มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 184

เรื่องนี้เหมือนละครเกินไปแล้ว เทียนไล่แคปปิตอลเพิ่งจะถูกตรวจสอบเพื่อจะอายัด หนึ่งในขั้นตอนนั้น ทำให้คนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ผู้อำนวยการเกากลายเป็นคนที่ซวยที่สุด เพื่อประจบประแจงหยางเหวินไค แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือคว้าน้ำเหลว

จ้าวเทียนลู่แอบดีใจที่ตัวเองลงมือจัดการช้า และระหว่างนั้นก็มีหวงฉิงเกอมาพูดแทรก ไม่อย่างนั้น ถ้าลงมือจริงๆ เขาก็ยากที่จะพูดแก้ตัว

“ไม่เป็นไรก็ดี ฉันกลับก่อนแล้ว”หวงฉิงเกอถอนหายใจ พูดกับฉีเติ่งเสียน

“ขอบคุณคุณหวงที่เข้ามาช่วยผม”ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า โบกมือลาเขา

หลังจากที่หวงฉิงเกอไปแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็ต้อนรับหยางหลิงกวงกับเลขาอู๋ไปที่ห้องประชุมของบริษัท

หลี่อวิ๋นหว่านรีบไปจัดการงานบริษัท เรื่องยกน้ำชา ก็เป็นธรรมชาติที่จะตกเป็นของเลขาหยางกวนกวน

ตามหลักแล้วหยางกวนกวนเป็นเลขาระดับสูงไม่ต้องทำเรื่องแบบนี้ แต่ว่า ตอนนี้บริษัทขาดคน ก็จำเป็นต้องให้หยางกวนกวนทำ

“คิดไม่ถึงว่าปลัดจังหวัดจะเคารพฉีเติ่งเสียนขนาดนี้ เหลือเชื่อจริงๆ…”หยางกวนกวนชงชาแล้วยกเข้ามา ในใจแอบประหลาดใจ

หยางหลิงกวงรับบุหรี่มาจากในมือของเลขาอู๋ และพูดกับฉีเติ่งเสียน“คุณฉีสูบบุหรี่ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า ยื่นมือไปหยิบที่เขี่ยบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ไกล

ก็เป็นเวลานี้ ที่หยางกวนกวนก้มตัวลงริมน้ำชาให้หยางหลิงกวง

ชั่วพริบตาเดียวที่มือของฉีเติ่งเสียนจับที่เขี่ยบุหรี่ หน้าอกที่ใหญ่โตของเธอก็กดทับลงไป ตกอยู่บนหลังมือของฉีเติ่งเสียน

เพิ่งจะสัมผัส ร่างกายหยางกวนกวนก็เหมือนกับไฟชอต ดึงตัวออกห่างจากฉีเติ่งเสียนทันที

ในเวลาเดียวกัน สายตาของเธอก็มองไปทางฉีเติ่งเสียน เต็มไปด้วยความรู้สึกเย็นชาและกล่าวเตือน

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะฝืนยิ้ม เขาก็ไม่ได้ตั้งใจ ช่วยคนหยิบที่เขี่ยบุหรี่ จะรู้ได้ยังไงว่าหยางกวนกวนจะก้มตัวลงมารินน้ำชาให้?

“ใช้อันนี้ ที่เขี่ยบุหรี่อันนี้ค่อนข้างใหญ่”ฉีเติ่งเสียนนำที่เขี่ยบุหรี่ผลักไปตรงหน้าของหยางหลิงกวง และไอแห้งหนึ่งครั้ง พลางพูด

หยางกวนกวนแค่รู้สึกว่าคำพูดนี้พิลึกยากจะเข้าใจ ที่เขี่ยบุหรี่ค่อนข้างใหญ่?

เธออดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่ฉีเติ่งเสียน คิดว่าหมอนี่ทำเกินไป

ฉีเติ่งเสียนในใจรู้สึกอึดอัด เลขาคนนี้มีความสามารถจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าถลึงตาใส่บอสใหญ่?

เลขาสำหรับบอสใหญ่ควรจะสามารถอดทนได้ทุกสถานการณ์ไหม?ถ้าอย่างนั้นบอสใหญ่มีธุระเลขาก็ทำ ถ้าบอสใหญ่ไม่ธุระก็ทำเลขา?

หยางกวนกวนนั่งลงด้านข้างทันที ห่างไกลจากฉีเติ่งเสียน เห็นได้ชัดเจนว่าเขากลายเป็นคนบ้ากามแล้ว

“ปลัดหยางงานยุ่งมาก แค่ครั้งนี้มาหาผม คงจะไม่ใช่แค่เตรียมมาชมเทียนไล่แคปปิตอลของพวกเราใช่ไหม?”ฉีเติ่งเสียนดื่มชาที่หยางกวนกวนชงชาให้ พลางพูดถามเสียงเรียบเฉย

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะเงี่ยหูฟัง อยากรู้อยากเห็นว่าเรื่องอะไร

หยางหลิงกวงกลับหัวเราะเสียงดัง และพูด“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับประธานฉี ถ้าอย่างั้น เลขาหยาง เธอพาเลขาของฉันไปเยี่ยมชมก่อนได้ไหม?”

หยางกวนกวนชะงักไปเล็กน้อย ประโยคนี้เห็นได้ชัดเจนว่าจะให้คนออกไปให้หมด

ถึงแม้เธอจะอยากรู้มาก แต่ก็ไม่สามารถพูดว่าไม่ได้ ทำได้เพียงพยักหน้า หลังจากก็พาเลขาอู๋ออกมาจากในห้อง

“คือว่าแบบนี้ ประธานฉีรู้จักฟู่เฟิงหยุนท่านฟู่เหล่าไหม?”หยางหลิงกวงพูดถาม

“ฟู่เฟิงหยุน?ไม่รู้จัก”ฉีเติ่งเสียนพูดตอบ

หยางหลิงกวงมึนงงทันที

ฉีเติ่งเสียนพูด“ผมพูดล้อเล่น ฟู่เฟิงหยุนใครจะไม่รู้จักล่ะ คนที่ได้รับเหรียญผู้พิทักษ์ของเมืองหัวกั๋ว เป็นบอสใหญ่ของเมืองหลวง”

หยางหลิงกวงพยักหน้า หลังจากนั้นในใจก็รู้สึกประหลาด ถึงยังไง หลายปีมาแล้ว ไม่มีคนกล้าใช้วิธีแบบนี้พูดกับตัวเอง ยังพูดล้อเล่นน่าเบื่อแบบนี้

หยางหลิงกวงพูดจนปากเปียกปากแฉะ เป็นครั้งแรกที่มีความอดทนอธิบายกับวัยรุ่นแบบนี้

ฉีเติ่งเสียนกลับพูด“เขาต้องการพบผม มาหาผมไม่ได้เหรอ?ให้ผมไปหาเขา สร้างภาพใช่ไหม?”

หยางหลิงกวงรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ฟู่เฟิงหยุนเป็นใคร?

เป็นบุคคลที่ควบคุมอำนาจมาหลายสิบปี เป็นคนที่อุทิศตนเพื่อประเทศชาติ และได้รับมอบเครื่องราชอิสริยาภรณ์!

คนแบบนี้ การเคลื่อนไหวต้องเป็นความลับไม่สามารถรั่วไหลได้ นึกไม่ถึงว่าจะให้เขามาหาด้วยตัวเอง?พูดเล่นอะไร!

“แฮ่กๆ…”หยางหลิงกวงสำลักควันบุหรี่จนไอติดต่อกันหลายครั้ง “คุณฉี ท่านฟู่เฟิงหยุนเป็นผู้สูงศักดิ์ การเคลื่อนไหวไม่สามารถเปิดเผยได้ ไม่อย่างนั้น จะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายวายได้”

“ดังนั้น ยังต้องลำบากคุณให้ไปกับฉันเถอะ”

“ฉันก็ไม่ได้ขอร้องให้คุณต้องรับปากการเรียกร้องของท่านฟู่เฟิงหยุน แค่ไปพบท่านกับฉันก็พอแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจด้วยความจนปัญญา และพูด“ก็ได้ ปลัดหยางคุณมาหาผมสามครั้งแล้ว หลิวเป่ยก็มาหาจูเก๋อเหลียงแค่สามครั้ง ถ้าผมปฏิเสธ ก็จะมากกว่าจูเก๋อเหลียงแล้ว”

หลังจากหยางหลิงกวงได้ฟังประโยคนี้ ก็ผ่อนคลายลง ก็ถือว่าทำเรื่องที่ฟู่เฟิงหยุนมอบให้สำเร็จแล้ว

เขาถือโอกาสหยิบนามบัตรออกมาให้ฉีเติ่งเสียน และพูด “คุณฉี หลังจากนี้ถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น คุณสามารถโทรศัพท์หาฉัน ฉันจะจัดการให้”

“เทียนไล่แคปปิตอล ครอบครองพื้นที่มากกว่าห้าร้อยเอเคอร์ และนี่คือแผนพัฒนาที่สำคัญของของห้าจังหวัดในปีหน้า”

“ฉันหวังว่าบริษัทที่ล้ำค่าจะสามารถดำเนินกิจการอย่างราบรื่น นโยบายต่างๆ ฉันก็จะไม่คัดค้าน”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า นำนามบัตรเก็บไว้ มองดูนาฬิกา และพูด“ถึงเวลาข้าวเที่ยงแล้ว ปลัดหยางไปกินข้าวกับผมที่โรงอาหารเถอะ หลังจากที่กินเสร็จแล้ว พวกเราก็ไปพบฟู่เฟิงหยุน”

หยางหลิงกวงฝืนยิ้ม หมอนี่ทำตัวตามสบายขนาดนี้เหรอ?เชิญเขาที่เป็นปลัดจังหวัดไปกินข้าวที่โรงอาหาร?

แต่ว่า เขาก็ไม่ใช่คนที่ชอบโชว์รวย ไม่ได้พูดอะไร กลับคิดว่าฉีเติ่งเสียนหมอนี่จริงใจ น่าสนใจจริงๆ