มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1830

คำพูดของเฉินหยูนั้นยังมีเหตุผล แม้คุณย่าใหญ่เฉินจะร้ายกาจกับเธอแค่ไหน แต่ท่านก็ยังเป็นผู้ใหญ่ในตระกูลเฉิน และเป็นเสาหลักของตระกูลในตอนนี้

หากเธอจัดการคุณย่าใหญ่เฉินไปตรงๆ ตระกูลเฉินก็จะเกิดความยุ่งเหยิงแน่นอน และถึงเวลานั้น แม้แต่กลุ่มที่เป็นกลางก็อาจจะมองว่าเธอใจร้ายเกินไป และอาจหันหลังให้หรือเข้าข้างฝ่ายตรงข้าม

ถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะเฉินหยูต้องคิดถึงหลายเรื่อง ไม่สามารถทำเหมือนกับฉีเติ่งเสียนที่ทำตามใจตัวเองได้

"คุณย่าใหญ่เฉินก็ใจร้ายจริงๆ ที่คิดจะใช้โอกาสนี้จับตัวเธอไป ถ้าวันนี้ฉันไม่มาด้วย เธออาจจะตกอยู่ในอันตรายแล้ว" ฉีเติ่งเสียนกล่าว

"มันไม่ใช่แค่แค่เป็นอันตรายหรอก แต่คงไม่มีโอกาสได้ขึ้นมาอีกเลยในชีวิต!" เฉินหยูหัวเราะเบาๆ แม้จะรู้ว่าไม่สามารถฆ่าได้ แต่เธอก็ยังคงมีความคิดฆ่าคุณย่าใหญ่เฉินอยู่ลึกๆ

จิงถ่งและอวี้นหวี่ขับรถมาถึงวิลล่าของฉินชิงเหอ สิ่งที่เกิดขึ้นที่สวนของตระกูลเฉินได้แพร่ไปถึงที่นี่แล้ว และเป็นฉินชิงเหอที่ให้เฉินหยูกลับมา

เมื่อเฉินหยูลงจากรถ ฉินชิงเหอก็ไปถึงหน้าประตูแล้ว สีหน้าดูไม่ดีนัก และกล่าวว่า "เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอไปทะเลาะกับคุณย่าใหญ่เฉินถึงขนาดนี้?"

เฉินหยูตอบว่า "คุณย่าใหญ่เฉินอยากฆ่าหนู แล้วหนูควรจะยอมให้ท่านฆ่าหรอ? ยังดีที่หนูไม่ฆ่าเธอซะเลย!"

ฉินชิงเหอก็รู้ว่าเฉินหยูกับคุณย่าใหญ่เฉินไม่ค่อยถูกกันอยู่แล้ว แต่การที่วันนี้มันเกิดเหตุการณ์ขนาดนี้นั้น เธอไม่เคยคิดมาก่อน หากรู้มาก่อนแบบนี้ เธอคงจะไม่ให้เฉินหยูเข้าร่วมการประชุมนี้

"คุณย่าใหญ่เฉินเสียหน้ามากขนาดนี้ คงจะพยายามหาทางจัดการฉัน ต้องเตรียมตัวรับมือเอาไว้ก่อน ในช่วงนี้อาจารย์เการบกวนคุณช่วยตามฉันไปหน่อยนะ" เฉินหยูกล่าวพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่าย

อาจารย์เกาที่แต่งตัวเหมือนพ่อครัวยิ้มและพยักหน้ารับ "คุณหนู ข้างตัวคุณมีผู้เชี่ยวชาญระดับนี้แล้ว จะต้องใช้ผมที่เป็นพ่อครัวไปทำไมล่ะ?"

เฉินหยูหันไปมองที่ฉีเติ่งเสียนแล้วกล่าว "เขาก็ไม่สามารถตามฉันไปทุกที่หรอก เขาก็มีงานของตัวเองที่ต้องทำ"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว "ฉันพร้อมที่จะอยู่ข้างเธอตลอดเวลานะ 24 ชั่วโมงไม่เคยห่าง"

คำพูดหยาบๆ ของเขาถูกทุกคนในที่นั้นมองข้ามไปอย่างไม่สนใจ

"ถ้าพลิกหน้าแล้ว ก็ต้องจัดการอย่างจริงจัง แต่ก็ต้องระวังด้วย ถ้าตระกูลเฉินยุ่งเหยิงขึ้นมาแล้ว ตระกูลหนานหยางก็จะไม่ปลอดภัย" ฉินชิงเหอถึงกับถอนหายใจออกมา

เธอไม่อยากเห็นภาพแบบนี้เลย แต่สิ่งที่ไม่อยากเห็นกลับเกิดขึ้นจริงๆ โชคดีที่ลูกสาวของเธอรอดตัวมาได้ แต่จากนี้ไปจะต้องเผชิญหน้ากับครอบครัวด้วยความรุนแรง นั่นทำให้รู้สึกยากที่จะยอมรับ

ฉีเติ่งเสียนอยู่ที่นี่และทานมื้ออาหารมื้อหนึ่ง ฝีมือการทำอาหารของอาจารย์เกาก็ยังคงยอดเยี่ยมอย่างมาก จนสามารถบดขยี้จ้าวซือชิงได้แบบขาดลอย

ไม่นานหลังจากนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับโทรศัพท์จากเฉียวชิวเมิ่ง แจ้งว่าหลินหลี่ หลินลี่นำคนมาร่วมงานแล้ว ให้เขากลับไปดูหน่อย

ฉีเติ่งเสียนจึงบอกให้เฉินหยูจัดการเฮลิคอปเตอร์ให้เขากลับไปที่โบสถ์ เพราะตระกูลเฉินมีเงินมากมาย ทรัพยากรเหล่านี้ก็สามารถใช้ได้เต็มที่

"บอสฉี วิหารอวตารสร้างเสร็จแล้ว ดูท่าคุณคงจะมีเงินมากขึ้นใช่ไหมครับ สามารถเพิ่มเงินเดือนให้พวกเราได้ไหม?" จิงถ่งจับแขนเสื้อฉีเติ่งเสียน ด้วยท่าทางคาดหวัง

"เพิ่มเงินเดือนเหรอ? พวกคุณได้เงินเดือนหนึ่งร้อยล้านต่อปีแล้วยังไม่พอ? อย่าทำตัวโลภขนาดนั้นสิ!" ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เฉินหยูมองไปที่เขาด้วยความตกใจ "ใช่แล้วนะ ถึงพวกคุณจะเป็นนักฆ่าระดับท็อป แต่เงินเดือนหนึ่งร้อยล้านต่อปีก็ไม่น้อยเลยนะ!"

อวี้นหวี่ยิ้มแหย่ๆและพูดกับเฉินหยู "คุณเฉินคงไม่รู้หรอกค่ะ บอสฉีให้เงินเดือนพวกเราคือหนึ่งร้อยล้านสกุลโคกูรยอต่อปีนะคะ!"

เมื่อเฉินหยูได้ยินก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ สำหรับนักฆ่าระดับท็อปอย่างจิงถ่งและอวี้นหวี่ที่ได้เงินเดือนเพียงหนึ่งร้อยล้านสกุลโคกูรยอนั้น เท่ากับหลอกลวงพวกเขาเลยใช่ไหม

"งั้นฉันจะให้พวกคุณสองร้อยล้าน ทำงานให้ฉันเถอะ!" เฉินหยูยืดอกและพูดด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ