มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1634

ฉีปู้อวี่เอียงคอมองข่าต๋าด้วยสีหน้ารังเกียจ จากนั้นก็โบกสะบัดมือให้เขาไสหัวไป

เสียงของเจ่จือดังมาจากด้านข้างว่า“เจ้านายบอกว่าให้โอกาสนายไสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้นจะส่งแกกลับไปเกิดใหม่”

ฉีปู้อวี่หันไปมองเจ่จือด้วยความหงุดหงิดใจ ความหมายของเขาคือถ้าไม่หนีไปจะส่งแกกลิ้งเข้าไปในท้องแม่แก ไม่ใช่ส่งกลับไปเกิดใหม่

เป็นอย่างที่คิด การแปลมีความแตกต่างมาก ฝีมือของหมาป่าโลภกับผีพยาบาทดีกว่าเจ่จืออย่างเห็นได้ชัด

เจ่จือถูกฉีปู้อวี่ชำเลืองมอง ทันใดนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆ เจ้านายคนนี้ใช้ภาษามือไม่มาตรฐานสากล เขาแปลออกมาได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

เวลาเดียวกัน เขาก็แอบนับถือใจของผีพยาบาทกับหมาป่าโลภสองคนนี้แปลออกมาแบบไม่ผิดเพี้ยนได้ยังไง?

“ส่งฉันกลับไปเกิดใหม่เหรอ? แกกล้ามายุ่งเรื่องของตำหนักปู้หลุน ฉันว่าแม้แต่ไปเกิดใหม่แกก็ไม่ได้ไปหรอก!”ข่าต๋าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แผ่ซ่านรังสีอำมหิตออกมา

ดูยังไงเขาก็เป็นนักบวช แต่บนตัวกลับส่งกลิ่นอายรังสีอำมหิตออกมา เขาน่าจะเข้าหนทางผิดอย่างผีพยาบาทแน่นอน

ฉีปู้อวี่ขี้เกียจเกลี้ยกล่อม เขาเดินเข้ามาหาข่าต๋าช้าๆ

ข่าต๋ายืนอย่างภาคภูมิใจ และมองคนเป็นใบ้ผอมๆเดินเข้ามาหาตัวเอง

บนใบหน้าของเขาแสยะยิ้มออกมาด้วยความเหยียดหยาม คนพิการอ่อนแอแบบนี้เขาตบทีเดียวก็คงตายแล้ว

ข่าต๋าปล่อยรอยพิมพ์มือออกมา ซ่งจือเหมยเลยตะโกนขึ้นว่า“ระวัง คนผู้นี้มีรอยพิมพ์มือ พลังฝ่ามือของเขาทรงพลังมาก……”

เธอเพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นฉีปู้อวี่ยกมือขึ้น กลางฝ่ามือของเขามีแสงไฟประกายออกมา จากนั้นก็โจมตีไปทันที……

ชัดเจนว่าข่าต๋าไม่ได้รู้สึกว่าอันตรายมาเยือนจะต้องหลบ ส่วนฉีปู้อวี่เป็นสุดยอดฝีมือ บนตัวของเขามีปืน ทันใดนั้นเขาก็ชักออกมายิงปังๆๆๆๆ ข่าต๋าเขาจะรู้ตัวที่ไหนล่ะ?

ตอนที่ท้องโดนลูกปืนกระแทก ข่าต๋าคิดอยากจะหลบ แต่ฉีปู้อวี่กลับใช้ท่า“คว้าจับหางนกกระจอก”มาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ข่าต๋ายืนนิ่งและปืนก็ทะลวงเข้าท้องเขาอีกสองนัด……

หลังจากยิงไปสองนัด ฉีปู้อวี่ก็ยกมือขึ้นยิงที่หว่างคิ้วของเขาอีกนัด…….

เจ่จือปากสั่นระริก แม่งเอ้ย จะต้องโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้เลยเหรอ คิดไม่ถึงว่าเขาจะรุนแรงกับไอ้หนุ่มนี่ขนาดนี้……

ปืนMozambique Drillเป็นปืนที่รวดเร็วมาก ยิงออกมาง่ายๆนัดเดียวก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่หัวเล็กกว่าร่างกาย เพราะฉะนั้นเมื่อปืนระเบิดหัวก็จะต้องยากกว่ายิงร่างกาย

เพราะฉะนั้นฉีปู้อวี่เลยทำให้คู่ต่อสู้เจ็บปวดที่ร่างกายก่อน เพื่อสะกัดการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ จากนั้นค่อยใช้ปืนระเบิดหัว

หลี่เหวยซือที่ถูกกลุ่มผู้มีอิทธิพลฆ่าตาย ก็โดนแบบนี้เหมือนกัน…….

ต่อให้นอนหลับฝัน ข่าต๋าก็ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะตายด้วยปืน ถ้าอยู่ห่างกันกว่านี้ เขาอาจจะมีโอกาสหลบหนี แต่มันใกล้ขนาดนี้ อีกทั้งฉีปู้อวี่ลงมือไวมาก แม้แต่เทพเซียนก็หลบไม่ทันหรอก

ข่าต๋าตาค้างล้มลงกับพื้น หว่างคิ้วของเขาเป็นแอ่ง เลือดพุ่งกระจายออกมา…..

ระบบประสาทและสมองของเขายังทำงานอยู่ เพราะร่างกายกำลังชักกระตุก…..

ฉีปู้อวี่ลดปืนลง และยิงอีกสามนัด คนทั้งคนแดดิ้นไม่มีอาการชักกระตุกอีกแล้ว

“เป็นเด็กก็ต้องมีมารยาท”เจ่จือเห็นฉีปู้อวี่ส่งสัญญาณมือ ปากของเขาก็สั่นระริก และรู้สึกว่าสั่งสอนแบบนี้ดูอนาถเหลือเกิน

ซ่งจือเหมยตกตะลึง เธอเบิกตาโพลงกว้าง เดิมทีเธอนึกว่าจะต้องฉีปู้อวี่จะใช้ทักษะที่น่าสะพรึงกลัวจัดการกับข่าต๋า