มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1775

นี่คือเด็กชายอายุสิบห้าหรือสิบหกปี รูปร่างผอม ผิวคล้ำ เสื้อผ้าบนตัวก็ค่อนข้างเก่าโทรม

หลังจากที่เขาได้กระเป๋าเงินของเฉียวชิวเมิ่งมา พอเปิดมันออก ก็พบว่ามีธนบัตรใบใหญ่เต็มไปหมด เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข เขาหยิบออกมาสองสามใบแล้วม้วนมันเป็นกระบอกกลมอย่างระมัดระวัง แล้วดึงปกเสื้อขึ้น

มีช่องเปิดเล็กๆ บนปกเสื้อ ขณะที่เขาเดิน เขาก็ยัดธนบัตรเข้าไปในรูที่ปกเสื้อทีละชิ้น จากนั้นจึงวางปกเสื้อลง

หลังจากนั้นไม่นาน ชายหนุ่มก็มาที่ร้านเกมส์ที่ไม่มีรายได้สักเท่าไหร่ เขายื่นกระเป๋าเงินในมือให้ชายที่มีแผลเป็นแล้วพูดว่า: “พี่ตาว ฉันเพิ่งจับแกะอ้วนได้ตัวหนึ่ง ข้าในมีเงินมากมาย”

พี่ตาวหยิบกระเป๋าสตางค์มาเปิดแล้วหยุดชั่วคราว รู้สึกความสุขและพูดว่า: “แกทำได้ดีมาก เย็นนี้ฉันจะเลี้ยงแกและน้องสาวแกกินสเต็กมื้อใหญ่!”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่มทันทีก่อนที่เขาจะตอบ จู่ๆ พี่ตาวก็เตะเข้าไปที่ท้องของเขา จนเขากระแทกล้มลงกับพื้น

“แฮช ไอ้สารเลว แกไม่ได้ซ่อนเงินไว้ใช่ไหม?” พี่ตาวถามด้วยรอยยิ้มอันน่าสยดสยอง เท้ายังคงเหยียบท้องของเด็กชายไว้ไม่ยกขึ้น

ชายหนุ่มชื่อแฮชหน้าซีดด้วยความเจ็บปวด แต่เขายังคงส่ายหัวอย่างมั่นคงแล้วพูดว่า: “พี่ตาว... ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น และฉันไม่กล้า! โปรดยกเท้าของพี่ออกเร็วๆ เถอะ มันเจ็บ……”

เมื่อเห็นเช่นนี้ พี่ตาวก็ยกเท้าขึ้น แล้วหันกลับมาสั่งชายสองคนที่เล่นเดอะคิงออฟไฟเทอส์ว่า: “ไปพาลี่หย่าออกมา แล้วเดี๋ยวไปซื้อเนื้อที่ตลาดมาหน่อย ให้รางวัลเด็กสารเลวคนนี้”

แฮชรีบลุกขึ้นจากพื้นและขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก: “ขอบคุณพี่ตาว ขอบคุณพี่ตาว!”

หลังจากนั้นไม่นานคนของพี่ตาวก็พาลี่หย่า น้องสาวของแฮชมา นี่คือ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่อายุเพียงสิบสองปี เธอมีผิวที่ซีดเซียวและขาดสารอาหารอย่างรุนแรง แต่ดวงตากลมโตของเธอเป็นประกายและดูน่ารักมาก

“ลี่หย่า!” หลังจากที่แฮชเห็นน้องสาวแท้ๆ ของเขา เขาก็รีบวิ่งเข้ามากอดเธอ

“พี่ชาย” ลี่หย่าร้องไห้ด้วยความไม่เป็นธรรม

พี่ตาวจ้องมองลี่หย่าอย่างมุ่งร้ายด้วยรอยยิ้มที่มีความหมายบนใบหน้าของเขา เขาไม่ใช่โลลิคอน แต่ลี่หย่าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก พอเธอโตขึ้น ก็คงไม่เลว

จู่ๆ พี่ตาว ก็พูดว่า: “แฮช ส่งเงินที่แกซ่อนไว้มาโดยดี อย่าบังคับให้ฉันลงมือ”

ใบหน้าของแฮชเปลี่ยนไป และเขาก็พูดอย่างเร่งรีบ: “พี่ตาว ฉันแค่บอกว่าเงินอยู่ข้างในหมดแล้ว…... ยิ่งกว่านั้น ครั้งที่แล้วฉันถูกพี่ทุบตีฉันเลยไม่กล้าซ่อนเงินอีกแล้ว”

พี่ตาวเยาะเย้ยและพูดว่า“ หมาสามารถเปลี่ยนไม่กินขี้ได้เหรอ? ถ้าแกซ่อนเงินไว้สักใบ ฉันจะตัดนิ้วของน้องสาวแกออกหนึ่งนิ้ว แกเชื่อไหมล่ะ? แกก็รู้ ความสัมพันธ์ของเรากับสถานีตำรวจ กล้องวงจรตลอดทาง ฉันสามารถได้มาหมด ถึงเวลาถ้าฉันสังเกตพบล่ะก็…...ฮิฮิฮิ…...”

ขนทั่วร่างกายของแฮชลุกโดยไม่สมัครใจ และใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวด้วยความกลัว

“พี่ตาว ฉันผิดไปแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย” แฮชยังเป็นชายหนุ่ม ที่เทียบไม่ได้กับพวกคนในยุทธภพเลย รู้สึกกลัวในทันที

เขาค่อยๆ หยิบเงินที่ม้วนเก็บไว้ในปกเสื้อออกอย่างช้าๆ แล้ววางทั้งหมดลงบนโต๊ะ

ในทางกลับกันลี่หย่าจับชายกระโปรงของเธอแน่น น้ำตาไหลออกมาในดวงตาของเธอ ริมฝีปากของเธอสั่น เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจกลัว

เมื่อพี่ตาวเห็นเงินจำนวนหนึ่งที่แฮชหยิบออกมาจากปกเสื้อของเขา รอยยิ้มที่ดุร้ายก็ปรากฏบนใบหน้าของเขาและเขาพูดว่า: “แกเป็นคนไม่ซื่อสัตย์จริงๆ และการซ่อนเงินของแกดีขึ้นเรื่อยๆ! ครั้งต่อไปแกจัเลียนแบบพ่อค้ายา และห่อเงินในถุงพลาสติกยัดเข้าไปในทวารหนัก เลยไหม?”

แฮชพูดว่า: “พี่ตาว…... ฉันทำทั้งหมดนี้เพื่อลี่หย่า ฉันต้องเก็บเงินไว้รักษาเธอ...... ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังต้องการอาหารมาบำรุงร่างกายของเธออีกด้วย…...”

พี่ตาวดูเย็นชา กล่าวกับลูกน้องว่า “ไป ตัดเอ็นมือขวาของมันซะ ให้มันมีบทเรียนจำขึ้นสมอง ดูว่าครั้งหน้ามันจะกล้าซ่อนอีกหรือไม่!”