มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1634

ฉีปู้อวี่เอียงคอมองข่าต๋าด้วยสีหน้ารังเกียจ จากนั้นก็โบกสะบัดมือให้เขาไสหัวไป

เสียงของเจ่จือดังมาจากด้านข้างว่า“เจ้านายบอกว่าให้โอกาสนายไสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้นจะส่งแกกลับไปเกิดใหม่”

ฉีปู้อวี่หันไปมองเจ่จือด้วยความหงุดหงิดใจ ความหมายของเขาคือถ้าไม่หนีไปจะส่งแกกลิ้งเข้าไปในท้องแม่แก ไม่ใช่ส่งกลับไปเกิดใหม่

เป็นอย่างที่คิด การแปลมีความแตกต่างมาก ฝีมือของหมาป่าโลภกับผีพยาบาทดีกว่าเจ่จืออย่างเห็นได้ชัด

เจ่จือถูกฉีปู้อวี่ชำเลืองมอง ทันใดนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆ เจ้านายคนนี้ใช้ภาษามือไม่มาตรฐานสากล เขาแปลออกมาได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

เวลาเดียวกัน เขาก็แอบนับถือใจของผีพยาบาทกับหมาป่าโลภสองคนนี้แปลออกมาแบบไม่ผิดเพี้ยนได้ยังไง?

“ส่งฉันกลับไปเกิดใหม่เหรอ? แกกล้ามายุ่งเรื่องของตำหนักปู้หลุน ฉันว่าแม้แต่ไปเกิดใหม่แกก็ไม่ได้ไปหรอก!”ข่าต๋าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แผ่ซ่านรังสีอำมหิตออกมา

ดูยังไงเขาก็เป็นนักบวช แต่บนตัวกลับส่งกลิ่นอายรังสีอำมหิตออกมา เขาน่าจะเข้าหนทางผิดอย่างผีพยาบาทแน่นอน

ฉีปู้อวี่ขี้เกียจเกลี้ยกล่อม เขาเดินเข้ามาหาข่าต๋าช้าๆ

ข่าต๋ายืนอย่างภาคภูมิใจ และมองคนเป็นใบ้ผอมๆเดินเข้ามาหาตัวเอง

บนใบหน้าของเขาแสยะยิ้มออกมาด้วยความเหยียดหยาม คนพิการอ่อนแอแบบนี้เขาตบทีเดียวก็คงตายแล้ว

ข่าต๋าปล่อยรอยพิมพ์มือออกมา ซ่งจือเหมยเลยตะโกนขึ้นว่า“ระวัง คนผู้นี้มีรอยพิมพ์มือ พลังฝ่ามือของเขาทรงพลังมาก……”

เธอเพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นฉีปู้อวี่ยกมือขึ้น กลางฝ่ามือของเขามีแสงไฟประกายออกมา จากนั้นก็โจมตีไปทันที……

ชัดเจนว่าข่าต๋าไม่ได้รู้สึกว่าอันตรายมาเยือนจะต้องหลบ ส่วนฉีปู้อวี่เป็นสุดยอดฝีมือ บนตัวของเขามีปืน ทันใดนั้นเขาก็ชักออกมายิงปังๆๆๆๆ ข่าต๋าเขาจะรู้ตัวที่ไหนล่ะ?

ตอนที่ท้องโดนลูกปืนกระแทก ข่าต๋าคิดอยากจะหลบ แต่ฉีปู้อวี่กลับใช้ท่า“คว้าจับหางนกกระจอก”มาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ข่าต๋ายืนนิ่งและปืนก็ทะลวงเข้าท้องเขาอีกสองนัด……

หลังจากยิงไปสองนัด ฉีปู้อวี่ก็ยกมือขึ้นยิงที่หว่างคิ้วของเขาอีกนัด…….

เจ่จือปากสั่นระริก แม่งเอ้ย จะต้องโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้เลยเหรอ คิดไม่ถึงว่าเขาจะรุนแรงกับไอ้หนุ่มนี่ขนาดนี้……

ปืนMozambique Drillเป็นปืนที่รวดเร็วมาก ยิงออกมาง่ายๆนัดเดียวก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่หัวเล็กกว่าร่างกาย เพราะฉะนั้นเมื่อปืนระเบิดหัวก็จะต้องยากกว่ายิงร่างกาย

เพราะฉะนั้นฉีปู้อวี่เลยทำให้คู่ต่อสู้เจ็บปวดที่ร่างกายก่อน เพื่อสะกัดการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ จากนั้นค่อยใช้ปืนระเบิดหัว

หลี่เหวยซือที่ถูกกลุ่มผู้มีอิทธิพลฆ่าตาย ก็โดนแบบนี้เหมือนกัน…….

ต่อให้นอนหลับฝัน ข่าต๋าก็ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะตายด้วยปืน ถ้าอยู่ห่างกันกว่านี้ เขาอาจจะมีโอกาสหลบหนี แต่มันใกล้ขนาดนี้ อีกทั้งฉีปู้อวี่ลงมือไวมาก แม้แต่เทพเซียนก็หลบไม่ทันหรอก

ข่าต๋าตาค้างล้มลงกับพื้น หว่างคิ้วของเขาเป็นแอ่ง เลือดพุ่งกระจายออกมา…..

ระบบประสาทและสมองของเขายังทำงานอยู่ เพราะร่างกายกำลังชักกระตุก…..

ฉีปู้อวี่ลดปืนลง และยิงอีกสามนัด คนทั้งคนแดดิ้นไม่มีอาการชักกระตุกอีกแล้ว

“เป็นเด็กก็ต้องมีมารยาท”เจ่จือเห็นฉีปู้อวี่ส่งสัญญาณมือ ปากของเขาก็สั่นระริก และรู้สึกว่าสั่งสอนแบบนี้ดูอนาถเหลือเกิน

ซ่งจือเหมยตกตะลึง เธอเบิกตาโพลงกว้าง เดิมทีเธอนึกว่าจะต้องฉีปู้อวี่จะใช้ทักษะที่น่าสะพรึงกลัวจัดการกับข่าต๋า

“สั่งให้คนเอาศพกลับไป ถือว่าเป็นของขวัญให้ตระกูลเซียวของสาขาย่อยหลงเหมินจังหวัดซีเทียนละกัน!”ซ่งจือเหมยสีหน้าเย็นชาหันกลับไปพูดกับเหวยฮว่าเหมยที่ตื่นขึ้นมาแล้ว

“ได้ค่ะ! รับทราบ!”เหวยฮว่าเหมยสีหน้าเคร่งขรึม คิดไม่ถึงว่าจะถูกโจมตีแบบนี้

ถ้าไม่ได้ฉีปู้อวี่ เธอกับซ่งจือเหมยคงตายอยู่ที่นี่แน่นอน

ไม่นาน คนของสาขาย่อยหลงเหมินแห่งโมตูก็พากันมา พวกเขาเป็นลูกน้องของซ่งจือเหมย เมื่อมาถึงก็ช่วยกันเก็บกวาด

“ลูกชายของคุณไม่มาเหรอคะ?”ซ่งจือเหมยอดไม่ได้ที่จะถามฉีปู้อวี่

“เขาไม่ได้มาค่ะ อีกไม่กี่วันก็จะตามมาแล้ว”หลี่อวิ๋นหว่านพูด

ชัดเจนว่าฉีปู้อวี่ไม่ได้พูดความจริงกับพวกเธอ ฉีเติ่งเสียนมาถึงนานแล้ว แต่ตอนนี้อยู่กับเซี่ยงตงชิง

คนเป็นพ่อ แน่นอนว่าไม่มีทางสอนให้ลูกตัวเองเป็นแบบคนชั่วหรอก แต่เป็นเพราะความรักของพ่อยิ่งใหญ่ จึงต้องปกป้องลูกไว้บ้าง

ซ่งจือเหมยตอบอ้อ และพยักหน้าพูดว่า“การชุมนุมสัมพันธ์ครั้งนี้เกี่ยวข้องกับการวางหมากผึ่งไหล เขาน่าจะมาเร็วหน่อย”

ฉีปู้อวี่ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่ทว่าแอบด่าในใจแล้ว

“ฉันเป็นคนที่มีความรักลึกซึ้งอันดับหนึ่งของเมือง ทำไมถึงได้มีลูกแบบนี้นะ?”ฉีปู้อวี่แอบพูดในใจ

แต่การมีลูกสะใภ้เยอะกว่าหอมหวานนะ รับของขวัญจนมืออ่อน……