มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1728

ซ่งอู่อาการดีขึ้นมากแล้ว และฟื้นตัวได้สติแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกรบกวนจากนักข่าวซ่งอู่จึงเลือกพักที่บ้านตระกูลซุน

ที่บ้านของตระกูลซุนมี ซุนชิงเสวียนอยู่ และยังมีอุปกรณ์การแพทย์ที่เพียงพอ ซึ่งสามารถช่วยรักษาบาดแผลของเขาได้

ส่วนซ่งเจียอวี่ก็ยังคงอยู่ที่บ้านของตระกูลซุนเพื่อดูแลซ่งอู่

เมื่อฉีเติ่งเสียนมาถึงบ้านของตระกูลซุน เขาก็เห็นซ่งเสวียหลี่พ่อของซ่งเจียอวี่กำลังเดินเข้าไปในบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ซ่งเวียหลี่กล่าวตรงประเด็นทันทีว่า"ฉันมาที่นี่เพื่อพาคุณปู่กลับบ้าน"

ซ่งเจียอวี่ถึงกับตกใจเล็กน้อยและตอบว่า"แต่คุณปู่บอกว่าเขาจะอยู่ที่บ้านตระกูลซุนนี่คะ"

ซ่งเสวียหลี่ทำหน้าเคร่งเครียดแล้วเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกล่าวว่า "เรื่องนี้ไม่สามารถให้เขาทำตามอำเภอใจได้อีกแล้ว ถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้ ทั้งครอบครัวของเราก็จะต้องตายหมด!"

ซ่งเจียอวี่ตกใจมาก ไม่เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด ก็เลยทำได้แค่ตามพ่อไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

ในขณะเดียวกัน ฉีเติ่งเสียนและซุนชิงเสวียนกำลังตรวจบาดแผลของซ่งอู่ โดยฉีเติ่งเสียนใช้พลังมืดสัมผัสร่างของซ่งอู่เพื่อตรวจดู บาดแผลจากกระสุนเป็นเรื่องเดียวที่ต้องกังวล ส่วนที่เหลือถือว่ายังอยู่ในสภาพดี

ซ่งเสวียหลี่กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า "พ่อครับ วันนี้เรากลับบ้านกันเถอะ"

ซ่งอู่ได้ยินดังนั้นก็มองเขา ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "ทำไม?"

ซ่งเสวียหลี่ทำหน้าบึ้งและกล่าวว่า "ตรวจสอบมาแล้ว ผู้ที่ลงมือทำร้ายพ่อคือมือสังหารจากกลุ่ม 'เจ็ดนักฆ่า'! พวกมันรู้ว่าพ่อไม่ตายแล้วและเตรียมที่จะลงมืออีกครั้ง และคนอื่นในบ้านเราก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ"

เมื่อได้ยินชื่อของกลุ่มนี้ ฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกว่าเคยได้ยินมาก่อน แต่ก็ยังนึกไม่ออก จึงคิดว่าอาจจะต้องถามหมาป่าโลภดู เพราะเขาคุ้นเคยกับเรื่องใต้ดินมากที่สุด

ซ่งอู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวว่า "ฉันไม่รู้จักกลุ่มเจ็ดนักฆ่าหรอก ตอนนี้ไม่สามารถกลับบ้านได้"

ซ่งเสวีหลี่กล่าวด้วยความโกรธ "จะทำผิดพลาดครั้งนี้และนำความตายมาสู่ลูกหลานของพ่อเหรอ?พ่ออยากจะตัดขาดทายาทของตัวเองจริงๆเหรอ!"

ชัดเจนว่า หลังจากเหตุการณ์นี้ ซ่งเสวียหลี่ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของซ่งอู่อีกต่อไป เขาต้องการให้หยุดการสนับสนุนจั่วเฉิน เพื่อหลีกเลี่ยงการประสบกับอันตราย

ก่อนเขามาที่นี่ในวันนี้ เขายังไปเยี่ยมซ่งเหวินลุงของเขาที่บ้านเพื่อขอความคิดเห็น แต่ซ่งเหวินกลับทำเหมือนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และไม่ได้มีท่าทีว่าจะช่วยเหลือ

ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยว่า มือสังหารจากกลุ่มเจ็ดนักฆ่าอาจจะเป็นคนที่ซ่งเหวินจ้างมา! เพราะด้วยพลังและอิทธิพลของตระกูลซ่ง แม้แต่กลุ่มฆาตกรที่ทรงพลังอย่างเจ็ดฆาตกรก็ไม่น่าจะกล้าลงมือ

เขาจึงเริ่มกลัว เพราะการตัดสินใจของพ่อทำให้ตระกูลซ่งแตกแยกและซ่งเหวินก็มีแนวโน้มที่จะทำการตัดสินใจแบบนี้จริงๆ

ซ่งอู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ถ้าฉันกลับไปตอนนี้ พวกนั้นจะคิดว่าฉันซ่งอู่กลัวพวกมันงั้นเหรอ! การตัดสินใจของฉันจะไม่เปลี่ยนแปลงง่ายๆ!"

ฉีเติ่งเสียนยกนิ้วโป้งให้ซ่งอู่พร้อมกล่าวว่า "พ่อคุณนี่จริงๆ เป็นผู้ชายตัวจริง คำพูดที่พูดออกมาก็เหมือนน้ำที่ราดไปแล้ว"

ซ่งเสวียหลี่โกรธจนหน้าแดง มองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า"ที่นี่มีส่วนให้คุณพูดได้ด้วยเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนกลับตอบว่า "กินเกี๊ยวไม่จิ้มซอสมาเหรอ ถึงได้โกรธขนาดนี้!"

เขาไม่สนใจซ่งเสวียหลี่อีกต่อไป ควักโทรศัพท์มือถือออกมาและเดินไปข้างๆ เพื่อโทรหาหมาป่าโลภ

โทรศัพท์เชื่อมต่อแล้ว...

“ป๊า ป๊า ป๊า”

“ย่ามี้เตี๋ย ย่ามี้เตี๋ย... ชี่หมู่จี... อี้คูโย...”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและขมวดคิ้ว เขากำลังสงสัยว่าหมาป่าโลภกำลังดูหนังโป๊อยู่เหรอ?!