มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1597

คลาร์กและจิ่วเฮิงทั้งหมดต่างก็เตรียมตัวพร้อมที่จะออกเดินทางตั้งแต่ในตอนเช้าตรู่แล้ว และใขช่วงเวลานี้ฉีเติ่งเสียนก็ลุกขึ้นมาพอดี

ไม่เพีบงเพียงเขาลุกขึ้นมาจากบนเตียงขนาดใหญ่ ซึ่งทำจากยางพาราที่นุ่มสบายของคุณนายซุน

ถึงแม้ว่าน้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์จะไม่ดีเท่าน้ําบริสุทธิ์ แต่ฉีเติ่งเสียนยังคงมีพละกำลังและสภาพร่างกายที่ดีมาก

นอกจากนี้เมื่อรู้ว่าฉีปู้อวี่ได้ทำลายบ่อตาน้ําพุของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ แต่หลังจากนั้นเขาใช้น้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์อย่างไร้ยางอายมากขึ้น

เขาคนนี้ถึงจะเรียกว่ามีอาหารอยู่ในมือ แต่ในในใจไม่ลุกลี้ลุกลนหรือยังไง

หลังจากครั้งนี้ภายในคาสนาศักดิ์สิทธิ์จะต้องได้รับการปรับปรุงใหม่อย่างแน่นอน หลังจากนั้นทางน้ําพุจะต้องเพิ่มการป้องกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพื่อป้องกันเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ในอนาคตภายหน้ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับน้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์ผ่านช่องทางด้วยวิธีการนำออกไปที่คล้ายกัน

"เช้าขนาดนี้เหรอ" ซุนอิ่งซูเห็นฉีเติ่งเสียนลุกขึ้นด้วยความงัวเงีย และอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจว่า "อยากออกกําลังกายตอนเช้าไหม?"

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวสั่น ถึงแม้ว่าจะดื่มน้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่การนัวเนียแนบชิดของคุณนายซุนค่อนข้าง

ไร้สาระ...

"ผมจะไปดูการต่อสู้ของจิ่วเฮิงกับคลาร์ก" ฉีเติ่งเสียนพูด

ซุนอิ่งซูไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากโบกมือเล็ก ๆ อย่างอ่อนแรงแล้ว ก็นอนหลับต่อไป

ฉีเติ่งเสียนกำลังรีบไปที่สวนสาธารณะชิงหู่ พลางหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความถึงพ่อของตัวเองและพูดว่า "พ่อครับ ที่นี่ผมขาดแคลนน้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว เอาน้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์มาให้ผมสักยี่สิบหรือสามสิบหลอดทีครับ!"

ในใจเขารู้สึกโล่งใจ เมื่อรู้ว่ายี่สิบหรือสามสิบหลอดที่อยู่ในหลุมฝังของสมเด็จพระสันตะปาปาเก่าจะต้องขายได้ยี่สิบหรือสามสิบพันล้าน

ฉีปู้อวี่ตอบกลับข้อความอย่างรวดเร็วว่า" ไม่มีปัญหา แต่คุณต้องหาเงินมาให้ฉันก่อน

ฉีเติ่งเสียนตกตะลึงอยู่สักครู่หนึ่งและถามว่า "คุณต้องการขอเงินจากผมเหรอ คุณกำลังขอเงินจากลูกชายแท้ๆ ของคุณเหรอ"

ฉีปู้อวี่ตอบกลับว่า "ฉันสัญญากับอาจารย์จางเทียนว่าจะมอบเงินให้เขาหนึ่งล้านที่ทํางานอย่างหนัก ผมไม่มีเงินในมือ คุณสามารถโอนเงินมาที่บัตรของฉัน จากนั้นฉันก็จะโอนให้เขา"

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกรําคาญและตอบกลับว่า "คุณสัญญากับคนอื่นว่าค่าเหนื่อยแพงขนาดนี้ แล้วเงินนี้ให้ผมเป็นคนออก เหตุผลคืออะไรล่ะ"

ฉีปู้อวี่ไม่พูดสั้นๆ ว่า "พ่อจะชดใช้ให้เอง"

หลังจากฉีเติ่งเสียนส่งเครื่องหมายยุทธศาสตร์เป็นชุด ๆ เขาก็ถอนหายใจอย่างรุนแรง แม่งเอ้ย ชีวิตเต็มไปด้วยกับดักจริง ๆ แม้แต่พ่อแท้ก็ต้องหลอกตัวเอง แล้วจะทํายังไงดี

ดังนั้นฉีเติ่งเสียนจึงโทรหาฉีปู้อวี่เพื่อมอบทุนให้หนึ่งล้านเหรียญ ฉีปู้อวี่กลับพูดว่าหลังจากเขากลับไปที่เรือนจําโหยวตูอย่างปลอดภัยแล้ว เขาจะส่งน้ํามนตร์ศักดิ์สิทธิ์ของให้ฉีเติ่งเสียนถึงบ้าน

"เหล่าจาง ปรึกษากับคุณหน่อยสิ ในมือไม่มีเงินสดมากขนาดนี้ ส่งน้ํามนตร์สิบหลอดมาก่อนได้ไหมแล้วค่อยหักเงิน" แขนขาที่ต่อขึ้นตามความหมายของฉีปู้อวี่หันไปแปลให้อาจารย์จางเทียนฟัง

อาจารย์จางเทียนลูบที่เคราของตัวเองพร้อมกับยิ้มและพูดว่า "ทองคําจำนวนหนึ่งร้อยล้านมันมากเกินไป เทียบเท่ากับสกุลเงินของประเทศหัวมากกว่า 700 ล้านสกุลเงิน คุณสามารถสร้างรูปปั้นทองคําบริสุทธิ์ให้กับปรมาจารย์ลัทธิเต๋าได้โดยตรงแล้ว จู่ๆคุณไม่มีเงินมากขนาดนี้ ใช้น้ํามนต์ศักดิ์สิทธิ์มาหักล้างก็ได้"

แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ลัทธิเต๋า แต่เขาก็ไม่เคยเห็นเงินจํานวนมากมาก่อน ในท้ายที่สุดเขาเสวียนหวู่ก็ไม่ได้ส่วนร่วมทําอสังหาริมทรัพย์

แม้กระทั่งเขายังมีชีวิตที่ยากจนมาก สำนักลัทธิเต๋าหลายแห่งอยู่ในสภาพทรุดโทรมเป็นเวลานานและไม่มีเงินสำหรับการซื้อธูป

"ถ้าอย่างนั้นแล้วให้เงินคุณก่อนสักสามสิบล้านก่อนจะเป็นยังไง" เจ่จือแปลภาษาอีกครั้ง

"เงินจำนวนสามสิบพันล้านก็ได้แล้ว" อาจารย์จางเทียนพอใจแล้ว

ครั้งนี้เขามาที่ทวีปยุโรปเพื่อช่วยเหลือ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากนัก เขาแค่ใช้เพื่อวาดยันต์ จากนั้นซ่อนตัวในความมืดและเสกคาถา

ทองคําสามสิมล้าน ซึ่งเป็นสกุลเงินประจําชาติของประเทศหัวมากกว่า ก็เพียงพอสําหรับเขาที่จะปรับปรุงภูเขาเสวียนอวู่ให้ดีแล้ว

ดังนั้นฉีปู้อวี่โอนทองคำสาบสิบล้านให้กับอาจารย์จางเทียนi และส่วนที่เหลืออีกเจ็ดสิบล้านไว้ตัวเขาเอง

เจ่จืออดไม่ได้ที่จะถามว่า "นี่... ให้นายน้อยคนที่สองรู้แล้ว ไม่ดีเหรอ? ในท้ายที่สุดอาจารย์จางเทียนก็มีความเกี่ยวข้องกับนายน้อยคนที่สองเช่นกัน"

“โอ้ พี่จ้าวหง ผมคิดถึงคุณมากจะตายแล้ว ผมไม่รู้ว่าคุณคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า” ฉีเติ่งเสียนรีบขมวดคิ้วทันที

สีหน้าของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปทันที เย็นชาราวกับน้ำแข็ง

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า" โอ้ พี่หงหนีมีนิสัยที่น่าทึ่งจริง ๆ ไม่เหมือนใครในเป็นสมัยโบราณ! ผมกับพี่หงหนีเรียกได้ว่าเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ ต่อไปว่างก็นั่งเล่นหมากรุกและดื่มชาด้วยกัน"

"เอ่อ--"

จ้าวหงหนีตอบด้วยน้ำเสียงอย่างเย็นชา วางมือไว้ด้านหลังและหยุดสนใจเขา

ฉีเติ่งเสียนยืนที่อยู่ข้างกับเธอด้วยรอยยิ้มและรู้สึกว่า "การลงโทษจากสวรรค์" ของตระกูลจ้าวคนนี้ไม่ได้คุกคามเขาอีกต่อไป นี่อาจเป็นเพราะความดีความชอบของแม่เขา!

ในท้ายที่สุดแล้วไม่ใช่ครอบครัวเดียวที่ไม่ได้อยุบ้านด้วยกัน ในช่วงเวลาที่ยังเป็นเด็ก จ้าวซือชิงก็เป็นปีศาจ คนที่สามารถเล่นกับคนอื่น ๆ ได้ แต่ไม่รู้ว่าทําไมจึงถูกฉีปู้อวี่ไม่คุยและไม่ติดใจ

"คลาร์กมาแล้ว" จ้าวหงชิวพูดช้า ๆ และมองลึกลงไปในหมอกที่ปลายอีกด้านหนึ่งของสวนสาธารณะ

ฉีเติ่งเสียนมองไม่เห็นใครเลย แต่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็กฮวงจุ้ยในสวนสาธารณะทั้งหมด หมอกนั้นลึกและมองไม่มีเห็นว่ามีใคร แต่มันทำให้ผู้คนเห็นภาพลวงตาว่าดุร้ายจนตายกําลังจะทําลายการผ่าด่าน!

ทุกพื้นที่ในสวนสาธารณะก็ปรากฏเงาคนเช่นกัน ทั้งหมดต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทักษะศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียง

ฉีเติ่งเสียนมองเห็นหลี่เสวียนเจิน ข้างๆหลี่เสวียนเจินคือหางเฉิงเจิน และยังมีปรมาจารย์ผู้เชี่ยวชาญบางที่มีจากประเทศเจียเผิงก็ปรากฏตัวอยู่ในสนาม

“จ้านเฟย?”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสวียนเห็นร่างของจ้านเฟย เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล เขามองไปรอบ ๆ และถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อไม่เห็นหยางกวนกวน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว หยางกวนกวนก็ยังคงฟังเขาอยู่ เขารู้สึกว่าสถานการณ์ในผึ่งไหลนั้นค่อนข้างตึงเครียดและเขาไม่แข็งแกร่งพอ ดังนั้นเขาจึงไม่สร้างปัญหา

“ผมไม่กลัวซินหลัวหรอกนะ!” ฉีเติ่งเสียนตะคอกอย่างเย่อหยิ่ง “ เหล่าพี่ชายในตอนนี้ผมมีน้ำมนตร์ศักดิ์สิทธิ์เพียงพอแล้ว”