มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1769

หลังจากเถ้ากระดูกของซุนกั๋วฉวินถูกฝังเรียบร้อยแล้ว ทุกคนจึงค่อยๆแยกย้ายกันไปด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความเศร้าสลด

ครอบครัวตระกูลซุนได้กล่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมส่งซุนกั๋วฉวิน และการจัดงานยังคงดูแลอย่างพิถีพิถันเสมอมา

ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่ แต่ศพของคลาร์กก็ถูกฝังในประเทศมี่ในวันนี้เช่นกัน

เฉินหยูและเฉินชิงหลังจากร่วมพิธีศพเสร็จแล้วก็เดินทางกลับหนานหยางทันที เนื่องจากตอนนี้สถานการณ์ในหนานหยางตึงเครียด เพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นจนรับมือไม่ทัน พวกเขาจึงไม่กล้าจากไปนานเกินไป

อารมณ์ของเจียงชิงเย่ว์ก็เริ่มสงบลงแล้ว เธอไม่ได้เศร้าหมองเหมือนก่อนหน้านี้อีก แต่เมื่อใดที่คิดถึงซุนกั๋วฉวิน เธอก็ยังคงรู้สึกเสียใจอยู่ดี

เพื่อที่จะช่วยให้เจียงชิงเย่ว์หลุดพ้นจากความเศร้าได้เร็วขึ้น ฉีเติ่งเสียนจึงพยายามอยู่เคียงข้างเธอมากขึ้น พร้อมทั้งติดตามความคืบหน้าของการเลือกตั้งในเผิงไหลไปด้วย

หลังจากที่คลาร์กพ่ายแพ้ ชาวเผิงไหลก็เริ่มรู้สึกว่าชาวประเทศมี่ไม่ได้เชื่อถือได้มากอย่างที่คิด อีกทั้งอิทธิพลของซุนกั๋วฉวินยังคงขยายออกไปอีก ทำให้ประชาชนจำนวนมากที่ยังลังเล เริ่มหันไปหย่อนบัตรลงคะแนนในกล่องของจั่วเฉิน

เมื่อรวบรวมผลโหวตจากเมืองใหญ่ที่มีประชากรหนาแน่นหลายแห่ง พบว่าจั่วเฉินนำหน้าโหยวซินด้วยคะแนนที่ห่างกันเพียงเล็กน้อย

สามารถคาดเดาได้ว่า หากไม่มีเหตุการณ์ต่อสู้ครั้งนี้ การดำเนินการต่อไปเช่นนี้ จั่วเฉินอาจไม่มีโอกาสชนะมากนัก

เจียงชิงเย่ว์ยังคงได้รับโทรศัพท์จากทีมผู้สร้างที่เซียงซาน พวกเขาไม่กล้ากดดันให้เธอกลับไป แต่พูดอย่างสุภาพว่า หากเธอขาดงานอีกทีมถ่ายทำจะไม่สามารถดำเนินการได้

เจียงชิงเย่ว์ในตอนนี้ เป็นคนที่ไม่มีใครกล้าหาเรื่องในวงการบันเทิงของเซียงซาน เกาะจิงและเผิงไหล เพราะบรรดาคนใหญ่คนโตในสามพื้นที่นี้ล้วนเคยถูกฉีเติ่งเสียนจัดการ หรือเรียกอีกอย่างว่าถูกขู่จนกลัว

ดังนั้นไม่ว่าใครที่พบเจียงชิงเย่ว์ก็มักจะแสดงความสุภาพ แม้แต่โปรดิวเซอร์เองก็ให้ความเคารพและไม่กล้าพูดจาหยาบคาย

นั่นจึงทำให้เมื่อเธอเดินทางมาเผิงไหลเพื่อร่วมงานศพของซุนกั๋วฉวินเป็นเวลาหลายวัน ทีมถ่ายทำอดทนรอจนไม่ไหว ต้องโทรมาหาเธอ และพูดกับเธออย่างสุภาพมาก

โชคดีที่เจียงชิงเย่ว์ไม่ได้เป็นคนที่หยิ่งยโส เธอกล่าวขอโทษกับอีกฝ่ายหลายครั้ง และรับปากว่าจะกลับไปในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน

"พรุ่งนี้ฉันต้องกลับเซียงซานไปทำงานต่อแล้ว ทุกครั้งที่ต้องจากคุณไป ฉันรู้สึกไม่อยากไปเลย" เจียงชิงเย่ว์หันไปมองฉีเติ่งเสียนด้วยความอาลัยและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ถ้าไม่อยากทำงานก็ไม่ต้องไปสิ" ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดขึ้น

"ไม่ได้หรอก ฉันตั้งใจว่าจะต้องเป็นนักแสดงระดับแนวหน้าให้ได้ เพื่อจะได้มีโอกาสแสดงออกในระดับนานาชาติและช่วยเหลือคุณได้" เจียงชิงเย่ว์กำหมัดแน่นด้วยความมุ่งมั่นและให้กำลังใจตัวเอง

"มันไม่สำคัญหรอก ขอแค่คุณมีความสุขและใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ก็พอแล้ว" ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เจียงชิงเย่ว์หน้าเริ่มแดงเล็กน้อยและพูดว่า "ถ้าคุณไม่อยู่ข้างๆ ฉันจะมีความสุขได้ยังไง..."

ฉีเติ่งเสียนนิ่งไปครู่หนึ่งหลังได้ยิน ก่อนจะตั้งสติได้ในเวลาต่อมา โอ้โห น้องสาวคนสวยคนนี้ ชักจะกล้าพูดล้อเล่นขึ้นมาแล้วสินะ?!

เมื่อเห็นเจียงชิงเย่ว์หน้าแดงด้วยความเขินอาย ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสนุก และยังรู้สึกว่าการที่เขาทำให้หญิงสาวที่บริสุทธิ์งดงามที่สุดแห่งเมืองใหญ่คนนี้กลายเป็นแบบนี้มันออกจะเจ้าเล่ห์นิดๆ

"แล้วสองวันที่ผ่านมานี้คุณรู้สึกเต็มที่ไหม?" ฉีเติ่งเสียนถามพลางซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ในใจ แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจว่าความหมายแฝงของเจียงชิงเย่ว์คืออะไร พร้อมกับทำท่าทางจริงจังจนไม่เผยพิรุธแม้แต่น้อย

"ไม่บอกหรอก" เจียงชิงเย่ว์หัวเราะคิกคัก คิดว่าฉีเติ่งเสียนไม่รู้ว่าเธอเพิ่งจะพูดเล่นแซวไป และรู้สึกภาคภูมิใจในใจตัวเองอย่างเงียบๆ

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นท่าทางใสซื่อของเธอ เขาก็อดขำไม่ได้ คิดว่าเธอน่ารักดี แต่บางครั้งก็เหมือนจะไม่ค่อยฉลาดนัก

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "ครั้งหน้าเธอได้ยินพวกเขาพูดแบบนี้ลับหลังฉัน อย่าแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ให้เดินไปถามพวกเขาว่า ‘แตงนี้จะสุกไหม’ หรือไม่ก็ ‘วันนี้พวกคุณกินเกี๊ยวจิ้มซีอิ๊วกันหรือยัง’ เลือกพูดอย่างใดอย่างหนึ่ง"

เจียงชิงเย่ว์ทำหน้างงเต็มที่แล้วถามว่า "มันหมายความว่ายังไงเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า "ฉันว่าจี้ข่ายก็คงพูดถึงฉันแบบนี้เหมือนกัน เธอกลับไปแล้วลองถามเขาประโยคแรกดู"

เจียงชิงเย่ว์ยังคงไม่เข้าใจ

ฉีเติ่งเสียนพูดต่อ "ไม่ต้องถามนะ เด็กดี แบบนี้แหละฉันถึงจะช่วยเสริมเธอจริงๆ ได้"

ใบหน้าของเจียงชิงเย่ว์แดงขึ้นมาทันที หลังจากที่รู้ว่าเขารู้ความหมายที่เธอแฝงไว้ตลอด แต่กลับแกล้งทำเป็นใสซื่อและหลอกล่อเธอ ตอนนี้คิดแล้วยิ่งรู้สึกอายจนอยากมุดดินหนี และรู้สึกเหมือนภาพลักษณ์ของตัวเองพังทลายไปหมด

"ฉันไม่ต้องการเงินเธอหรอก ฉันมีคุณนายซุนจากนายทุนซ่านซิงเลี้ยงอยู่แล้ว ฉันไม่ได้ขาดเงิน" ฉีเติ่งเสียนพูด

"เพ้อเจ้อ! ซุนอิ่งซูเป็นเทพีแห่งธุรกิจชื่อดังในโคกูรยอ เธอจะตาบอดไปเลี้ยงดูคุณได้ยังไง?" เจียงชิงเย่ว์พูดอย่างไม่เชื่อ

"ไม่เชื่อก็แล้วไป" ฉีเติ่งเสียนเบ้ปาก เรื่องจริงมักไม่มีใครเชื่อ

"ฮ่าฮ่า... ถ้าคุณเก่งจริง ก็เอาเงินของเธอมาดูแลฉันสิ"เจียงชิงเย่ว์พูดด้วยท่าทางหยิ่งยโส

"ได้เลย รอเซ็นสัญญาใหญ่ตอนกลับไปแล้วกัน!"ฉีเติ่งเสียนพูดพร้อมรอยยิ้ม

ครั้งก่อนเขาก็เคยพูดอะไรทำนองนี้กับเจียงชิงเย่ว์มาแล้ว และครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นการเกริ่นไว้ล่วงหน้าอีกครั้ง