มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1712

นาคาวะ ฮิเดโกะนั่งลงอย่างสง่าผ่าเผย เมื่อซุนอิ่งซูต้องเผชิญหน้ากับนาคาวะ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ใครก็ตามเผชิญหน้ากับปีศาจร้ายอย่างนาคาวะ ฮิเดโกะผู้ที่ฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบตาก็คงต้องมีความกลัวเล็กน้อยเป็นเรื่องธรรมดา

“ฉันได้รับเชิญจากสมาคมงูดำให้มาที่เผิงไหลเพื่อช่วยธุระอะไรนิดหน่อย” นาคาวะ ฮิเดโกะยกถ้วยชาขึ้นและพูดด้วยเสียงนิ่งๆ

เมื่อไตเท้อได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาและพูดว่า : “มันอาจไม่ใช่เรื่องดีที่คุณฮิเดโกะกับสมาคมงูดำมีความใกล้ชินกันมากเกินไป อย่างไรซะรัฐบาลคงไม่ปลื้มกับเรื่องนี้แน่”

ฮิเดโกะพูดขึ้น : “รัฐบาลก็เป็นพวกที่วนเวียนอยู่รอบๆเมื่อมีผลประโยชน์ก็แค่นั้นเอง ถึงคุณจะเป็นอาชญากรพวกเขาก็พร้อมจะสนับสนุนคุณ”

ฉีเติ่งเสียนคิดในใจว่าเขาจะต้องบอกสมเด็จพระสันตะปาปาถึงสิ่งที่ฮิเดโกะพูด ถึงกับกล้าบอกเป็นนัยว่าพระสันตะปาปาเป็นพวกหาผลประโยชน์! นี่จะทำให้พระสันตะปาปาโกรธและส่งร็อบเบนมาจัดการคุณหรือเปล่า ?

ชัดเจนสมาคมงูดำได้รับการอนุมัติโดยปริยายในการเคลื่อนไหวครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่กล้าติดต่อกับกองทัพเฟยมากเกินไป

เห็นได้ชัดว่ารัฐบาลเจี๋ยเผิงไม่ต้องการให้จั่วเฉินขึ้นมามีอำนาจ

เผิงไหลในปัจจุบันนี้อยู่ใกล้กับเจี๋ยเผิง และคนเจี๋ยเผิงก็ได้ลงทุนมากมายที่นี่ซึ่งมันก็เป็นคุณประโยชน์มหาศาล

“คุณไต เมืองหัวกั๋วมีสุภาษิตโบราณว่าสุภาพบุรุษจะไม่ยืนบนกำแพงที่อันตราย การเจรจาธุระของคุณจบแล้ว ทางที่ดีคุณรีบกลับไปซะเถอะ” นาคาวะ ฮิเดโกะกล่าว

“นี่คุณกำลังข่มขู่ฉันเหรอ?” ไตเท้อมองนาคาวะ ฮิเดโกะอย่าครุ่นคิดแล้วถามด้วยรอยยิ้ม

นาคาวะ ฮิเดโกะกลับชักสีหน้าทันที โดยไม่เหลือพื้นที่สำหรับการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า : “ถ้าคุณอยากจะเข้าไปยุ่งเรื่องเผิงไหล ฉันจะข่มขู่คุณแล้วมันจะทำไม ?”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา อุณหภูมิที่นี่ฉับพลันก็เหมือนลดต่ำไปสิบองศากลายเป็นที่หนาวเย็น

ซุนอิ่งซูขมวดคิ้วเล็กน้อย นาคาวะ ฮิเดโกะจองหองเสียจริง เมื่อกองทัพเฟยอยู่ในมือเขา เขาถึงกล้าแสดงออกเช่นนี้ต่อหน้าไตเท้อ !

“หากคุณอยากจะดำเนินโรงงานและธุรกิจพวกนั้นของคุณต่อไป ก็ให้ความร่วมมือกันหน่อย” ฮิเดโกะพูดด้วยเสียงเย็นชา

ไตเท้อรู้สึกโกรธมาก ธุรกิจที่เข้าทำในเมืองเจียเผิงใหญ่มากเมื่อก่อนเขาก็เคยถูกสมาคมงูดำคุกคามมาไม่ใช่น้อยๆ แต่หลังจากที่เขาผงาดขึ้นอย่งสมบูรณ์ ใครกันจะกล้ามาพูดจากับเขาแบบนี้ ?

ถึงจะเป็นบอสของยามากูชิ เมื่อพบกับเขาก็ยังต้องให้ความเกรงใจ

แม้จะเป็นข้าราชการคนสำคัญของรัฐบาลก็ยังสุภาพและไม่กล้าเร่งเร้าอะไรเขา

อย่างไรก็ตาม ฮิเดโกะแตกต่างออกไปเพราะตัวเธอเป็นผู้นำขององค์กรใหญ่ที่มีลักษณะของการก่อการร้าย เธอไม่ปฏิบัติตามกฏเกณฑ์และไม่กลัวที่จะตกเป็นเป้าของรัฐบาล

“คุณข่มขู่ฉันแบบนี้ มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนที่คุณจะกลายเป็นผู้ก่อการร้าย” ไตเท้อตอบกลับอย่างใจเย็น

“คุณไร้เดียงสาเกินไป….กองทัพเฟยของเราอยู่ในเจียเผิงมาเนินนานก็ยังไม่เคยถูกจัดว่าเป็นองค์กรก่อการร้าย คุณรู้มั้ยว่าใครเป็นคนสนับสนุนอยู่?” ฮิเดโกะพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ถ้าเราไม่ก่อปัญหา แล้วอาวุธของประเทศมี่จะถูกขายให้ใคร ?”

หลังจากไตเท้อได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกเย็บเฉียบขึ้นในใจ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมี่และเจียเผิงละเอียดอ่อนมาก เหมือนเขาเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดพวกเขาแต่ก็ต้องคอยระวังลูกชายของเขาเอง

เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะคอยสนับสนุนกองทัพเฟยอย่างลับๆ และปล่อยให้กองทัพเฟยไปก่อปัญหาให้รัฐบาลเจียเผิง

ฮิเดโกะพูดอย่างใจเย็น : “ฉันพูดจบแล้ว ก็ขึ้นอยู่ที่คุณไแล้วนะว่าจะตัสินใจยังไง”

หลังจากที่พูดจบเธอก็ลุกขึ้น และออกจากห้องรับรองไป

“ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างสง่างาม ไม่น่าละหมาป่าโลภถึงได้ชอบเธอ” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะพูดไปยิ้มไป

ไตเท้อขมวดคิ้ว พูดขึ้น: “คิดไม่ถึงว่ากองทัพเฟยจะมีส่วนร่วมในการเลือกตั้งของเผิงไหล นี่ก็เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวพอแล้ว…พรรคพวกของพวกเขาล้วนเป็นพวกบ้าฉันไม่อยากจะไปยั่วยุด้วย”