มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1829

เมื่อถูกบังคับให้เดินไปกับคุณย่าใหญ่เฉิน จนถึงกลางทาง เห็นคนในตระกูลเฉินและเจ้าหน้าที่ที่มีอาวุธกำลังตามมา เฉินหยูจึงโบกมือให้พวกเขาหยุดตามทั้งหมด

พวกเขาเองก็กลัวว่าเฉินหยูจะทำอะไรที่ไม่ดีต่อตระกูลเฉิน จึงหยุดเดินและมองเฉินหยูเดินจากไป

ฉีเติ่งเสียนหันไปมองเฉินหยูแล้วพูดว่า “ไม่ลองให้ฉันมาช่วยดีกว่า? นี่อย่างไรก็ตาม ก็เป็นคุณย่าของเธอ การฆ่าญาติเป็นสิ่งที่ไม่ดี แม้ว่าพวกคุณจะไม่มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันก็ตาม”

ฟังคำนี้แล้ว คุณย่าใหญ่เฉินถึงกับหน้าซีดเผือดและปากสั่นด้วยความตกใจ

"เอ๊ะ! คุณย่าคะ อย่าฟังเขาพูดมั่วไปนะคะ หนูจะไปลงมือกับท่านได้ยังไงกัน?

เราก็อย่างไรก็ตาม เป็นครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวเดียวกันก็น่าจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะ!" เฉินหยูหัวเราะพูด

"เฮอะๆ เข้าใจ" คุณย่าใหญ่เฉินยิ้มแข็งๆ แต่ยังคงรู้สึกวิตกกังวลอยู่

อย่างไรก็ตาม เมื่อครู่นี้ฉีเติ่งเสียนเพิ่งฆ่าซีมัวร์ไป คุณย่าใหญ่เฉินไม่คิดว่าคนแบบเขาจะเป็นคนที่ใจดีหรือมีความเมตตาเลย สงสัยจะเป็นคนประเภทที่มีจิตใจเหี้ยมโหดและกล้าหาญ!

คนแก่ส่วนใหญ่กลัวความตายมากขึ้นเมื่ออายุมากขึ้น และวันนี้ต้องทำตัวกล้าหาญขนาดนี้ คุณย่าใหญ่เฉินก็ไม่อาจจะไม่กังวลว่าอาจจะถูกคู่รักที่น่ากลัวนี้จัดการซะเอง

ฉีเติ่งเสียน กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "ฆ่าเธอมันดีมากเลยนะ แบบนี้ก็จะไม่มีใครมาขัดขวางเธอแล้ว เธอก็สามารถควบคุมอำนาจของตระกูลเฉินได้เต็มที่"

เฉินหยูได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่หันไปมองที่คุณย่าใหญ่เฉิน แล้วกล่าวด้วยเสียงเย็นยะเยือก: "คุณย่า ถ้าท่านไม่ใช่คนที่มีสายเลือดเชื่อมโยงกับฉันก็คงดี"

คุณย่าใหญ่เฉินรู้สึกมือและเท้าของตัวเองเย็นเฉียบไปหมด ชัดเจนว่าเฉินหยูนั้นมีความคิดที่จะฆ่า แต่ก็ยังคงระวังบางอย่างเอาไว้ ไม่ถึงกับจะลงมือจริง

"ถ้าตระกูลเฉินยังเป็นแบบนี้ต่อไป ก็จะถูกความโกรธแค้นของประชาชนหนานหยาง กลืนกินไปในที่สุด และการที่พวกท่านร่วมมือกับตระกูลจ้าว ก็ไม่ใช่การตัดสินใจที่ฉลาดอะไร สุดท้ายแล้วตระกูลจ้าวจะไม่มีทางรอด" เฉินหยูกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

พวกเขาเดินมาถึงที่จอดรถแล้ว

ที่ลานจอดรถนั้น มีสองคนกำลังรออยู่ คนหนึ่งเป็นผู้หญิงตัวใหญ่และอ้วน อีกคนเป็นเด็กตัวเล็ก

อวี้นหวี่เห็นทั้งสองคนพาตัวคุณย่าใหญ่เฉินมาที่นี่ ก็กล่าวกับจิงถ่งว่า "ดูเหมือนการประชุมครั้งนี้จะไม่ราบรื่น สุดท้ายเลยกลายเป็นการต่อสู้กันเสียแล้ว!"

จิงถ่งพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า "ตระกูลใหญ่ๆเหล่านี้ดูเหมือนจะมีเกียรติยศ แต่จริงๆแล้วความสกปรกและโสมมที่ซ่อนอยู่มีมากมาย การที่มันบานปลายถึงขนาดนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ"

อวี้นหวี่เปิดประตูรถแล้วกล่าวว่า "คุณย่าใหญ่เฉิน เชิญ!"

คุณย่าใหญ่เฉินมองทั้งสองคนลึกๆ ก่อนจะหันไปถามเฉินหยูว่า "เธอจะพาฉันพาไปที่ไหนกัน?"

เฉินหยูตอบว่า "หนูจะพาท่านไปที่ไหนได้? เราทั้งสองเป็นญาติสนิทกัน ท่านจะพาฉันถึงประตูสวน ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้หรอก!"

คุณย่าใหญ่เฉินทำหน้าแข็งทื่อ ฉีเติ่งเสียนก็พูดออกมาว่า "ไม่ฆ่าจริงๆเหรอ? นี่มันไม่ใช่สไตล์ของคุณซะแล้ว... หรือว่าให้ฉันหมุนหัวเธอซะเลยดีไหม จะได้ไม่ต้องคิดจะให้คุณหมั้นกับคนอื่นอีก"

ร่างกายคุณย่าใหญ่เฉินสะดุ้งอีกครั้ง เกือบจะหมดสติไป

"อย่ากลัวเธอไปเลย ถ้าจะให้เธอตายจริงๆ ฉันก็อธิบายไม่ได้หรอก" เฉินหยู หันตามองแล้วพูดอย่างไม่พอใจ

ฉีเติ่งเสียนถึงยิ้มแล้วขึ้นรถไป คุณย่าใหญ่เฉินก็ถูกเฉินหยูช่วยพาขึ้นรถเช่นกัน

อวี้นหวี่สตาร์ทรถแล้วขับออกจากสวนของตระกูลเฉิน พอมาถึงประตูสวน เฉินหยู ก็เปิดประตูรถออก

"คุณย่า ท่านลำบากมากแล้ว อายุขนาดนี้ยังต้องดึงดันส่งฉันออกไป!" เฉินหยู จับมือคุณย่าใหญ่เฉินแล้วพูดด้วยสีหน้าห่วงใย