มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1758

นักพรตลัทธิเต๋าเหลือบมองฉีเติ่งเสียนแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ โปรดอยู่เงียบๆ ซะ”

ฉีเติ่งเสียนตกตะลึงจึงถามด้วยความประหลาดใจ: “ไม่ใช่...ว่าท่านจะลงมือใช่ไหม?”

นักพรตเฒ่าพยักหน้าและกล่าวว่า “ฉันมีเรื่องข้องใจกับนักพรตคนนั้นอยู่ มันค่อนข้างจะแค้นใจนิดหน่อย วันนี้เลยต้องเอาชนะสักหน่อย ฉันจะให้จ้าวหงซิ่วจัดการกับเขา”

ความแข็งแกร่งของจ้าวหงซิ่ว ทุกคนในบริเวณต่างทราบกันดี และเมื่อได้ยินว่านักพรตเฒ่าพูด ทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ!

“คนสองคนนี้มีเรื่องอะไรกันมา?” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถาม

“คนในตำหนักปู้หลุนในจังหวัดซีเทียนมีมีเรื่องมาอยู่ไม่น้อย คนหนึ่งชื่อฤคปะตถาคต

และอีกคนชื่อเจียหยาง ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของฤคปะตถาคต”นักพรตเฒ่ากล่าว

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินชื่อ ก็มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับคลาร์กและพูดว่า “ฤคปะตถาคต... ขอโทษที่พูดออกไป คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

นักพรตเฒ่ายิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดว่า “เมื่อตถาคตตัวจริงมาตรงหน้า เราก็ควรจะฟันด้วยดาบ”

หลังจากกล่าวอย่างนี้แล้ว นักพรตเฒ่าจึงไปพูดกับจ้าวหงซิ่ว : “ไปกันเถอะ”

จ้าวหงซิ่วหลือบมองฉีเติ่งเสียนอย่างเฉยเมย จากนั้นก็เดินตามนักพรตเฒ่าไป

ฉีเติ่งเสียนเม้มริมฝีปากเบา ๆ นักพรตเฒ่าที่ปกติมักใช้เพียงสองมือเปล่ามาตลอด แต่คราวนี้กลับแบกดาบไว้หลัง เป็นไปได้ว่าคู่ต่อสู้ที่เข้ามาทำให้เขารู้สึกกดดันขึ้น

“จะไปดูไหม?” หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะถาม

“ฉันไม่ไป ตอนนี้กำลังคิดหาทักษะการชกมวยของตัวเอง การดูปรมาจารย์ฝีมือระดับสูงสู้กัน มันรบกวนความคิดของฉัน” ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวอย่างแน่วแน่

เขากับคลาร์กเหมือนกัน ไม่อยากถูกรบกวนจากผู้อื่น โดยเฉพาะการปะทะกันของผู้มีฝีมือระดับสูงแบบนี้ พวกเขาอาจได้รับผลกระทบจนทำให้สูญเสียสมาธิได้ง่าย

จ้านเฟยกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ให้ฉันไป ศึกแบบนี้ไม่ควรพลาด”

พูดจบก็ขยับขากระโดดออกจากลานบ้านไล่ตามนักพรตเฒ่ากับจ้าวหงซิ่วไป

แต่ในขณะเดียวกันนักพรตเฒ่ากับจ้าวหงซิ่วเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ในเพียงชั่วพริบตาจ้านเฟยก็ล้มลงตามหลังจากระยะไกล แม้ว่าจ้านเฟยจะพยายามอย่างเต็มที่ ก็ยากที่จะตามทัน

“นักพรตเฒ่าผู้นี้ช่างเป็นคนที่น่ากลัวและหยั่งรู้ลึกมาก ไม่รู้ว่ามาจากไหน! แต่เป็นผู้มี ฝีมือสูงที่ลึกลับที่สุด” จ้านเฟยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ฉีเติ่งเสียนนั่งดื่มกาแฟเงียบ ๆ อยู่ที่ลานกว้าง เขายังตระหนักได้ว่าการต่อสู้ของเขากับคลาร์กนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และยังมีผู้มีอำนาจมากมายที่ให้ความสนใจกับการต่อสู้นี้

เวลานี้นักพรตเฒ่ากับจ้าวหงซิ่วทั้งสองได้สกัดกั้นนักพรตทั้งสองที่มาจากตำหนักปู้หลุนในจังหวัดซีเทียนได้แล้ว

เจียหยางเห็นนักพรตเฒ่ากับเจ้าหงซิ่วใบหน้าของเขาจึงตึงขึ้นทันที ดวงตาดูเคร่งขรึมมากขึ้น เขาสัมผัสได้ว่าสองคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหน!

ฤคปะตถาคตก็หยุดมองนักพรตเฒ่าราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม แล้วพูดช้าๆ ว่า “ไม่คิดว่าท่านเองอยู่เผิงไหล”

นักพรตเฒ่ายิ้มแล้วกล่าวว่า “ผินเต้าชอบเที่ยวรอบโลกตอนเด็กๆ พออายุมากขึ้นเรื่อยๆ การท่องเที่ยวไปทั่วก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?”

ฤคปะตถาคตสบตากับนักพรตเฒ่าถือดาบบากัวไว้ด้านหลัง แล้วพูดช้าๆ ว่า “ไม่คิดว่าจะมีโอกาสสู้อีกครั้ง นึกว่าท่านตายไปแล้วด้วยวัยชรา”

นักพรตเฒ่าถอนหายใจ: “ฉันก็อยากตายเร็วเหมือนกัน การมีอายุยืนยาวของฉันทำให้รู้สึกไร้สาระไปสักหน่อย”

ฤคปะตถาคตกล่าวอย่างครุ่นคิด: “ฉีเติ่งเสียนเป็นศิษย์ของท่านหรือ?”

นักพรตเฒ่ากล่าวว่า: “เขาเป็นลูกศิษย์ของฉันและพ่อของเขาก็เป็นลูกศิษย์ของฉัน”