มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1688

จ้าวหมิงลู่เป็นคนหล่อเหลา มีเสน่ห์และมีอารมณ์ที่ดูสุภาพนุ่มนวล ให้ความรู้สึกเหมือนคุณชายในยุคโบราณจริง ๆ

หลังจากเห็นรอยฝ่ามือบนใบหน้าของหวงอิง จ้าวหมิงลู่ยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า “จ้าวซือชิงเป็นพี่สาวฉัน เธอเป็นคนใช้ของฉัน พี่สาวฉันตบเธอ มันถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา”

แม้ว่าหวงอิงจะถูกจ้าวหมิงลู่สังสอน แต่กลับไม่มีความหยิ่งผยองเหมือนตอนที่เธอเผชิญหน้ากับจ้าวซือชิงก่อนหน้านี้ เธอกลับเอ่ยอย่างจริงจังว่า “สิ่งที่คุณชายหมิงลู่พูดนั้นถูกต้องแล้ว”

สมาชิกที่อยู่ในที่นั้นต่างแสดงอาการตื่นเต้น จ้าวหมิงลู่แทบไม่เคยปรากฏตัว วันนี้ได้เห็นเขาด้วยตาตัวเอง คงมีเรื่องไปเล่าต่อได้แล้ว

“เพราะฉะนั้นตัดหัวของเธอเพื่อเป็นการไถ่โทษจะดีกว่า ยังไงซะหลานอวี่กับลวี่ฉ่ายก็ถูกตัดหัวไปแล้ว” ฉีเติ่งเสียนที่กำลังกินเมล็ดแตงโมเอาขาพาดไว้ด้วยท่าทางเหมือนคนแก่คนเฒ่าเอ่ยขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แน่นอนว่าทำให้แววตาของจ้าวหมิงลู่มีเงาความมืดคลุ้มคลั่งผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะซ่อนอารมณ์ของตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่ฉีเติ่งเสียนที่มีความสามารถในการสังเกตอย่างเฉียบขาด จึงสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

หัวของลวี่ฉ่ายถูกหยางกวนกวนตัดที่เซียงซาน ส่วนหัวของหลานอวี่ถูกจิงถ่งกับอวี้หนวี่ตัดทิ้ง

ทั้งสองหัวถูกส่งมายังเมืองหลวง แม้ว่าภายนอกตระกูลจ้าวจะดูสงบเสงี่ยม แต่ความจริงแล้วพวกเขาโกรธแค้นอย่างมากที่ถูกยั่วยุเช่นนี้

ตั้งแต่ตระกูลจ้าวตั้งตัวในเมืองหลวงมาเป็นเวลานาน มีใครเคยกล้าท้าทายพวกเขาแบบนี้บ้าง? ที่ส่งหัวคนมาประจานที่ตระกูลจ้าวถึงสองครั้งเช่นนี้!

จ้าวหมิงลู่ไม่ได้เดินเข้าไปใกล้ เพราะเขารู้ดีถึงความเก่งกาจของฉีปู้อวี่และฉีเติ่งเสียน หากเขาเข้าใกล้มากกว่านี้ เขาก็จะเข้าสู่ขอบเขตที่สองคนนี้สามารถโจมตีเขาได้อย่างเต็มที่

การถูกยอดฝีมือทั้งสองโจมตีจากระยะใกล้แบบนี้ แม้จ้าวหมิงลู่จะมีอยู่สิบชีวิตก็ไม่พอให้เขาใช้ได้เลย

“นี่พี่จ้าว พี่ไม่ได้ออกจากลานเล็กน่นมานานแล้ว แต่วันนี้กลับมีอารมณ์มานั่งในคลับของผม ลมอะไรพัดมาล่ะครับเนี่ย?” จ้าวหมิงลู่ยังคงยิ้มพูด

“คลับของนาย?” จ้าวซือชิงส่ายหัวเบา ๆ แล้วเอ่ยถามย้อนกลับ

จ้าวหมิงลู่เอ่ยตอบว่า “ใช่ นี่เป็นคลับของผม ทำไมครับ มีอะไรจะชี้แนะเหรอ?”

จ้าวซือชิงเอ่ยตอบว่า “คลับย่งจิ่วนี้ เป็นสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาเองกับมือในปีนั้น ที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อเอามันกลับคืนมา”

จ้าวหมิงลู่เอ่ยตอบว่า “เกรงว่าจะไม่ง่ายอย่างนั้นสิครับ ผมบริหารคลับมาหลายปี อยู่ดี ๆ พี่พูดจะมาเอาคืนง่าย ๆ แบบนี้ มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย”

หวงอิงยืนเงียบข้าง ๆ จ้าวหมิงลู่โดยไม่พูดอะไรสักคำ เพราะในที่ที่มีคุณชายหมิงลู่อยู่ เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรทั้งนั้น

“ยังไงมันก็เป็นของฉัน ฉันก็จะเอาคืน” จ้าวซือชิงลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า อีกมือหนึ่งแกว่งไปมาเข้ากับจังหวะของร่างกาย เดินช้า ๆ ไปหาจ้าวหมิงลู่ แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

จ้าวหมิงลู่เห็นท่าทางที่ดุดันของจ้าวซือชิง ก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง

ภายในคลับย่งจิ่ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจ้าวหลิงลู่มีอำนาจสูงสุด สำหรับเขา มันคืออาณาเขตของเขา

การถูกยั่วยุในพื้นที่ของตนเอง เขาจะทนได้อย่างไร? ต่อให้คน ๆ นั้นเป็นพี่สาวต่างสายเลือดของเขา ก็ไม่มีผล!

ในสมัยโบราณ แม้กระทั่งพี่น้องแท้ ๆ ของราชวงศ์ก็ยังสามารถแตกหักกันได้เพราะอำนาจ

ขณะนี้จ้าวหมิงลู่รู้สึกโกรธ เพราะเขารู้สึกว่าความมีอำนาจสูงสุดที่เขาสั่งสมมานานหลายปีถูกท้าทาย

“ย่งจิ่วเป็นสิ่งที่ฉันก่อตั้งขึ้น สมาชิกหลายคนที่อยู่ในนี้ก็เข้ามาเพราะเห็นแก่หน้าฉัน จ้าวหมิงลู่ นายได้รับผลประโยชน์เต็มที่มานานหลายปีแล้ว แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ” จ้าวซือชิงเอ่ยอย่างเยือกเย็น