มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1772

“สารเลว”

อวี้เสี่ยวหลงมองฉีเติ่งเสียน ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ ก่อนจะพูดด่าด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฉีเติ่งเสียน โกรธจัดตอบกลับไปว่า : “คุณด่าผมแบบนี้ไม่ได้นะ! ผมเพิ่งจะร่วมมือกับคุณเป็นคนในโลกเดียวกันได้ คุณกลับมาด่าผมแบบนี้!”

ตู้ยรื่อหลุน ดูเหมือนจะสงสัย จึงถามขึ้นว่า : “เกิดอะไรขึ้น?”

อวี้เสี่ยวหลง มองฉีเติ่งเสียน แล้วก็ยิ้มเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนพูดกับตู้ยรื่อหลุนว่า : “อย่าถามเรื่องส่วนตัวเลย เราสองคนไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”

ตู้ยรื่อหลุน พยักหน้ารับแล้วเดินไป ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉีเติ่งเสียน จริงๆ ก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก เพียงแต่ตอนนี้มีการปรับความสัมพันธ์ใหม่ๆ ขึ้นมา

“ถ้ายังพูดถึงเรื่องนี้อีก อาจจะไม่มีผลดีต่อคุณหรอก” อวี้เสี่ยวหลง พูดกับฉีเติ่งเสียน

เรื่องนี้กลายเป็นอดีตที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดี แต่ฉีเติ่งเสียน กลับหยอกล้อและพูดถึงมันอย่างไม่หยุดหย่อน

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า :“ตอนนั้นเป็นคุณที่พูดเองนะ ท่าทางก็แน่วแน่ ขี้เกียจจะพูดอะไร ทำไมฉันพูดถึงมันไม่ได้ละ?”

อวี้เสี่ยวหลง ยิ้มแล้วพูดว่า : “ก็ดี ฉันจะสร้างกลุ่มใหม่แล้วเชิญคนมาคุยเล่นกัน”

ฉีเติ่งเสียน รู้สึกขนลุกเล็กน้อย จึงพูดว่า : “แค่ล้อเล่นเองนะ นายพลอวี้ก็เป็นคนที่กว้างขวางและยิ่งใหญ่ แบบผู้หญิงที่กล้าหาญขนาดนั้น คงไม่ยอมเสียหน้าหรอกที่จะล้อเล่นใช่ไหม?”

อวี้เสี่ยวหลง ตอบว่า : “ผู้หญิงที่เก่งก็เป็นผู้หญิงนะ ผู้หญิงมักจะมีด้านที่ใจแคบอยู่แล้ว นายไม่รู้เหรอ?”

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มแหยๆ รู้สึกอึดอัดกับคำพูดของอวี้เสี่ยวหลง จริงๆ แล้วเธอเป็นนักฆ่า ที่คิดว่าเขารับมือไม่ไหว

“อีกอย่างนะ ต่อไปนายก็ต้องมีความเคารพเรื่องอายุนะ เข้าใจหรือยัง?” อวี้เสี่ยวหลง ถาม

“อะไรนะ?” ฉีเติ่งเสียน งง

“เวลาพบกันต้องเรียก ‘อาจารย์’ นะ ถ้านายไม่เรียกจะทำให้คนอื่นเข้าใจว่าพวกเราไม่มีมารยาทนะ” อวี้เสี่ยวหลง พูดด้วยน้ำเสียงสงบ

ฉีเติ่งเสียน รู้สึกไม่ค่อยดีนักกับการพูดแบบนี้ ก็ชี้หน้าเธอแล้วพูดว่า “เรียก ‘อาจารย์’ ก็ไม่ดีหรอกนะ เพราะจะทำให้คนคิดว่าคุณแก่แล้ว เวลาไปเจอครอบครัวของคุณ ที่บ้านจะยิ่งบีบบังคับให้คุณแต่งงานเร็วขึ้น!”

อวี้เสี่ยวหลง ยกหมัดขึ้นแล้วขู่ “นายติดมุกนี้เรื่อยๆ ใช่ไหม? ถ้าเจอหน้าฉันจะมีสักครั้งไหมที่ไม่ทะเลาะกัน!”

ฉีเติ่งเสียนพูด : “ผมแค่รู้สึกว่าปกติคุณแสดงท่าทางเหมือนสูงส่งมาก แต่ผมไม่สามารถทำให้ใจเย็นๆ ได้ ก็เลยหาวิธีทำให้คุณแสดงท่าทางโมโหไปแทน”

ไม่น่าเชื่อว่า ท่าทางที่อวี้เสี่ยวหลง ชูหมัดขู่แบบนี้ มันทำให้เธอดูมีเสน่ห์ขึ้นมาเฉยเลย

“นายไม่ได้ทำให้ฉันหลงรักหรอก อย่างที่นายบอก ตัวนายมีความรู้สึกลึกซึ้งเกินไปนะ ในจงไห่ นายเป็นคนที่ลึกซึ้งที่สุด ฉันไม่ชอบผู้ชายที่มีความรู้สึกลึกซึ้งหรอกนะ” อวี้เสี่ยวหลง ยิ้มและพูด

ถึงแม้ฉีเติ่งเสียน จะเป็นคนที่เธอเคารพและรู้สึกประทับใจบ้าง แต่เธอก็มีหลักการเรื่องความรักที่มั่นคง เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่บนจุดสูงสุดและมีวิสัยทัศน์ที่เป็นอิสระ

ฉีเติ่งเสียน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาพูด : “อะไรนะ คุณบอกว่าผมลึกซึ้งที่สุด งั้นผมคงเป็นผู้ชายที่แย่ที่สุดแล้วละ! ถ้านายไม่ชอบคนที่ลึกซึ้ง ก็ต้องชอบคนที่แย่ๆ ใช่ไหม?”

“ฮ่า!”

อวี้เสี่ยวหลงเกือบจะทนคำพูดนี้ไม่ไหว เคยเห็นคนไม่รู้จักอายมาเยอะ แต่ไม่เคยเจอคนไม่รู้จักอายขนาดนี้มาก่อน

คนคนนี้ สามารถพูดคุยเรื่องศิลปะการต่อสู้อย่างจริงจังได้ แต่ก็สามารถพูดจาหยอกล้อไร้ยางอายได้เช่นกัน ช่างทำให้คนรู้สึกหมดปัญญาจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้เกินเลยไปมาก แค่พอประมาณ ถ้าเกินกว่านี้ อวี้เสี่ยวหลงคงโกรธจริงๆ แน่

หลังจากกลับไป ฉีเติ่งเสียนก็ดื่มน้ำมนต์เอทานอลไปอีกขวดอย่างเงียบๆ

เขารู้สึกว่าการต่อสู้กับคลาร์กยังอาจจะไม่เหนื่อยเท่ากับการรับมือกับคุณนายกลุ่มธุรกิจผู้งดงามเลย

เมื่อกัปตันเรือขับเรือประมงมาถึงท่าเรือใกล้ไทเปแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็เตรียมตัวเดินทางไปหนานหยาง

ในฐานะเศรษฐินีที่ร่ำรวย ซุนอิ่งซูได้มอบนาฬิกาเรือนใหม่ให้เขาเป็นของขวัญก่อนจาก มูลค่าไม่ธรรมดา ทำให้ฉีเติ่งเสียนดีใจมาก

ตอนนี้เขามีนาฬิกาใส่เปลี่ยนได้ทุกวัน ใส่ไม่หมดภายในหนึ่งสัปดาห์ แต่ก็ยังคงรับของขวัญอย่างไม่เบื่อหน่าย ไม่มีเหตุผลอื่น แค่เพียงชอบความรู้สึกที่ได้รับการอุปถัมภ์แบบนี้

"เอวของคุณนายช่างบางเหลือเกิน มันฆ่าผมจริงๆ พอโอบจากด้านหลังสองมือก็พอดีรัดได้แน่น หยุดไม่ได้เลย..."

"สองวันบนเรือ ผมก็ต้องฝึกหมัดซ่างเหมินสิงอี้ให้ดีๆ แล้ว" ฉีเติ่งเสียนคิดในใจ

จริงอย่างที่คิด การดื่มน้ำมนต์เอทานอลมากเกินไปทำให้เกิดภาวะดื้อยา

แต่ไม่เป็นไร ในเรือนจำโยวตูยังมีน้ำมนต์บริสุทธิ์อีกถัง พี่ชายไม่ต้องกังวลเลย

กัปตันเรือเห็นฉีเติ่งเสียนครั้งนี้พาผู้หญิงมาด้วย ก็ตกใจไม่น้อย พูดว่า "ไม่นะ พี่ชาย คุณกล้าลักพาตัวซุนอิ่งซู นายทุนซ่านซิงด้วยเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนหน้าบึ้ง ตบหัวเขาทีหนึ่ง ด่าว่า : "คุณนายซุนมาส่งฉันต่างหาก ไม่ได้ถูกฉันลักพาตัวมา ในสายตานาย ฉันเป็นโจรลักพาตัวงั้นเหรอ?"

"ไม่ๆๆ โจรลักพาตัวไม่เหมาะกับสถานะของท่านหรอก..." กัปตันเรือยิ้มแหยๆ

"ในใจผม ท่านเป็นผู้ก่อการร้ายระดับท็อปมาตลอด แรงกว่าคนที่ขับเครื่องบินชนตึกซะอีก"

ฉีเติ่งเสียนกำลังจะหัวเราะ แต่พอได้ยินประโยคหลัง ก็อยากจะต่อยเขาให้ตายไปเลย​​​​​​​​​​​​​​​