มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1635

ฉีเติ่งเสียนไม่สนใจเรื่องอื่นเลย เขารู้ว่ามีพ่ออยู่ เรื่องพวกนั้นเขาไม่จำเป็นต้องไปคิดมาก

ถึงแม้ฉีปู้อวี่จะเป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่เขาก็ไม่ได้พูดกับคนรักหรือเพื่อนพ้องตัวเอง

ต่อให้เขาสนิทกันกับปีศาจราตรีแล้ว บางครั้งพูดปากไม่มีหูรูด ก็ไม่ได้ถูกทำร้าย…..

เดิมทีอยากจะมาดื่มไวน์พูดคุยกระชับความสัมพันธ์กับเซี่ยงตงชิง แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นไม่หยุด

สายที่โทรมาเป็นนักธุรกิจแต่ละที่ เซี่ยงตงชิงติดต่อพวกเขาไว้ เพื่อให้พวกเขามาช่วย เวลาเดียวกันก็จะได้ช่วยเพิ่มแรงกดดันให้สมาคมหงกับหลงเหมินเพื่อการจัดงานครั้งนี้ด้วย

นักธุรกิจมักแสวงหาผลกำไรเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ยังมีคนที่มีความชอบธรรมสูง ยกตัวอย่างเช่น Schindler ซีเมนส์ เหลยเทียนซื่อ พวกเขาเป็นคนยิ่งใหญ่อยู่แล้ว และเป็นคนทำมีแสงเปล่งประกายต่อมนุษยชาติ

ผู้คนที่เซี่ยงตงชิงติดต่ออาจจะไม่มีความตื่นตัวตระหนักถึงเรื่องนี้ แต่พวกเขาก็ต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง

พอได้ฟังการจัดการของเซี่ยงตงชิง ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าเธอกำลังตำหนิฟางฉิวอยู่ ผู้หญิงคนนี้เก่งมาก!

มิน่าล่ะภายในตระกูลฉีถึงได้มีทัศนคติที่ดีต่อเธอ

“ฉันมาถึงโมตูแล้ว คุณจะมาถึงเมื่อไหร่คะ?”หลี่อวิ๋นหว่านส่งข้อความมาถามฉีเติ่งเสียน และบอกสถานที่พักของตัวเอง

“อา…..ใกล้แล้ว! อีกสองวันนะ”ฉีเติ่งเสียนตอบกลับ

จากความสามารถของพ่อเขา เขามีความมั่นใจมากว่าพ่อของเขาสามารถจัดการปัญหาแต่ละอย่างให้เขาได้ แต่ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าฉีปู้อวี่คาดโทษเขาไว้แล้ว เพราะฉีปู้อวี้ต้องมาช่วยเขาโกหกแบบนี้

ถึงยังไง ฉีปู้อวี่ก็เป็นคนรักเดียวใจเดียว และเขาก็มีแค่จ้าวซือชิงเป็นภรรยาคนเดียว

ให้คนที่รักเดียวกันใจเดียวอย่างเขาไปโกหกช่วยลูกชายตัวเอง เขารู้สึกลำบากใจมาก

ฉีเติ่งเสียนส่งข้อความมาบอกเธออีกว่า “ ผมเตรียมของขวัญชิ้นพิเศษให้คุณด้วยนะ ผมใช้ความพยายามอย่างมากและขอให้ช่างฝีมือชั้นนำจากต่างประเทศทำของขวัญนี้.……”

หลี่อวิ๋นหว่านซาบซึ้งใจ ตอบกลับว่า “ จริงเหรอคะ? งั้นฉันจะเฝ้ารออย่างใจจดจ่อนะคะ!”

เย่จี๋กั๋วสามารถรู้ใจจักรพรรดิได้ก็เพราะเหตุผลนี้ คนจะต้องสร้างลักษณะใหม่ซึ่งไม่ซ้ำแบบใคร การใช้คำพูดจะต้องไม่โลภ จากนั้นก็แสดงออกมาให้เห็น

หลังจากฉีเติ่งเสียนคุยกับหลี่อวิ๋นหว่านเสร็จ เซี่ยงตงชิงทางด้านนี้ก็ทำงานเสร็จพอประมาณแล้ว

เธอทอดถอนหายใจออกมา ถึงแม้จะยังมีความกดดันเยอะ แต่เธอก็ไม่เหนื่อยใจเท่าก่อนหน้านี้แล้ว

หลังจากไปเที่ยวต่างประเทศ ความคิดของเธอก็เปลี่ยนไปเยอะ

เมื่อพูดแล้วเซี่ยงตงชิงกับซุนหยิงซูก็เป็นนายทุนหน้าเลือดไม่ต่างกัน แต่ทั้งสองคนจะต่างกันแค่นิสัยมารยาท

ฮูหยินซุนเป็นคนโลภ ดูดเลือดดูดเนื้อจนหมด….

ส่วนเซี่ยงตงชิงเป็นคนอบอุ่น อีกทั้งเป็นที่กล้าแสดงความรู้สึกตัวเอง กล้ารักกล้าเกลียด

“คุณมองอะไรอยู่?”เซี่ยงตงชิงเห็นถังฮั่นจ้องหน้าตัวเอง เลยทำตัวไม่ถูกหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา

ไม่ต้องพูดถึงความสวยของเซี่ยงตงชิงเลย ถ้าไม่สวยเธอไม่ได้เป็นนางฟ้าของเซี่ยงกรุ๊ปหรอก แต่สิ่งที่ฉีเติ่งเสียนชื่นชมไม่ใช่ความสวย แต่เป็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ

ถึงยังไงในวันปกติ เซี่ยงตงชิงก็หน้านิ่ง มองดูแล้วเย็นชา พอรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์และน่าหลงใหลนั้นปรากฏบนใบหน้าของเธอ ช่างน่าตื่นเต้นเหลือเกิน...…

ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่อยากครอบครองเอื้อมคว้านางฟ้า

“ผมมองสีหน้าของคุณ”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “ คุณสวยจัง!”

ทว่าเซี่ยงตงชิงกลับเอามือไปบังตาเขา และพูดว่า “ อย่ามองนะ ฉันเขิน….อืม……”

ฉีเติ่งเสียนกอดเซี่ยงตงชิง และอดนึกถึงตอนที่เซี่ยงตงเหลยยังไม่ป่วยตายในคุก ตอนนี้มาคิดๆดู ตัวเองน่าจะดีกับเขากว่านี้หน่อย ตัวเองเคยเฆี่ยนตีเขา พอมาตอนนี้รู้สึกเก้อเขินอยู่พอสมควร

ถ้ารู้มาก่อนว่าเซี่ยงตงเหลยจะได้มาเป็นพี่ชายของเมียตัวเอง เขาก็คงเอาน่องไก่ให้ทุกมื้อแล้ว…..

ฉีเติ่งเสียนลูบผมของเซี่ยงตงชิงอย่างแผ่วเบา เขาลูบไปเรื่อยๆยิ่งรู้สึกว่าผมเธอสวยมาก

“อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวอีกนะ”เซี่ยงตงชิงละเมอออกมา

เธอโดดเดี่ยวเดียวดาย เธอไม่อยากลิ้มรสชาติของการมีคนจากไปอีกแล้ว

ฉีเติ่งเสียนลูบผมของเธอ และทำดีกับเธอ เพราะถึงยังไง เซี่ยงตงชิงก็เป็นเจ้านายคนเดียวที่กำหนดไว้แล้ว!

เซี่ยงตงชิงไม่เคยนอนขี้เกียจ เพราะเธอรู้สึกว่าเสียเวลา ไม่คุ้มค่ากับการใช้ชีวิต

แต่วันนี้เธอนอนตื่นสายตะวันโด่งฟ้า พอตื่นขึ้นมาก็ไม่ได้รู้สึกว่าเหนื่อย เธอรู้สึกผ่อนคลายสบายๆเหมือนภาระอันหนักอึ้งถูกปลดปล่อยไป

เธอพบว่าการมีคนให้เป็นที่พึ่งพิงก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีอย่างหนึ่งเช่นกัน

พอฉีเติ่งเสียนมาถึง เธอก็รู้สึกว่าความกดดันลดลงและผ่อนคลายลง

“เติ่งเสียน? !”

แต่เมื่อตื่นขึ้นมาไม่เจอคน เธอก็อดที่จะหงุดหงิดใจไม่ได้เลยทีเดียว

เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนกำลังทำอาหารอยู่ ความหงุดหงิดใจก็พลันสลายหายไป

สามารถทำให้คนขี้เกียจอย่างเติ่งเสียนลุกมาทำอาหารให้เธอได้ เป็นความรู้สึกที่ประทับใจเหลือเกิน!