มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1773

ครั้งนี้ฉีเติ่งเสียนถึงกับไม่ได้ถูกลักพาตัวไปรีดค่าไถ่ ซึ่งทำให้กัปตันรู้สึกแปลกใจ ทำให้รู้สึกเหมือนว่าเขาพลาดเงินหลายร้อยล้านไป

ต้องเข้าใขว่า ก่อนหน้านี้ทำธุรกิจกับฉีเติ่งเสียน มักจะได้กำไรมากมายครั้งนี้แค่ส่งฉีเติ่งเสียนไปหนานหยางเพียงลำพัง ก็รู้สึกเหมือนขาดทุนเล็กน้อย

ด้วยเช่นนี้ ฉีเติ่งเสียนจึงขึ้นเรือประมงของกัปตันและมาถึงหนานหยางอย่างลับๆ

เขาเพิ่งจะสังหารคลาร์กได้ไม่นาน จำเป็นต้องเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาตามธรรมชาติ คนของประเทศนามี่ก็ยังคงมีความสนใจเขามาก ถึงแม้จะติดตรงสถานะเป็นพระอัครสังฆราชทำให้ไม่กล้ากระทำสิ่งใดโดยตรง แต่ก็ยังเป็นเรื่องง่ายมากที่จะแอบลอบกัด

สภาพอากาศในหนานหยางอากาศร้อนมาก ดวงอาทิตย์ที่แผดเผา ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนถูกไฟไหม้

หลังจากที่กัปตันส่งฉีเติ่งเสียนขึ้นฝั่ง เขาก็ยังรู้สึกอาวรณ์อยู่เล็กน้อย กล่าวว่า “รองหัวหน้าใหญ่ ถ้าท่านจะจับตัวใครเรียกค่าไถ่ที่หนานหยาง อย่าลืมติดต่อฉันด้วยนะ!”

ฉีเติ่งเสียนกลอกตา เตะก้นกัปตันแล้วกล่าวคำอำลา

เฉินหยูกำลังรออยู่ด้านนอกท่าเรือแล้ว เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนเดินออกมา เขาก็เข้าไปทักทาย พูดด้วยรอยยิ้ม: "มาเร็วขนาดนี้เชียว ฉันยังคิดว่าคุณต้องรอให้จั่วเฉินขึ้นครองตำแหน่งสักสองสามเดือนก่อนจะมา"

ฉีเติ่งเสียนจึงพูดว่า “ทั้งหมดนี้เพราะฉันสนใจเธอไม่ใช่หรือไง อดห่วงเธอไม่ได้เลย!”

เฉินหยูสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นมาก ท่อนบนใส่เสื้อกล้ามตัวเล็ก และมีเสื้อเชิ้ตแขนสามส่วนโปร่งใสคลุมด้านนอก ลุคนี้ดูเท่และเซ็กซี่มาก

ฉีเติ่งเสียนไม่อยากมองเธอมาก ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะสวยหรือไม่ แค่อยากจะหาคำตอบว่าทำไมพระอาทิตย์ที่ร้อนระอุในหนานหยาง จึงไม่สามารถเปลี่ยนสีผิวเธอเป็นสีแทนได้

ทั้งที่รู้ว่าคำพูดของพระอัครสังฆราชเต็มไปด้วยความเท็จ เฉินหยูยังคงพูดอย่างมีความสุข: "แหมๆ รู้เลยว่าคุณดีกับฉันที่สุดเลย!"

ฉีเติ่งเสียนขึ้นรถของเฉินหยู วางแผนจะไปที่มหาวิหารอวตารก่อน ท้ายที่สุดมหาวิหารแห่งนี้ใช้เงินของเขาไปหลายดอลล่าร์!

เขาเองเป็นเพราะมหาวิหารแห่งนี้ทำให้เขาตั้งหลักในศาสนาศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างมั่นคง จากนั้น ก็ได้อาศัยความสามารถของเครื่องพิมพ์เงิน ให้พระสันตปาปาถือว่าตนเป็นคนไว้เนื้อเชื่อใจได้

เงินบางส่วนก็ยังต้องใช้อยู่บ้าง ท้ายที่สุดแล้ว ชื่อเสียงของผู้ก่อการร้ายไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะลบล้าง

โบสถ์นี้กินพื้นที่ขนาดใหญ่จึงถูกสร้างขึ้นในเขตชานเมือง นอกจากนี้ เฉินหยูก็มีความน่าเชื่อถือมากและไม่ได้ใช้เรื่องนี้เพื่อแบล็กเมล์เขา ทุกบาททุกสตางค์ได้ใช้ในการก่อสร้างโบสถ์

ด้านนอกโบสถ์มีแผ่นหินทรงสูงตั้งเรียงรายพร้อมตัวอักษร -- avada…...

หลังจากเห็นแผ่นหินนี้แล้ว ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก ก่อนหน้านี้เขาเคยล้อเล่น แต่ไม่คิดว่า เฉินหยูจะตั้งชื่อโบสถ์แบบนี้จริงๆ

จากนั้นเขาเห็นชื่อเขียนอยู่ใต้แผ่นศิลา ขอบคุณคนต่อไปนี้ที่ให้การสนับสนุนอย่างเป็นมิตร และโดยพื้นฐานแล้วผู้ให้การสนับสนุนเหล่านี้คือคนที่ฉีเติ่งเสียนแบมือขอเงินมา บ้างก็ถูกกระตุ้น บ้างก็แข็งขันที่จะให้

ทว่า สิ่งนี้ไม่สำคัญอีกต่อไป พวกเขาทิ้งชื่อไว้บนแผ่นศิลานี้ ทุกคนควรขอบคุณและสรรเสริญพระอัครสังฆราชผู้ยิ่งใหญ่!

“คุณนี่ไม่ได้ช่วยฉันประหยัดแม้แต่น้อยจริงๆ!” ฉีเติ่งเสียนมองไปที่โบสถ์อันงดงาม รู้สึกเสียวฟัน นี่เกือบจะดีเท่ากับนครรัฐวาติกันของ,เทียนจู่กั๋ว

“แน่นอนว่าไม่สามารถปล่อยให้เงินของคุณสูญเปล่าได้ ยิ่งไปกว่านั้น ต้องใช้กำลังคนจำนวนมากในการสร้างโบสถ์แห่งนี้ หลายคนมีอาหารกินและได้หาเงิน พวกเขารู้สึกขอบคุณฉัน” เฉินหยูยิ้ม

เธอรู้สึกว่าการใช้เงินของคนอื่นเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุด และเธอยังไสร้างชื่อเสียงยิ่งใหญ่ให้กับตัวเองอีกด้วย นี่คือระดับสูงสุดของการได้อะไรฟรีๆ!

ฉีเติ่งเสียนจ้องมองเธออย่างดุเดือดและอดไม่ได้ที่จะต่อว่า: “ช่างเป็นหญิงล้างผลาญจริงๆ!”

เฉินหยูพูดว่า: "ฉันจะไม่บอกคุณถึงราคาของอาคารหลังไหนใช้เท่าไหร่แล้ว กลัวคุณจะอาเจียนเป็นเลือด อย่างไรก็ตาม เงินทั้งหมดที่คุณให้ฉันจะถูกใช้สำหรับโบสถ์แห่งนี้ ดังนั้นคุณมั่นใจได้เลย!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างขมขื่น ถ้าไม่ใช่เพราะกำลังคนราคาถูกของหนานหยาง เกรงว่าอาจจะต้องใช้ค่าใช้จ่ายมากกว่านี้