสียนต้องขุ่นเคือง แล้วการแก้แค้นของฉีเติ่งเสียนจะรุนแรงโหดเหี้ยมเช่นนี้ รุนแรงถึงกับนำรถบรรจุกระสุนหลายคันเข้ามาในฐานทัพนินจาของพวกเขา

“พี่ใหญ่ ภารกิจได้เสร็จสิ้นแล้ว เป็นที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีผู้รอดชีวิต!” เสียงของหงหลางดังออกมาจากวิทยุสื่อสาร

“ถอยกำลัง ! แตกออกเป็นส่วนๆ!” ตังหลางสั่งการทันที

คนกลุ่มหนึ่งเริ่มถอยกำลังทันที ในส่วนของพวกอาวุธและอุปกรณ์ต่างๆถูกโยนลงไปตามป่าเขาลึก

ยังไงซะมันก็เป็นอุปกรณ์ของอเมริกาทั้งหมด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลอะไร

เรื่องลายนิ้วมือก็ไม่ต้องกลัว ไม่แน่ว่าบนปืนอาจมีลายนิ้วมือของประธานาธิปดีหรือรัฐมนตรีกลาโหมบนปืนทุกกระบอก….

ตังหลางและฉีเติ่งเสียนต่างก็ออกจากที่นี่ทันที เมื่อมาถึงเขตเมืองก็เดินโซซัดโซเซไปกินราเมงขึ้นชื่อ พวกเขารอจนถึงเวลาเกือบเที่ยถึงมุ่งหน้าไปยังสนามบินและกลับมาเผิงไหล

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มหมาป่าเก่งกาจมากกับการดำเนินงานการก่อร้ายเหล่านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงล่าถอยออกเป็นส่วนๆโดยไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่ทำผิดพลาด ทุกคนออกมาอย่างปลอดภัย

ฉีเติ่งเสียนและตังหลางต่างก็ปลอดภัยเช่นเดียวกัน เมื่อตอนที่เรื่องอันน่าตกตะลึงนี้ถูกเปิดเผย พวกเขาทั้งสองก็ได้กลับมายังเผิงไหลเรียบร้อยแล้ว

“นี่เสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?!” ซุนหยิงซูทักทายพวกเขาที่สนามบิน หลังจากที่เห็นพวกเขาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสบายๆ

ฉีเติ่งเสียนยิ้มพลางพยักหน้า แล้วพูดขึ้น : “มันแน่นอนอยู่แล้ว คุณไม่เห็นเหรอว่าพวกพี่ๆเป็นใคร !”

ตังหลางกลับบ่นในใจ คนที่เป็นคนลงมือล้วนคือผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา และเขาก็เป็นคนรับคำสั่ง แต่อย่างไรฉีเติ่งเสียนก็เป็นคนรับผิดชอบทุกอย่าง

เป็นอย่างที่คาดว่าคุณหญิงซุนก็มองดูฉีเติ่งเสียนด้วยความชื่นชม ว่าเขาได้ทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่อีกเรื่องหนึ่ง