มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1771

เมื่อผลการเลือกตั้งในพื้นที่ต่าง ๆ ของเผิงไหลถูกประกาศออกมาทีละแห่ง ปรากฏว่า จั่วเฉิน ได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด

แม้บางพื้นที่จะชนะด้วยคะแนนเพียงเล็กน้อย แต่ชนะก็คือชนะ ไม่ต่างจากศึกระหว่าง ฉีเติ่งเสียนกับคลาร์กที่ผ่านมา

ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง วันประกาศผลการเลือกตั้งประธานาธิบดี แม้ทุกคนจะรู้กันอยู่แล้วว่าใครคือผู้ชนะ แต่ก็ยังเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อมีการประกาศว่า จั่วเฉินได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีคนใหม่ เสียงโห่ร้องยินดีของผู้สนับสนุนเขาดังสนั่นราวกับภูเขาถล่มทะเลโหม

ฉีเติ่งเสียนและซุนอิ่งซู เข้าร่วมพิธีสาบานตนของจั่วเฉินด้วยกัน ทั้งสองมองดูจั่วเฉินบนเวที ก่อนจะสบตากันและยิ้มออกมา

นี่คือผลลัพธ์จากความร่วมแรงร่วมใจของทุกคน พายุการเมืองครั้งนี้ในเผิงไหล นำพาจั่วเฉินขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนผม จากนี้ไปผมจะพยายามให้มากขึ้นเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด สร้างชีวิตที่ดียิ่งขึ้นให้กับประชาชนเผิงไหล”

“ผมเคยย้ำไว้แล้วว่า เราไม่สามารถละทิ้งรากเหง้าทางวัฒนธรรมได้… เพราะรากฐานทางวัฒนธรรมคือสิ่งที่ทำให้เรายืนหยัดในเวทีโลกได้”

จั่วเฉิน เริ่มพูดนโยบายของเขา โดยเน้นย้ำความสำคัญของวัฒนธรรม พร้อมทั้งมุ่งมั่นเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างเผิงไหล และแผ่นดินใหญ่ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

เขารู้ว่านี่คืองานที่หนักหนาและต้องใช้เวลานาน ไม่สามารถเร่งรัดจนเกิดผลเสียได้

เมื่อจั่วเฉิน พูดนโยบายจบ เขาก็รับตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งเผิงไหล อย่างเป็นทางการ

ฉีเติ่งเสียน ถอนหายใจยาวก่อนพูดว่า : “ในที่สุดเรื่องนี้ก็สำเร็จ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อนาคตจะต้องสดใสมากแน่ ๆ”

ซุนอิ่งซูตอบว่า : “หากคุณกับฟู่เฟิงหยุน ประสบความสำเร็จ ทุกอย่างก็จะไปได้ดี แต่ถ้าพลาด ก็ยากจะพูดอะไร”

ฉีเติ่งเสียน พยักหน้าตอบว่า : “เราจะทำเต็มที่เพื่อปกป้องความสำเร็จของเรา นี่คือคำมั่นต่อผู้ที่เสียสละ และเป็นการแสดงความเคารพต่อจิตวิญญาณแห่งอิสรภาพ”

ซุนอิ่งซู พูดต่อว่า : “ยังไงก็ตาม เรื่องของเผิงไหลก็จบแล้ว จะไปเที่ยวโคกูรยอกับฉันหน่อยไหม? คุณคงยังไม่เคยไปใช่ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า : “ฉันกำลังจะไปหนานหยาง ทางนั้นโบสถ์ใหญ่กำลังสร้างเสร็จ ต้องมีคนดูแลงาน และที่สำคัญ สถานการณ์ในหนานหยางเปลี่ยนแปลงไปมากหลังการตายของคลาร์ก”

ซุนอิ่งซูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูด : “หนานหยางมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ ทั้งน้ำแข็งไฟ แร่ธาตุ ยางพารา และน้ำมันใต้ทะเลลึก… หากทรัพยากรเหล่านี้ถูกตระกูลจ้าวควบคุมไว้จริง ๆ ก็คงจะเป็นปัญหาใหญ่”

ฉีเติ่งเสียนเองก็นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งราวกับกำลังไตร่ตรอง

“แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ก็ยังไม่สำคัญเท่าเฉินหยู” ซุนอิ่งซูพูดต่อ

“แน่นอนอยู่แล้ว! ถ้าเธอเป็นอะไรไป ฉันจะไปดูภาพถ่ายของเธอที่ไหนได้อีกล่ะ!” ฉีเติ่งเสียนเผลอพูดออกมาโดยไม่ทันคิด

ทันทีที่พูดจบ เขาก็อยากตบปากตัวเองเสียให้ได้ ช่างคิดอะไรเพลินเกินไปจนเผลอหลุดความในใจออกมา ควรตายจริง ๆ!

ซุนอิ่งซูหัวเราะอย่างเย็นชา : “ฉันเพิ่งส่งสัญญาโฆษณาตลอดชีวิตมูลค่าสามร้อยล้านดอลลาร์ไปให้เจียงชิงเย่ว์ นายยังไม่พอใจอีกเหรอ? นี่ยังจะจ้องคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉินอีก นายไม่กลัวตัวเองจะรับมือไม่ไหวหรือไง?”

ฉีเติ่งเสียนรีบแก้ตัว : “เธอคิดมากไปแล้ว ผมกับเฉินหยูเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น เพื่อนมีปัญหา ผมก็ต้องช่วยอยู่แล้ว!”