มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1770

วันรุ่งขึ้น เจียงชิงเย่ว์เดินทางกลับไปยังเซียงซานทันที และเริ่มงานทันทีที่ถึงที่นั่น

ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการลงทุนร่วมกันระหว่างจี้ข่ายและตระกูลเซี่ยง เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นกับฉีเติ่งเสียนผ่านเจียงชิงเย่ว์

จี้ข่ายและเซี่ยงหมิงมาที่กองถ่ายเพื่อเยี่ยมเยียน แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรสำคัญ จึงนั่งคุยเรื่องธุรกิจอยู่ริมกองถ่าย สูบซิการ์ไปพลาง กินแตงโมเย็นไปพลาง

ในวันที่อากาศร้อนระอุ การได้กินแตงโมเย็นๆสักคำ ทำให้ความหวานแทรกซึมเข้าสู่ใจ ความเย็นซาบซ่านเข้าถึงกระดูก จนรู้สึกฟินจนหนังศีรษะเหมือนจะปะทุออกมา

“พระอัครสังฆราชฉียังเก่งจริงๆนะ ฆ่าคลาร์กได้ตรงๆ คนที่เปรียบเสมือนตำนานของประเทศมี่” เซี่ยงหมิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และเมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองเคยล่วงเกินฉีเติ่งเสียน ก็รู้สึกขนลุกขนพอง

“ใช่แล้ว ถ้าพูดถึงวิทยายุทธ์ ฉีเติ่งเสียนเป็นคนที่เก่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา” จี้ข่ายก็พูดด้วยความชื่นชม

เซี่ยงหมิงกล่าวว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้ยุ่งมาก ฉันคงต้องไปเผิงไหลเพื่อดูประวัติศาสตร์กับตาตัวเองแล้วล่ะ เขาคือบุคคลอันดับหนึ่งของประเทศมี่เลยนะ!”

จี้ข่ายพูดว่า “ฮ่าฮ่า…ไม่กลัวเหรอว่าเขาจะเห็นหน้าคุณแล้วเรียกเงินจากคุณเหรอ? คุณเคยล่วงเกินเขามาก่อนนี่”

เมื่อเซี่ยงหมิงได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกหนาวยะเยือกและหวาดกลัวจริง ๆ

ครั้งนั้นที่เขาล่วงเกินฉีเติ่งเสียน ทำให้พ่อของเขาต้องยอมจ่ายเงินจากส่วนแบ่งรายได้บ็อกซ์ออฟฟิศเพื่อแก้ปัญหา ซึ่งทำให้ตระกูลเซี่ยงสูญเสียเงินไปหลายพันล้าน

"คนแบบนี้นิสัยแย่มาก ถ้าเลี่ยงไม่ติดต่อได้ ก็ควรเลี่ยงให้มากที่สุด" จี้ข่ายพูดด้วยท่าทีจริงจัง

"ฮ่าๆคุณชายจี้พูดถูกต้องเลย…" เซี่ยงหมิงหัวเราะออกมา

แต่สีหน้าของจี้ข่ายเปลี่ยนไปทันที แล้วพูดเสียงเบา ๆ ว่า "คุณเจียงมาแล้ว อย่าพูดอะไรอีกล่ะ ไม่อย่างนั้นถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป จะไม่จบสวยแน่"

เซี่ยงหมิงเองก็แสดงสีหน้าจริงจังขึ้นมา ปกติเหล่าดารามักจะเรียกเขาว่า "คุณชายเซี่ยง" ด้วยความยกย่อง แต่ต่อหน้าเจียงชิงเย่ว์ เขากลับทำตัวเหมือนลูกไก่ตัวเล็ก ๆ และต้องแสดงความเคารพต่อเธอ

"คุณเจียง ถ่ายเสร็จแล้วเหรอครับ? มีอะไรหรือเปล่าครับ? ฮ่าๆ…" จี้ข่ายยิ้มด้วยท่าทางสุภาพ

"อืม... คุณชายจี้ แตงโมนี่สุกแน่ใช่ไหม?" เจียงชิงเย่ว์มองจี้ข่ายก่อนจะถามอย่างช้า ๆ

สีหน้าของจี้ข่ายแข็งทื่อทันที เขารู้สึกถึงความหวาดกลัวที่มาจากก้นบึ้งของจิตวิญญาณ!

เขามองเจียงชิงเย่ว์ด้วยความตกตะลึงและตัวสั่นไปทั้งร่าง จบกัน... บทสนทนาก่อนหน้านี้ต้องถูกเธอได้ยินแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะถามแบบนี้ได้ยังไง?

เซี่ยงหมิงเองก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก จากนั้นก็เห็นเจียงชิงเย่ว์หันมาถามเขาว่า "คุณชายเซี่ยง คุณกินเกี๊ยวจิ้มซีอิ๊วไหม?!"

เมื่อเซี่ยงหมิงได้ยิน เขาก็สะดุ้งคำหนึ่ง ประโยค "จิ้มซีอิ๊ว" นี้ เป็นกลยุทธ์ใหม่ของพระอัครสังฆราชฉีที่ส่งต่อมาจากเผิงไหล ซึ่งครั้งหนึ่งตระกูลมังกรแห่งเผิงไหลต้องจ่ายค่าตอบแทนอย่างเจ็บปวดเพราะเรื่องนี้

"เอ่อ... ฮะ ๆ ๆ..."

จี้ข่ายกับเซี่ยงหมิงสบตากัน ต่างก็สั่นสะท้านไปทั้งร่าง มือเท้าชาหนาวยะเยือก และรู้สึกขนลุกไปถึงหนังศีรษะ

ทั้งสองคนมักจะพูดถึงฉีเติ่งเสียนในแง่ลบเมื่ออยู่ด้วยกัน แต่ไม่คาดคิดเลยว่าวันนี้เจียงชิงเย่ว์จะมาได้ยินเข้า แล้วแบบนี้จะทำยังไงดี?

จี้ข่ายควักบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ วางลงบนโต๊ะ พร้อมพูดว่า "คุณเจียง แตงโมนี่สุกแน่นอน... เอ่อ นี่เงินค่าขนมเดือนนี้ของผม ยี่สิบกว่าล้าน ผมเก็บไว้ก็ไม่ได้ใช้ เอาไปใช้เถอะครับ!"

เซี่ยงหมิงซึ่งเป็นคนรู้สถานการณ์ดีอยู่แล้ว หยิบเช็คขึ้นมาเขียนตัวเลขลงไป เซ็นชื่อเสร็จแล้วยื่นให้เจียงชิงเย่ว์ พลางยิ้มพูดว่า "ผมนึกออกแล้ว หนังเรื่องที่แล้วขายลิขสิทธิ์ไปเพิ่มอีก นี่คือส่วนแบ่งที่ลืมให้คุณ รับไปเถอะครับ!"

พูดจบ ทั้งสองลุกขึ้นทันทีแล้วหันหลังวิ่งหนีไปอย่างกับกำลังแย่งกันหาทางหนีเอาตัวรอด

เจียงชิงเย่ว์มองดูเช็คเงินสดและบัตรธนาคารบนโต๊ะด้วยความงุนงง คนสองคนนี้เป็นอะไรไป? แค่ได้ยินสองประโยคนี้ ทำไมถึงกลัวจนเสียอาการได้ขนาดนี้?