มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1695

ฉีเติ่งเสียนกำลังมองไปที่จ้าวซวงหวงชายที่มาพร้อมกับบรรยากาศของขุนศึกที่มีสติปัญญาแบบขงจื๊อโบราณ

เขาดูเหมือนจะสามารถวางแผนและควบคุมทุกสิ่งได้ ทุกอย่างเป็นไปตามการคำนวณของเขา แต่เพียงแค่สบตาก็ทำให้รู้สึกถึงความฉลาดอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนไม่เชื่อในสิ่งเหล่านี้ หากจ้าวซวงหวงสามารถคำนวณทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาคงตายไปแล้วและไม่เหลือเรื่องราวอะไรอีก

จ้าวซวงหวงยิ้มและกล่าวว่า “คุณทำได้ดีมาก ไม่นึกเลยว่าจะเติบโตมาถึงระดับนี้ได้”

ทุกคนที่อยู่รอบๆ สงบเสงี่ยมและไม่กล้าพูดอะไร จ้าวซวงหวงเป็นคนที่แสดงตัวออกมาน้อยกว่าจ้าวหมิงลู่ แต่ความเคารพและอำนาจของเขานั้นยิ่งใหญ่กว่าใคร

ฉีเติ่งเสียนวางมือบนบ่าของเฉินหยู มืออีกข้างสอดอยู่ในกระเป๋าและยิ้มตอบว่า “แน่นอน ผมคือผู้ที่จะจบตระกูลจ้าว”

จ้าวซวงหวงพยักหน้าและกล่าวว่า “อาจจะเป็นไปได้… แต่ฉันก็เป็นผู้ที่จะจบสิ้นบางอย่างเช่นกัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้เป็นคนที่จบสิ้นมันด้วยตัวเอง”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินเช่นนั้น ดวงตาเป็นประกายด้วยความเย็นชา มุมปากยิ้มเหยียดแล้วกล่าวว่า “คุณรู้หรือไม่ว่ากำลังพูดถึงอะไร?”

จ้าวซวงหวงไม่สนใจและกล่าวต่อว่า “คนนั้น ตอนตายยังเรียกร้องหาความยุติธรรมและคุณธรรม ช่างเป็นสิ่งที่น่าหัวเราะอย่างโง่เขลาจริงๆ บนโลกนี้มีความยุติธรรมมากมายที่ไหนกัน?”

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า “ฉันรู้ว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครพยายามแสวงหาความยุติธรรม ตราบใดที่ยังมีคนแบบนั้นอยู่ โลกนี้ก็จะก้าวหน้า ประวัติศาสตร์จะดำเนินต่อไปและสิทธิมนุษย์จะได้รับการปกป้อง”

จ้าวซวงหวงกล่าวว่า “ช่างเป็นคำพูดที่โง่เขลา”

ฉีเติ่งเสียนจ้องมองเขาโดยไร้ความรู้สึก

จ้าวซวงหวงกล่าวต่อว่า “เขาตายอย่างน่าสังเวช เขาทำลายเส้นชีพจรของตัวเอง เลือดไหลออกจากเจ็ดทวาร ทั้งที่ความโกรธในใจยังไม่ได้รับการปลดปล่อย”

เฉินหยูที่อยู่ข้างๆ ฉีเติ่งเสียน รู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าที่พุ่งออกมา มันเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุออกมาอย่างรุนแรง!

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและสงสัยว่านี่คือแผนการของจ้าวซวงหวงที่จะยั่วยุให้ฉีเติ่งเสียนลงมือในที่นี้

จ้าวซวงหวงกล่าวอีกว่า “เขาเป็นคนที่กล้าหาญ แม้จะตายก็ไม่ยอมทรยศเพื่อน แต่คนแบบนี้โง่เขลาเกินไป ขี้ขลาดเกินไป นั่งอยู่บนเก้าอี้ ถูกไฟฟ้าช็อตจนร้องครวญคราง กัดฟันจนเกือบจะแตก”

รอยยิ้มของจ้าวซวงหวงที่ภายนอกดูสง่างามและมีสติปัญญา

แต่ในสายตาของฉีเติ่งเสียน มีแต่ความชิงชังและน่ารังเกียจ!"

ฉีเติ่งเสียนเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย จ้องเข้าไปในตาของจ้าวซวงหวงและถามว่า "คุณกำลังยั่วยุให้ฉันลงมือใช่ไหม?"

จ้าวซวงหวงยิ้มและพยักหน้าตอบ "ใช่แล้ว เพราะคนนั้นตายอย่างน่าอนาถ คุณรู้ไหมว่าเมื่อคนถูกไฟฟ้าช็อต ระบบประสาทจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ปัสสาวะและอุจจาระราดก็เป็นเรื่องปกติ... ตอนนั้นทั้งห้องมีกลิ่นเหม็นไปหมด"

เฉินหยูได้ยินเสียงกระดูกของฉีเติ่งเสียนลั่น เธอแม้จะไม่ได้ฝึกวรยุทธ์ แต่ก็รู้ว่านั่นคือสัญญาณของพลังภายในที่กำลังพุ่งขึ้น

ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนเปรียบเหมือนเสือชีต้าที่เต็มไปด้วยพลัง พร้อมจะระเบิดออกเหมือนสายฟ้าฟาดในทันทีที่ลงมือ

เฉินหยูพูดแทรกขึ้น "ฉันได้ยินมาว่าจ้าวซวงหวงท่านถูกเชิดชูจากตระกูลจ้าวว่าเป็นยอดนักปราชญ์แห่งแผ่นดิน วันนี้ดูแล้วก็แค่เท่านั้น กลับเอาคนตายมาหาเรื่อง คุณไม่รู้สึกอับอายหรือ?"

จ้าวซวงหวงไม่สนใจที่ถูกขัดและกล่าวต่อว่า "ฉีเติ่งเสียน คุณคิดว่าทำไมคนถึงโง่ได้ขนาดนี้?"

ฉีเติ่งเสียนค่อยๆ ล้วงมือออกจากกระเป๋า ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเขาคงจะทนไม่ไหวและเตรียมจะลงมือ เขากลับยิ้มออกมา