มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1841

หมัดนี้ สะเทือนไปทั้งสนาม!

แคนท์รู้สึกราวกับว่ามีระเบิดลูกใหญ่ระเบิดขึ้นต่อหน้าต่อตา แรงกระแทกอันมหาศาลทำให้หูของเขาอื้อจนไม่ได้ยินเสียงใด ๆ สายลมที่พัดโหมกระหน่ำทำให้เขาแทบลืมตาไม่ขึ้น

ทันใดนั้น ฉีเติ่งเสียน ก็ใช้วิชาภูษาเหล็กโจมตีโดยตรงถึงสองครั้ง แต่หมัดของเขากลับไม่มีทีท่าว่าจะถอยกลับ ซ้ำยังออกแรงกระแทกไปข้างหน้า ก่อนจะซัดหมัดระยะประชิดเข้าเต็มอกของแคนท์!

"ปัง!"

เสียงทึบดังสนั่นจากหน้าอกของแคนท์ ร่างของเขากระเด็นออกไป แขนขาพุ่งไปข้างหน้า ในขณะที่ลำตัวโถมไปด้านหลัง ราวกับถูกแรงมหาศาลเหวี่ยงออกไป

ในขณะเดียวกัน ฉีเติ่งเสียน ก็ใช้กระบวนท่า "ม้ายกกีบ" ปัดป้องการโจมตีจากด้านหลัง ซึ่งเป็นลูกเตะ "เตะใต้เข็มขัด" ได้อย่างฉับไว ทันทีที่ปลายเท้าสัมผัสพื้น เขาก็ใช้พลังจากสะโพกเร่งความเร็วระเบิดพลังออกมา

จังหวะที่เขาโยกน้ำหนักไปด้านหลัง เท้าซ้ายที่อยู่ข้างหน้าถูกยกขึ้นแล้วเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรง ร่างกายหมุนกลับเหมือนมังกรฟาดหางด้วยกระบวนท่ามังกรสะบัดหาง!

แรงกวาดของหมัดทำให้ศัตรูรอบข้างต้องถอยกรูดออกไป ทว่าฉีเติ่งเสียนยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น เขากระโดดขึ้นกลางอากาศ ใช้ท่า "กรรไกรตัด" หนีบคอของศัตรูคนหนึ่ง แล้วสะบัดร่างของอีกฝ่ายจนลอยละลิ่วกระแทกพื้นไปอย่างแรง

หลังจากเหวี่ยงศัตรูออกไป ฉีเติ่งเสียนดีดตัวกลับลงมาที่พื้นด้วยหลังของเขา ก่อนจะใช้ท่า "มังกรดำพันเสา" เตะออกไปรอบทิศอย่างเฉียบคม ทำให้ศัตรูสามคนที่เหลือไม่สามารถเข้าถึงตัวเขาได้

แต่ไม่ทันที่เขาจะตั้งหลักได้ดี ก็มีการโจมตีสามครั้งติดต่อกัน—การจิ้มตา การล็อกคอ และการเตะเป้า!

ทว่าในเสี้ยววินาที ฉีเติ่งเสียนกลับพุ่งออกไปด้วยความเร็วสายฟ้า ใช้ ”ท่าลิงหมอบ" หลบการโจมตีทั้งสามอย่างว่องไวราวกับลิงป่า ทำให้คู่ต่อสู้ถึงกับตกตะลึง

เมื่อเห็นความว่องไวของฉีเติ่งเสียน พวกศัตรูทั้งสามเริ่มรู้สึกหวาดกลัว พวกเขามองเห็นสหายของตนร่วงไปทีละคน ๆ รวมถึงแคนท์ที่กระเด็นออกไป ทำให้พวกเขารู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ทั้งสามตัดสินใจร่วมมือกัน สองคนอยู่ด้านหน้าโดยแบ่งกันโจมตี คนหนึ่งพุ่งเป้าหมายไปที่ช่วงบนของฉีเติ่งเสียน ขณะที่อีกคนก้มตัวลงมาโจมตีช่วงท้องและขา อีกคนหนึ่งอ้อมไปด้านหลัง หวังจะจู่โจมจุดตายจากทางด้านหลัง

ฉีเติ่งเสียนไม่ถอยหนี เขายืดตัวออกและรับการโจมตีสามครั้งจากมุมที่แตกต่างกัน ในขณะนี้ เขาเปลี่ยนร่างเป็นนกกระเรียนหลังเต่าและยืนนิ่งอยู่

สามหมัดกระแทกลงมา ทำให้ร่างของเขาสั่นสะท้าน แต่ก่อนที่ทั้งสามจะจะใช้พลังมืด ฉีเติ่งเสียน ก็สะบัดแขนทั้งสองข้างออกอย่างแรง เหวี่ยงศัตรูออกไป แล้วปลดปล่อยกระบวนท่า "แส้หมัดไท่เก๊ก" โจมตีอย่างดุดันราวกับพายุคลั่ง

เพียงชั่วพริบตา ฉีเติ่งเสียนก็เหวี่ยงแขนออกไปอย่างรุนแรง แรงอัดอากาศทำให้เกิดเสียงแตกเปรี๊ยะ ทุกครั้งที่แขนของเขาเคลื่อนไหว ก่อให้เกิดเสียงแหลมคมเหมือนแส้ที่ถูกหวดออกไปสุดแรง

ไทเก็กสิบสามแส้ของเขายิ่งใช้ยิ่งเร็ว แขนเหมือนแส้อ่อน กำปั้นดุจค้อนเหล็ก!

“โครม!”

คนต่างชาติทางซ้ายถูกโจมตีเข้าที่แขนจนกระดูกหักส่งเสียงดังลั่น ยังไม่ทันจะใช้แขนอีกข้างป้องกันหน้าอก ก็เห็นฉีเติ่งเสียนพลิกตัวเข้ามาประชิดไหล่กระแทกเข้าใส่ “ตึง!” ร่างของชายผู้นั้นปลิวไปไกลกว่าห้าเมตร กลิ้งไปอีกหลายตลบก่อนจะหมดสติแน่นิ่ง

สองคนที่เหลือรู้สึกขนลุกไปหมด กังฟูของชายคนนี้สูงแค่ไหนกันนะ?! พลังหมัดรุนแรงดุดัน หมัดของเขาน่าเกรงขามมาก ทำให้พวกเขาหวาดหวั่น อีกทั้งวิชาตัวเบาของเขาก็คล่องแคล่วราวภูตผี นี่มันเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับ บาร์ตัน หัวหน้าหน่วยโดยตรงเลย!

ฉีเติ่งเสียนรับรู้ได้ถึงความลังเลของทั้งสอง ในเสี้ยววินาทีนั้น เขากางแขนออก ใช้วิชา “กอดเสือกลับภูเขา” ตะครุบจับชายคนหนึ่ง พันรัดแขนจนเกือบหมดสติ จากนั้นก็เหวี่ยงเขาออกไปอย่างแรง

อีกคนที่เพิ่งได้สติกลับมา เห็นเพื่อนถูกโยนกระเด็นไป ก็ตกใจจนหน้าซีด ขณะที่กำลังจะขยับตัวโต้กลับ ฉีเติ่งเสียนกลับใช้ท่า “หมีแก่ชนต้นไม้” เขากอดหัวพุ่งทะยานเข้าไปชนอีกฝ่ายเต็มแรง ผัว ! ร่างของชายคนนั้นปลิวกระแทกเข้ากับต้นไม้ขนาดเท่าข้อมือ เป๊าะ! ต้นไม้หักครึ่งทันที

กลุ่มทหารรับจ้างซุสทั้งห้าคน รวมถึงรองหัวหน้าแคนท์ ถูกฉีเติ่งเสียนกำราบภายในพริบตา!

ฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ เพิ่งจะคิดว่าเขาต้องตายแน่ แต่เพียงชั่วอึดใจเดียวกลับเป็นพวกทหารรับจ้างที่นอนกองอยู่กับพื้น ทำให้ทุกคนถึงกับอึ้งตะลึง!