มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1741

หลังจากฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงวิ่งออกมาได้ไม่ไกล ทั้งสองก็รวมตัวกัน ก่อนที่ฉีเติ่งเสียนจะคิดได้ว่าตอนนี้ยังไม่ควรไปที่ตระกูลไต้

“เรากลับไปแถวบาร์ก่อนดีกว่า” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

“อะไรนะ? ไม่ใช่ว่าจะไปที่ตระกูลไต้แล้วฆ่าให้หมดทั้งบ้านหรอกเหรอ?” จิ่วเฮิงเอ่ยถาม น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความฮึกเหิม ไม่มีความลังเลใด ๆ กับการกำจัดพวกคนเลวเหล่านี้

คนที่ฝึกวิทยายุทธล้วนมีจิตใจแห่งคุณธรรม ฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงที่มีฝีมือยอดเยี่ยม ย่อมมีหน้าที่ปกป้องความยุติธรรม

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับเอ่ยตอบไปว่า “เมื่อกี้เราจัดการไต้ลี่กับพี่ชายของเธอในบาร์ไปแล้ว แน่นอนว่าต้องทำให้คนใหญ่คนโตของตระกูลไต้รู้สึกตัว เราแค่ซุ่มรออยู่ในที่เกิดเหตุ รอให้พวกนั้นปรากฏตัว แล้วค่อยฆ่าทีเดียวให้หมดจะดีกว่า”

เมื่อจิ่วเฮิงได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกที่เขาพูดมานั้นมีเหตุผล จึงพูดว่า “ใช่ ฆ่าคนเลวพวกนี้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ในตระกูลไต้คงจะมีเด็ก ๆ อยู่ด้วย ถ้าบุกไปตรง ๆ แบบนั้นอาจจะไม่ดี”

เมื่อทั้งสองปรึกษากันเสร็จ จึงลอบกลับไปยังที่เกิดเหตุอย่างเงียบ ๆ

บริเวณที่เกิดเหตุเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทั้งสองคนที่เชี่ยวชาญการปลอมตัว สามารถเปลี่ยนรูปร่างของกระดูกและกล้ามเนื้อได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ก็กำลังไล่ตามเป้าหมายอื่น ๆ จึงไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขาทั้งสอง

ศพในบาร์เหล้าถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารของก่าก่งนำออกมา โดยมีผ้าขาวดิบคลุมไว้ทีละร่าง

ฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ เมื่อเห็นคนตายจำนวนมากถึงกับรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัว บางคนถึงกับสูดลมหายใจแรง ๆ เพราะที่นี่เป็นพื้นที่ของตระกูลไต้ ใครกันกล้าฆ่าคนของตระกูลไต้ได้ช่างบ้าบิ่นสิ้นดี!

“ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ เป็นศัตรูของตระกูลไต้หรือเปล่านะ? ไม่นานมานี้ตระกูลไต้ไปมีเรื่องกับพ่อค้ายาสองคน พวกนั้นโหดเหี้ยมมาก”

“อาจจะเป็นพวกหมากัดกันเองก็ได้ ฉันว่าคนที่ลงมือฆ่าก็คงไม่ได้ดีไปกว่ากันหรอก”

มีคนพูดคุยกันเสียงเบา ๆ ส่วนใหญ่เป็นคนท้องถิ่นแถวนั้น พวกเขาไม่มีความรู้สึกดีต่อคนของตระกูลไต้ เพราะครอบครัวนี้กดขี่ชาวบ้าน ใช้อำนาจควบคุมทุกอย่าง และทำให้ชีวิตของผู้คนย่ำแย่จนแทบทนไม่ไหว

นักท่องเที่ยวจากประเทศหัวกั๋วจำนวนมากที่เดินทางมาถึงก่าก่ง แปดสิบเปอร์เซนต์นั้นถูกตระกูลไต้ลักพาตัวหรือขายให้กับกลุ่มอาชญากรรม

จิ่วเฮิงฟังคำพูดของผู้คนเหล่านั้นแล้วรู้สึกไม่สบายใจนัก เพราะเขาเชื่อว่าตัวเองกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องเป็นการ “ผดุงความยุติธรรมแทนฟ้า”

“ตระกูลไต้สมควรตาย ในที่สุดก็มีคนที่ทนไม่ไหวและลงมือกับพวกมัน ทำดีมาก!”

“ตระกูลไต้ทำแต่เรื่องชั่วร้าย สมควรตายทั้งครอบครัว ไม่มีใครดีสักคน อยากจะให้พวกมันตายเพิ่มอีกสักหน่อย”

เสียงเหล่านี้ล้วนมาจากชาวหัวกั๋ว บางคนนั้นเคยตกเป็นเหยื่อของตระกูลไต้และได้รับความเดือดร้อนอย่างหนักในพื้นที่นี้

ฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงปะปนอยู่ในกลุ่มฝูงชนอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอคอยเวลา ไม่นานนัก รถโรลส์-รอยซ์รุ่นแฟนธอมสุดหรูคันหนึ่งก็แล่นเข้ามา จากนั้นมีชายสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวหลายคนลงมาจากรถ ซึ่งในกลุ่มนั้นมีทั้งชายวัยกลางคนและชายหนุ่มวัยรุ่นปะปนกันอยู่

ทันทีที่มาถึงที่เกิดเหตุพวกเขาแสดงสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่าในสถานที่อย่างก่าก่ง ซึ่งเป็นพื้นที่ของตระกูลไต้จะเกิดขึ้นเรื่องแบบนี้ขึ้นได้!

“ใครมันเป็นคนทำ?!” ชายชราผู้หนึ่งตะโกนพูดด้วยความโกรธ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดและแฝงอำนาจอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเขาคือ ไต้เฮ่อ ผู้ที่ควบคุมอำนาจใน ตระกูลไต้ มานานหลายปี และยังเป็นหัวหน้าตำรวจคนปัจจุบันของก่าก่ง

ทันใดนั้น บรรยากาศในที่เกิดเหตุก็เงียบสงัด ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดอะไร ด้วยเกรงว่าความโกรธของตระกูลไต้จะพุ่งเป้ามาที่ตนเอง

แม้กระทั่งกลุ่มคนที่ยืนดูเหตุการณ์ยังค่อย ๆ ถอยห่างออกไป หวั่นเกรงว่าจะโดนลูกหลงจากอารมณ์โกรธของตระกูลไต้

เด็กหนุ่มคนหนึ่งกัดฟันพูดด้วยความโกรธว่า “ใครเป็นคนฆ่าพี่สาวของฉัน? ฉันไม่มีวันปล่อยไว้แน่ จะจับมันมาหั่นเป็นพัน ๆ ชิ้น ควักไตออกมาขาย และดูดเลือดมันจนหมดแล้วเทลงท่อระบายน้ำ!”

ผู้คนรอบข้างได้ฟังถึงกับขนลุกซู่ ทั้ง ๆ ที่อากาศในก่าก่งร้อนอบอ้าว แต่กลับมีเหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาจากตัวทุกคน

สมาชิกตระกูลไต้แต่ละคนแผ่รังสีอำมหิตออกมา ทำให้ทุกคนรอบข้างรู้สึกหวาดกลัวอย่างจับใจ

จิ่วเฮิงเหลือบไปเห็นมีดปาดแตงโมที่วางอยู่บนแผงขายริมถนน ก่อนพูดเสียงเบา ๆ ว่า

“ฉันจะฟันหัวเจ้าลูกหมานี่ก่อนเลย ดูก็รู้ว่ามันไม่ใช่คนดี!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“เป้าหมายมาครบแล้ว ถึงเวลาเริ่มลงมือแล้วล่ะ”

แต่จิ่วเฮิงเคลื่อนไหวได้อย่างว่องไว รวดเร็วจนแทบมองตามไม่ทัน เขายกมีดขึ้นฆ่าคนอีกครั้ง เพียงแทงหนึ่งทีแล้วปาด มีชีวิตอีกสองคนที่สิ้นสุดลงทันที

เสียงปืนดังขึ้น แต่ร่างของจิ่วเฮิงกลับพุ่งวูบไปยังอีกด้านอย่างรวดเร็ว

ในพื้นที่เปิดโล่งเช่นนี้ และจำนวนศัตรูที่ไม่มากนัก จิ่วเฮิงสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วราวกับปลาว่ายในน้ำ ทุกการโจมตีเต็มไปด้วยความมั่นใจและไร้ข้อผิดพลาด

“ฆ่ามันให้ได้!” ไต้เฮ่อตะโกนลั่นด้วยความโกรธ พร้อมทั้งพยายามถอยกลับไปยังรถหรูของเขา โดยมีบอดี้การ์ดสองคนคุ้มกันอย่างใกล้ชิด

แต่ในจังหวะนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ปรากฏตัวขึ้น เขาไม่มีอาวุธในมือ แต่ด้วยสองหมัดที่กำแน่นของเขา เพียงเท่านั้นก็เพียงพอที่จะเป็นอาวุธร้ายแรงที่สุดสำหรับเขา

หมัดของฉีเติ่งเสียนไม่เคยทำให้ใครนั้นผิดหวัง

เพียงแค่การสบตาครั้งเดียว หมัดของเขาก็ทำให้ศีรษะของบอดี้การ์ดทั้งสองคนระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ

“นี่แก… แกเป็นใคร ทำไมถึงต้องมุ่งเป้ามาที่ตระกูลไต้ของพวกฉันด้วย?” ไต้เฮ่อที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เอ่ยถามออกมาโดยไม่ทันคิด

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับเงียบสนิท ท่าทีของเขาแผ่รังสีจนทำให้คนรอบข้างรู้สึกหวาดกลัว เมื่อเขาฆ่าพวกอธรรมเหล่านี้ไปมากมาย ความตั้งใจของเขาก็ยิ่งสมบูรณ์ขึ้น

“ทำชั่วมามากมาย ถ้าสวรรค์ไม่จัดการ ฉันนี่แหละจะจัดการนายเอง” ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา มือใหญ่ของเขาเอื้อมไปคว้าหัวของไต้เฮ่อเอาไว้

นิ้วมือของฉีเติ่งเสียนพองขึ้นเหมือนแครอท จับศีรษะของไต้เฮ่ออย่างแน่นหนา ก่อนที่จะบีบมันจนแน่นภายในเสี้ยววินาที เสียงดัง “ปัง” เสมือนการระเบิดของผลไม้สุกที่เต็มไปด้วยน้ำ ศีรษะของไต้เฮ่อระเบิดออกมาอย่างน่าสยดสยอง

ฉีเติ่งเสียนเตะศพของไต้เฮ่อเข้าไปในรถหรู ก่อนจะก้มตัวหลบหลีกกระสุนที่ยิงเข้ามา แล้วร่างของเขาก็หมุนกลับไปอย่างรวดเร็ว ใช้ปลายเท้าขุดพื้นจนก้อนหินกระจายไปทั่ว กระทบกับทหารตำรวจหลายคนจนหัวแตกเลือดอาบ พวกเขาร้องโหยหวนเสียงดัง

เมื่อคนของตระกูลไต้มาถึงสถานที่เกิดเหตุ ทหารและบอดี้การ์ดของพวกเขาหลายคนถูกฆ่าหรือบาดเจ็บอย่างหนัก ในขณะที่จิ่วเฮิงยังคงถือศพของชายคนหนึ่งที่ใกล้ตายอยู่ในมือ

“หมอนี่เป็นลูกชายของไต้เฮ่อ ชื่อไต้เฉียง ฉันเพิ่งเค้นถามที่อยู่ของห้องขังลับที่พวกเขาใช้กักขังคนมาเอง ว่าแต่…จะไปช่วยคนเลยไหม?” จิ่วเฮิงเอ่ยถามขึ้น