มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1729

คำพูดของซ่งเจียอวี่ทำให้ซ่งผูรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

"ซ่งเจียอวี่เธอคิดจะดื้อรั้นตามท่านปู่รองไปพบพญายมด้วยกันใช่ไหม? เธอไม่รู้หรือว่าคนที่ลงมือกับเขาคราวนี้คือมือสังหารจากกลุ่มเจ็ดนักฆ่า !" ซ่งผูถามอย่างเย็นชา

"ฉันถูกปู่เลี้ยงดูมาด้วยตัวเอง ท่านว่าอย่างไร ฉันก็จะทำอย่างนั้น" ซ่งเจียอวี่ตอบกลับอย่างจริงจัง "ฉันไม่สามารถปล่อยให้ปู่เผชิญกับเรื่องพวกนี้เพียงลำพังได้ ฉันต้องยืนเคียงข้างเขา"

เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งผูก็ส่ายหน้าไปมาและหัวเราะเยาะ "โง่เขลา ไร้เดียงสาและจงรักภักดีอย่างไร้เหตุผล! ถ้าเธอยังหลับหูหลับตาแบบนี้ สุดท้ายก็มีแต่ทางตายเท่านั้น"

ซ่งเจียอวี่เงียบไปพักหนึ่ง

ซ่งผูกล่าวขึ้นว่า "ในเมื่อเธอไม่อยากทำตาม อย่างน้อยเธอน่าจะช่วยปกป้องครอบครัวของเธอเองได้บ้างสิ เธอควรออกหน้าไปเกลี้ยกล่อมญาติคนอื่นๆ ให้พวกเขาร่วมกันต่อต้านท่านปู่รอง!"

ซ่งเจียอวี่ตอบกลับอย่างหนักแน่นว่า "ฉันจะไม่มีวันทรยศปู่ของฉันเด็ดขาด"

คำพูดนั้นทำให้ซ่งผูโกรธจนควันออกหู เขาตวาดอย่างไม่พอใจว่า "เธอไม่กลัวตายหรือไง?!"

ซ่งเจียอวี่ตอบเสียงเบาแต่มั่นคงว่า "แน่นอนว่าฉันกลัว"

ซ่งผูพูดขึ้นว่า "ถ้าอย่างนั้น เธอก็ไปเกลี้ยกล่อมญาติของเธอให้ยอมส่งมอบอำนาจมาให้ฉัน ฉันจะช่วยปกป้องชีวิตพวกเขา ไม่ให้ถูกคนของกลุ่มเจ็ดนักฆ่าทำร้าย"

แต่ซ่งเจียอวี่กลับตอบอย่างหนักแน่นว่า "ฉันทำแบบนั้นไม่ได้"

คำตอบของเธอทำให้ซ่งผูโมโหจนยกมือขึ้นหวังจะฟาดไปที่ใบหน้าของเธอ แต่เมื่อเขาเหลือบเห็นฉีเติ่งเสียนที่กำลังเดินเข้ามา เขาก็ชะงักมือไว้ เพราะรู้นิสัยของฉีเติ่งเสียนดีว่าเป็นคนที่ชอบหาช่องทางเอาเรื่องได้เก่งแค่ไหน

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่เต็มไปด้วยการเสียดสีว่า "น้องสาวคนนี้มีจิตใจที่สูงส่ง ไม่เหมือนพวกคนอกตัญญูอย่างพวกนาย แล้วจะมาเห่าหอนอะไรตรงนี้ล่ะ?"

ซ่งผูขมวดคิ้วแน่น ทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ซ่งเจียอวี่ งั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย! ครอบครัวของพวกเธอทั้งหมด เตรียมล้างคอรอรับชะตากรรมได้เลย!" แล้วเขาก็เดินจากไป

เมื่อพูดจบ ซ่งผูก็หันหลังเดินจากไปทันทีโดยไม่เสียเวลาอยู่นานกว่านี้

ซ่งเจียอวี่กำหมัดแน่นเบาๆ โดยไม่พูดอะไร แต่ในใจก็เต็มไปด้วยความลังเลและสับสน เธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ปู่ของเธอตัดสินใจนั้นถูกต้องหรือไม่ แต่เธอก็เลือกที่จะเชื่อและสนับสนุนเขาโดยไม่มีเงื่อนไข

ในขณะนั้นเอง ซ่งเจียอวี่ก็ได้รับสายจากพ่อของเธอ ซ่งเสวียหลี่ น้ำเสียงของเขาดูร้อนรนและเต็มไปด้วยความกังวล “เจียอวี่ ตอนนี้มีคนในครอบครัวเราหลายคนที่ถูกบรรจุชื่อไว้ในบัญชีประกาศจับของกลุ่มเจ็ดนักฆ่า ปู่ของเธอเปลี่ยนใจหรือยัง?!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ซ่งเจียอวี่ถึงกับนิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ปู่บอกว่าจะยืนกรานตามความตั้งใจของตัวเอง และไม่มีทางเปลี่ยนแปลงความคิดเพราะแรงกดดันจากภายนอก”

ซ่งเสวียหลี่ได้ยินคำตอบนี้ก็ถึงกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย “เขาอยากให้ครอบครัวเราทั้งหมดต้องตายจนไม่มีใครเหลือสืบสกุลแล้วหรือยังไง?”

ซ่งเจียอวี่ตอบว่า “ท่านอัครสังฆราชฉี บอกว่าจะช่วยจัดการปัญหากับกลุ่มเจ็ดนักฆ่าให้เราเอง บอกว่าไม่ต้องกังวลค่ะ”

ซ่งเสวียหลี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “เขานับเป็นตัวอะไรได้!”

พูดจบก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าเขาจะรีบร้อนหาวิธีจัดการกับปัญหานี้ เพื่อป้องกันไม่ให้ครอบครัวถูกกลุ่มมือสังหารข่มขู่จนเกิดอันตราย

ฉีเติ่งเสียนพูดกับซ่งเจียอวี่ว่า “ในเมื่อพวกคุณมีรายชื่ออยู่ในบัญชีประกาศจับแล้ว ก็อย่าเพิ่งออกไปเดินเตร็ดเตร่ที่ไหนเลย วันนี้คุณอยู่ที่บ้านตระกูลซุนช่วยดูแลปู่ของเธอไปก่อน ฉันจะไปจัดการเรื่องนี้เอง”

ซ่งเจียอวี่คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้าตอบตกลง “ค่ะ...เข้าใจแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนนั่งลงในรถอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาต้าเอ่อร์

ต้าเอ่อร์พูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นว่า “รองหัวหน้าใหญ่มีข่าวดีอะไรมาบอกผมรึเปล่าครับ? เอ่อ... ช่วงนี้ผมลำบากหน่อยนะ คงไม่มีเงินให้ยืมแล้วล่ะ”