มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1696

ได้ยินว่าฉีเติ่งเสียนมีปัญหากับจ้าวซวงหวง ฉีหยุนเฟิงเลยอยู่ไม่สุข รีบรุดมาหาทันที

พอเขามาถึงก็เห็นรถของกรมยุทธการจอดเรียงกันเป็นแถวๆ และมีทหารที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมทยอยลงจากรถ

ฉีหยุนเฟิงพูดว่า: "น้องชาย นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ฉันตั้งใจมาดูนาย"

ฉีเติ่งเสียนตอบ: "ฉันไม่เป็นอะไร ฉันจะเป็นอะไรได้? ฉันกำลังจะทุบทำลายสมาคมหงฮวงของจ้าวซวงหวงอยู่พอดี"

ฉีหยุนเฟิงอึ้งไปแล้วถามว่า: "เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเขาถึงยอมถอยง่ายๆ? เขาไม่ใช่คนที่นิสัยจะยอมถอยง่ายๆ นะ!"

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า: "ก็เขาพูดจายั่วยวน แล้วฉันก็บอกเขาว่าฉันอัดเสียงไว้ คำพูดพวกนั้นของเขาคือการดูหมิ่นหลู่จ้านหลง"

ฉีหยุนเฟิงยกนิ้วโป้งพร้อมพูดว่า: "สุดยอดจริงๆ นายแน่จริง!"

ฉีเติ่งเสียนยิ้มเล็กน้อยแล้วบอกว่า: "แต่ฉันไม่ได้อัดเสียงอะไรหรอก ฉันไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ฉันแค่ขู่เขาเท่านั้น"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้เฉินหยูและฉีหยุนเฟิงก็อึ้งสุดขีด พวกเขาไม่คิดว่าฉีเติ่งเสียนจะไม่ได้อัดเสียงอะไรเลย แค่ขู่ไปเปล่าๆ

"นี่มันสมาร์ทโฟนนะ ต้องปลดล็อกแล้วหาซอฟต์แวร์อัดเสียงก่อน ฉันไม่ได้มีพลังหยั่งรู้อนาคตนี่ จะเตรียมอัดเสียงไว้ล่วงหน้าได้ยังไง"ฉีเติ่งเสียนอธิบายต่อ

ฉีหยุนเฟิงถึงกับอุทาน: "โอ้...นายนี่มันสุดยอดจริงๆ!"

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้อัดเสียงจริงๆ เขาแค่ใช้สมาร์ทโฟนขู่เท่านั้น ซึ่งก็ได้ผล จ้าวซวงหวงไม่กล้าเสี่ยงเพราะรู้ว่าคนตระกูลฉีทุกคนเจ้าเล่ห์นัก

"สุดยอดจริงๆ"

เฉินหยูยกนิ้วโป้งชมเชย

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับทำหน้าจริงจังแล้วพูดว่า: "แต่ฉันโกรธจริงๆ นะ ถ้าไม่รู้ว่าเขาตั้งใจยั่วโมโห ฉันคงอยากบิดหัวเขาออกจริงๆ"

ฉีหยุนเฟิงกล่าวขึ้นว่า: “พอแล้วล่ะ นายได้เปรียบแล้วนะ อย่าลืมว่าจ้าวซวงหวงไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ หรอก!”

ในตอนนั้นเองเสี่ยวเฉินผู้ช่วยของฉีเติ่งเสียนก็นำคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาทักทายฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนโบกมือและพูดว่า: “ทุบมันเลย นี่มันสมาคมหงฮวงของจ้าวซวงหวง ทำให้มันพังยับไปเลย!”

เสี่ยวเฉินและพวกของเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง เพราะพวกเขารู้ดีว่าจ้าวซวงหวงคือผู้บงการเบื้องหลังทุกอย่าง ดังนั้นพวกเขาก็รีบสั่งการให้ลูกน้องหยิบอาวุธแล้วเริ่มทำลายฉันวของ ภายในเวลาไม่นานสมาคมหงฮวงอันโอ่อ่าก็เต็มไปด้วยเสียงทุบทำลาย

“นายทุบสมาคมหงฮวงของจ้าวซวงหวงลงได้ นายคือคนแรกในเมืองหลวงที่ทำได้แบบนี้ ฉันต้องยอมรับเลยว่านายแน่มาก!”ฉีหยุนเฟิงกล่าวด้วยความประหลาดใจ

ฉีเติ่งเสียนให้พวกของเสี่ยวเฉินทุบทำลายสมาคมจนยับเยิน แต่จ้าวซวงหวงไม่กล้าเข้ามามีเรื่อง เพราะเขาไม่รู้ว่าฉีเติ่งเสียนไม่มีการอัดเสียงไว้จริงๆ หากเขากลับมาแก้แค้นแล้วฉีเติ่งเสียนเอาเรื่องอัดเสียงมาเปิดเผย เขาจะยิ่งลำบากใจ ดังนั้นจ้าวซวงหวงจึงยอมสละสมาคม ปล่อยให้พวกเขาทุบทำลายไป

ลูกน้องของเสี่ยวเฉินเองก็มีความคับแค้นใจอยู่ พวกเขาลงมือทุบทำลายอย่างหนักหน่วงเพราะถึงจะฆ่าจ้าวซวงหวงไม่ได้ แต่ก็ทุบสมาคมของเขาให้แหลกได้

ทุกคนเริ่มลงมือจนความโกลาหลในสมาคม

ฉีเติ่งเสียนหันไปพูดกับฉีหยุนเฟิงว่า: “พวกเขาก็ต้องการระบายบ้าง ครั้งก่อนฉันช่วยพวกเขาแก้แค้นที่ฐานกรมยุทธการ แต่ก็ไม่เท่ากับที่พวกเขาได้ลงมือเอง”

“ฉันเข้าใจดี ถ้าฉันเป็นพวกเขาฉันก็คงโกรธแค้นเช่นกัน”ฉีหยุนเฟิงถอนหายใจและส่ายหัวเล็กน้อย

หลังจากลู่จ้านหลงเสียชีวิตไป พวกนี้ก็ไม่ได้รับการใช้งานอีก และยังถูกกีดกันจากหลายฝ่าย

ฉีหยุนเฟิงยิ้มและกล่าวต่อว่า: “หากจ้าวซวงหวงรู้ว่านายมีแต่คำขู่ ไม่มีการอัดเสียงจริงๆ เขาคงโมโหเป็นแน่ ฉันว่าจะไปบอกเขาสักหน่อยตอนที่ฉันเล่นหมากรุกกับเขา ให้เขาเจ็บใจเล่น”