มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1599

คลาร์กกระแทกหมัดลงไปที่กลางฝ่ามือของจิ่วเฮิ่ง

จิ่วเฮิ่งใช้แรงงัด พยายามกำหมัดของเขาเอาไว้ เขาต้องใช้แรงมหาศาลเพื่อบีบเอ็นกระดูก แต่หมัดคู่ราวกับจะสลัดนิ้วของเขาออกไป!

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะได้ลงมือก่อน จิ่วเฮิ่งสูญเสียจังหวะนี้ได้อย่างไร?

ปากของเขามีเสียงของเสือคำรามออกมา ขาขยับก้าวก้าวไปใกล้อีกก้าว แม้ว่าจะเป็นเพียงก้าวเล็ก ๆ แต่มีมวลพลังงานมหาศาล ซึ่งไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของคลาร์กอ่อนแอลงเลย

หลังจากนั้นทันที เขาก็เหวี่ยงมืออีกข้างเหมือนขวาน ฟาดมันเข้าที่หัวของคลาร์ก!

คลาร์กสะบัดนิ้วของจิ่วเฮิ่งออกไป ใช้กำลังทั้งหมดของร่างกายดันหมัดขึ้น เขาเลือกที่จะชกหมัดของจิ่วเฮิ่งอย่างแรง เขาไม่ได้รู้สึกหวั่นเกรงเลยแม้จะการแข่งขันที่ดุเดือด

“ปั๊ก!”

ทันทีที่หมัดของคนทั้งสองปะทะกัน มีเสียงดังสั่นจนกรทบแก้วหู รอบๆตัวที่เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้บางคนที่มีทักษะต่ำกว่าอดไม่ได้ที่จะถอยหนี เพราะแก้วหูของพวกเขาไม่อาจทนต่อเสียงที่น่าสะพรึงขนาดนี้ได้

หลังจากนั้น คลาร์กเปลี่ยนหมัดเป็นฝ่ามือแล้วดันปลายแขนของจิ่วเฮิ่ง

ในขณะที่ฝ่ามือผลักออกไป ก็ได้ยินเสียงดังเกิดขึ้น กระแสลมโดยรอบก็สั่นไหวเพราะฝ่ามือนี้ทำให้ทุกอย่างสั่นสะเทือน!

ฝ่ามือนี้เป็นของแปดทิศมีพลังในการบดสิ่งต่างๆ และสิ่งใดก็ตามที่อยู่ใต้ฝ่ามือนี้ก็จะถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ

ขณะนี้ปลายแขนเสื้อของจิ่วเฮิ่งก็แทบจะกลายเป็นผง เขาใช้ฝ่ามือก็แนบติดกับปลายแขน

ปลายแขนของจิ่วเฮิ่งเริ่มกลายเป็นคล้ำเหมือนเหล็ก เลือดในร่างกายของเขาพุ่งพล่าน และอวัยวะภายในก็เกิดเสียงดัง เขาดันแขนไปข้างหน้า และพยายามต้านพลังของคลาร์ก

“เมื่อพูดถึงพลังอำนาจในหมัดแปดทิศ ดูเหมือนคุณจะตามหลังพ่อลูกตระกูลฉีอยู่ก้าวหนึ่ง!” จิ่วเฮิ่งหัวเราะออกมา หลังจากดันแขนเพื่อผลักฝ่ามือของคลาร์กออกไป เขาก็ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ ให้กลายเป็นมือแส้ฟาดไปที่หัว

ร่างกายของคลาร์กเหมือนลิง การเคลื่อนไหวของเขาเหมือนกับซุนหงอคงที่มองไปข้างหน้าด้วยญาณทิพย์ เขาวางมือไว้ข้างหน้าหน้าผาก จากนั้นเขาก็กดลงเพื่อที่จะสกัดกั้น!

หลังจากที่กระบวนท่าสังหารของจิ่วเฮิ่งที่ถูกสกัด โดยไม่มีลังเลใด ๆ ก่อนจะต่อยออกไปอีกครั้งเหมือนปืนใหญ่ เจาะทะลุหน้าอกของคลาร์ก

แต่คลาร์กยกมือขึ้นด้วย “หมัดปกป้องหัวใจ” ด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง เขาสกัดกั้น “พยักหน้าหอก” อันทรงพลังและหนักหน่วงของจิ่วเฮิ่งได้โดยไม่คาดคิดในระยะห่างจากหน้าอกของเขาเพียงหนึ่งฟุต

การเคลื่อนไหวของคนสองคนนี้ไม่ซับซ้อน ออกจะเรียบง่าย แต่การเคลื่อนไหวของพวกเขานั้นรวดเร็ว

ปรมาจารย์จินที่เฝ้าดูการต่อสู้ รู้สึกเหมือนกำลังมองดอกไม้ในม่านหมอกที่ไม่ชัดเจน

เมื่อปรมาจารย์ของขั้นสูงสุดดูการต่อสู้ เขาแทบจะไม่เข้าใจการเคลื่อนไหว แต่รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังดูการแสดงหุ่นเงา ซึ่งดูคลุมเครือไร้ความสมเหตุสมผล เป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจ

มีเพียงปรมาจารย์ของตันจินเท่านั้นที่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวเขาได้อย่างชัดเจน แต่การทำงานของลมหายใจ การเคลื่อนไหวของชี่เลือดนั้นไม่ชัดเจนนัก รู้สึกเหมือนมีหมอกบางที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด

คนเดียวที่สามารถมองเห็นวิธีการทั้งหมดได้อย่างแท้จริงคือยอดฝีมืออย่างฉีเติ่งเสียนและจ้าวหงซิ่ว

ขนทุกเส้นบนร่างกายของคลาร์กและจิ่วเฮิ่งขยับอยู่ในการรับรู้ของพวกเขาทั้งหมด

การควบคุมการปิดเส้นขนของตัวเองนั้นเป็นปัจจัยสำคัญในได้ยิน ยิ่งสามารถช่วยในการรับรู้ทิศทางการโจมตีของคู่ต่อสู้ได้อย่างเฉียบแหลมและรอบคอบ

จิ่วเฮิ่งยังคงโจมตีต่อไป แต่คลาร์กยังคงปกป้องกันได้ มือเขาเหมือนโล่เหล็ก บางครั้งก็ต่อย บางครั้งก็ใช่ฝ่ามือปัดป้องท่าสังหารที่อันตรายและโหดร้ายของจิ่วเฮิ่งไปให้พ้นร่างกาย