มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1772

“สารเลว”

อวี้เสี่ยวหลงมองฉีเติ่งเสียน ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ ก่อนจะพูดด่าด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฉีเติ่งเสียน โกรธจัดตอบกลับไปว่า : “คุณด่าผมแบบนี้ไม่ได้นะ! ผมเพิ่งจะร่วมมือกับคุณเป็นคนในโลกเดียวกันได้ คุณกลับมาด่าผมแบบนี้!”

ตู้ยรื่อหลุน ดูเหมือนจะสงสัย จึงถามขึ้นว่า : “เกิดอะไรขึ้น?”

อวี้เสี่ยวหลง มองฉีเติ่งเสียน แล้วก็ยิ้มเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนพูดกับตู้ยรื่อหลุนว่า : “อย่าถามเรื่องส่วนตัวเลย เราสองคนไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”

ตู้ยรื่อหลุน พยักหน้ารับแล้วเดินไป ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉีเติ่งเสียน จริงๆ ก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก เพียงแต่ตอนนี้มีการปรับความสัมพันธ์ใหม่ๆ ขึ้นมา

“ถ้ายังพูดถึงเรื่องนี้อีก อาจจะไม่มีผลดีต่อคุณหรอก” อวี้เสี่ยวหลง พูดกับฉีเติ่งเสียน

เรื่องนี้กลายเป็นอดีตที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดี แต่ฉีเติ่งเสียน กลับหยอกล้อและพูดถึงมันอย่างไม่หยุดหย่อน

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า :“ตอนนั้นเป็นคุณที่พูดเองนะ ท่าทางก็แน่วแน่ ขี้เกียจจะพูดอะไร ทำไมฉันพูดถึงมันไม่ได้ละ?”

อวี้เสี่ยวหลง ยิ้มแล้วพูดว่า : “ก็ดี ฉันจะสร้างกลุ่มใหม่แล้วเชิญคนมาคุยเล่นกัน”

ฉีเติ่งเสียน รู้สึกขนลุกเล็กน้อย จึงพูดว่า : “แค่ล้อเล่นเองนะ นายพลอวี้ก็เป็นคนที่กว้างขวางและยิ่งใหญ่ แบบผู้หญิงที่กล้าหาญขนาดนั้น คงไม่ยอมเสียหน้าหรอกที่จะล้อเล่นใช่ไหม?”

อวี้เสี่ยวหลง ตอบว่า : “ผู้หญิงที่เก่งก็เป็นผู้หญิงนะ ผู้หญิงมักจะมีด้านที่ใจแคบอยู่แล้ว นายไม่รู้เหรอ?”

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มแหยๆ รู้สึกอึดอัดกับคำพูดของอวี้เสี่ยวหลง จริงๆ แล้วเธอเป็นนักฆ่า ที่คิดว่าเขารับมือไม่ไหว

“อีกอย่างนะ ต่อไปนายก็ต้องมีความเคารพเรื่องอายุนะ เข้าใจหรือยัง?” อวี้เสี่ยวหลง ถาม

“อะไรนะ?” ฉีเติ่งเสียน งง

“เวลาพบกันต้องเรียก ‘อาจารย์’ นะ ถ้านายไม่เรียกจะทำให้คนอื่นเข้าใจว่าพวกเราไม่มีมารยาทนะ” อวี้เสี่ยวหลง พูดด้วยน้ำเสียงสงบ

ฉีเติ่งเสียน รู้สึกไม่ค่อยดีนักกับการพูดแบบนี้ ก็ชี้หน้าเธอแล้วพูดว่า “เรียก ‘อาจารย์’ ก็ไม่ดีหรอกนะ เพราะจะทำให้คนคิดว่าคุณแก่แล้ว เวลาไปเจอครอบครัวของคุณ ที่บ้านจะยิ่งบีบบังคับให้คุณแต่งงานเร็วขึ้น!”

อวี้เสี่ยวหลง ยกหมัดขึ้นแล้วขู่ “นายติดมุกนี้เรื่อยๆ ใช่ไหม? ถ้าเจอหน้าฉันจะมีสักครั้งไหมที่ไม่ทะเลาะกัน!”

ฉีเติ่งเสียนพูด : “ผมแค่รู้สึกว่าปกติคุณแสดงท่าทางเหมือนสูงส่งมาก แต่ผมไม่สามารถทำให้ใจเย็นๆ ได้ ก็เลยหาวิธีทำให้คุณแสดงท่าทางโมโหไปแทน”

ไม่น่าเชื่อว่า ท่าทางที่อวี้เสี่ยวหลง ชูหมัดขู่แบบนี้ มันทำให้เธอดูมีเสน่ห์ขึ้นมาเฉยเลย

“นายไม่ได้ทำให้ฉันหลงรักหรอก อย่างที่นายบอก ตัวนายมีความรู้สึกลึกซึ้งเกินไปนะ ในจงไห่ นายเป็นคนที่ลึกซึ้งที่สุด ฉันไม่ชอบผู้ชายที่มีความรู้สึกลึกซึ้งหรอกนะ” อวี้เสี่ยวหลง ยิ้มและพูด

ถึงแม้ฉีเติ่งเสียน จะเป็นคนที่เธอเคารพและรู้สึกประทับใจบ้าง แต่เธอก็มีหลักการเรื่องความรักที่มั่นคง เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่บนจุดสูงสุดและมีวิสัยทัศน์ที่เป็นอิสระ

ฉีเติ่งเสียน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาพูด : “อะไรนะ คุณบอกว่าผมลึกซึ้งที่สุด งั้นผมคงเป็นผู้ชายที่แย่ที่สุดแล้วละ! ถ้านายไม่ชอบคนที่ลึกซึ้ง ก็ต้องชอบคนที่แย่ๆ ใช่ไหม?”

“ฮ่า!”

อวี้เสี่ยวหลงเกือบจะทนคำพูดนี้ไม่ไหว เคยเห็นคนไม่รู้จักอายมาเยอะ แต่ไม่เคยเจอคนไม่รู้จักอายขนาดนี้มาก่อน

คนคนนี้ สามารถพูดคุยเรื่องศิลปะการต่อสู้อย่างจริงจังได้ แต่ก็สามารถพูดจาหยอกล้อไร้ยางอายได้เช่นกัน ช่างทำให้คนรู้สึกหมดปัญญาจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้เกินเลยไปมาก แค่พอประมาณ ถ้าเกินกว่านี้ อวี้เสี่ยวหลงคงโกรธจริงๆ แน่