หมู่บ้านนินจาอันเงียบสงบ
เมื่อถึงเวลากลางคืนทุกคนในหมู่บ้านต่างก็พากันพักผ่อน
พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าอาหารที่ไปเมื่อตอนเย็น บางทีอาจจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายในชีวิตนี้ หากว่าพวกเขารู้สักนิดคงทำให้อาหารมื้อนี้มากมายขึ้นอีกหน่อย
“นินจา ช่างน่าขำเสียจริง นั้นมันเป็นผลงานของพวกล้าหลัง จะมองพวกเขาว่าเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆเหรอ ?”
ตันหลางคาบหญ้าอยู่ในปากแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่แยแส
เวลาค่อยๆพ้นผ่านไป คนในหมู่บ้านนินจาก็ค่อยๆเข้าสู่ห้วงนิทรา
แม้จะบอกว่าเป็นหมู่บ้านนินจา แต่อันที่จริงแล้วก็เทียบได้กับกองทัพทหารสมัยใหม่
ฉีเติ่งเสียนยกข้อมือมองนาฬิกาแล้วพูดขึ้น : “พอจะได้เวลาแล้ว เริ่มลงมือได้”
ตันหลางพยักหน้าพร้อมหยวิทยุสื่อสารพูดขึ้น : “ทุกคน…เตรียมพร้อมปฏิบัติการ!”
ในเวลาไม่ช้า คนในอีกด้านของวิทยุก็ตอบกลับมาว่าได้มีลูกน้องได้เข้าไปปฏิบัติการแล้ว
ฉีเติ่งเสียนยืนอยู่บนที่สูงแล้วมองลงมาด้วยสายตาที่เป็นประกายสีเขียวราวกับหมาป่าในค่ำคืนมืดมิด
“ตูม !”
ทันใดนั้นก็มีลูกไฟที่มีความเข้มข้นสูงถูกยิงออกไปสู่ท้องฟ้า ทั่วทั้งฐานทัพนินจาก็สว่างวาบราวกับเป็นตอนกลางวัน
คนในฐานต่างก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วพากันตะโกนร้องโวยวายว่าเกิดอะไรขึ้น
“เปิดฉากยิง !” ตังหลางตะโกนเสียงดัง
โดรนไร้คนขับเริ่มปล่อยระเบิดเผาหลังคาโกดังเก็บอาวุธอย่างแม่นยำ และระเบิดลูกที่สองตามลงมากลางโกดังเก็บอาวุธ
ในขณะที่ระเบิดเผาไหม้ อาวุธต่างๆในโกดังเก็บอาวุธก็ถูกจุดชนวนขึ้นทันที ระเบิดแรงมหาศาลปะทุขึ้นและกลืนโกดังเก็บอาวุธทั้งหมดไป
“ปืนครก เริ่มยิงได้!” ตังหลางออกคำสั่ง
ครกปืนที่ถูกซ่อนอยู่ตามป่าเขาและต้นไม้สูงเริ่มส่งเสียงครึกโครมขึ้นมาทันที ตูม ตูม ตูม กระสุนกระจัดกระจายเข้าไปในฐานทัพนินจา แรงทำลายล้างของระเบิดนั้นน่าประทับใจอย่างมากเพราะทำลายสิ่งก่อสร้างและพรากชีวิตของผู้คนไปได้ไม่น้อย
หากใครดวงไม่ดีอยู่ในระแหวกนั้น แขนและขาก็โดนระเบิดหลุดขาดไปหมด เลือดสีสดที่ทะลักออกมาราวกับน้ำไหล พวกเขากรีดร้องและกลิ้งลงไปกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้แยแสอะไร คนพวกนี้เป็นลูกหลานของผู้รุกราน พวกเขาไม่คิดกลับตัวกลับใจตายแล้วก็ถือว่าสาสม
ถ้าหากว่ามีวิญญาณที่แค้นเคืองอยู่ในที่นี่พวกเขาคงดีใจ คงรู้สึกว่าได้ทำบุญใหญ่ที่สามารถช่วยชีวิตหลายร้อยคนได้ในคราวเดียว
ปืนใหญ่แต่ละกระบอกถูกยิงออกไป ทำให้ดูเหมือนกับฐานทัพนินจากำลังเฉลิมฉลองปีใหม่ มีลูกไฟระเบิดขึ้นทุกหนแห่ง คนในฐานทัพต่างก็กรีดร้องอย่างน่าอนาถราวกับโดนไฟนรก
“เอาขีปนาวุธพวกนั้นออกมา !“ ตังหลางตะโกนเสียงดัง
ขีปนาวุธขนาดเล็กถูกยิงออกไปยังฐานทัพนินจา พลังทำลายล้างของระเบิดไม่รู้ว่าพรากชีวิตของนินจาไปมากน้อยแค่ไหน
การโจมตีที่เต็มกำลังเริ่มต้นขึ้น ทั้งระเบิด กระสุน ปืนใหญ่ต่างก็ระดมโจมตีไปยังฐานทัพนินจา ผู้คนมากมายวิ่งออกมาจากฐานแต่ในไม่นานก็โดนระเบิดจบชีวิตไปทันที
ผู้โชคดีบางคนพยายามวิ่งออกจากฐานทัพนินจา แต่กลับต้องพบว่าด้านนอกมีคนรอพวกเขาอยู่พร้อมปืน m249
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...