มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 186

เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียน ชายร่างสูงผอมก็หยุดและถามด้วยความดูถูก "เป็นไงบ้าง ฉันเหยีบเท้าแกเจ็บไหม?"

"ถ้าไม่มีความสามารถก็ออกไปจากที่นี่ซะเถอะ”

“ฉันยินดีต้อนรับแกกลับมาอยู่กับฉันตลอดเวลา!”

ฉีเติ่งเสียนเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: "ผมแน่ใจว่าคุณแค่อยากหาเรื่องตาย"

ชายร่างสูงผอมมองดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า "แกจะรู้ได้ยังไงว่าฉันแค่อยากหาเรื่องตาย ในเมื่อแกยังไม่ได้ลอง?"

เท้าขวาของฉีเติ่งเสียนก้าวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เท้าซ้ายก้าวหน้าไปครึ่งก้าว พร้อมออกหมักใส่ท้องของชายร่างสูงในเวลาเดียวกัน!

"เร็วมาก!"

ชายร่างสูงผอมคิดอยู่ในใจ เขารีบจับหน้าท้องของเขาแล้วถอยหลังอย่างรวดเร็ว

หมัดเกือบจะแตะท้องของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว

“ไอ้หนู วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนให้!” ชายร่างสูงผอมพูดด้วยความโกรธ

“อย่างงั้นหรอ?” ฉีเติ่งเสียนชักหมัดกลับและมองดูเขาอย่างเฉยเมย

ขณะที่ชายรูปร่างสูงผอมกำลังจะลงมือ ฉีเติ่งเสียนก็ก้าวไปด้านหน้า และออกหมัดอีกครั้ง!

ชายร่างสูงผอมโกรธมาก แต่หมัดของฉีเติ่งเสียนนั้นรวดเร็วและรุนแรง ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอยออกไปเพื่อตั้งหลัก

“แกนั้นล่ะหาเรื่องตาย!” ชายร่างสูงผอมพริ้วไหวราวกับนกกระเรียนสีขาวสยายปีก คราวนี้ เขารุกหน้าเข้าไป

ทันใดนั้น เขาก็อยู่ตรงหน้าฉีเติ่งเสียน เขางอเข่าเล็กน้อยและยกแขนขึ้นมาตั้งการ์ดและออกหมัดไปด้านหน้าราวกับลมกันโชกแรง!

“กระบวนท่านกกระเรียนสยายปีก!”

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ก้าวหนี เขาเพียงใช้การโยกตัวเพื่อหลบการโจมตีที่รวดเร็วราวกับสายลม เขาหลบหมัดพวกนั้นได้โดยไม่พลาดแม้แต่จังหวะเดียว

เมื่อชายร่างสูงผอมเห็นสิ่งนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าด้วยความเย็นชา เมื่อแสงเย็นๆ แวบเข้ามาในดวงตาของเขา ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนการเคลื่อนไหว เขายกแขนขึ้น นิ้วทั้งห้าของเขาคมราวกับใบมีด และออกหมักต่อยไปที่คอของฉีเติ่งเสียน!

"เป็นยังไงบ้าง"

การแสดงออกของฉีเติ่งเสียนยังคงเฉยเมย จากนั้นเขาก็ออกหมัดขวาไปกลางอากาศ กระเเทกเข้ากับข้อมือของคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว ทำให้สกัดกั้นหมัดไว้ได้

ชายคนนั้นแดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปด้วยความโกรธ เขาออกหมัดเร็วขึ้น และทุกหมัดที่ออกไปนั้นช่างทรงพลัง!

“ปัง!ปัง!ปัง!”

ทุกครั้งที่ฉีเติ่งเสียนสกัดกั้นหมัดเอาไว้ก็จะเกิดเสียงดังขึ้น

ฟู่เฟิงหยุนนั่งอยู่บนโซฟาและดูฉากนี้ด้วยความตกใจเล็กน้อย ความแข็งแกร่งกระบวนท่าของชายร่างสูงนั้นสามารถเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ ถ้าหากชกต่อยกับคนธรรมดา พวกเขาคงจะฟกช้ำไปทั่วตัว และคงไม่สามารถออกเเรงอะไรได้อีก

แต่หมัดเหล่านี้กับไม่ได้ผลอะไรกับฉีเติ่งเสียน ราวกับว่าพลังหมัดของคู่ต่อสู้นั้นเท่ากับเด็กสามขวบ

ทุกหมัดที่ชายร่างสูงออก และทุกครั้งที่ฉีเติ่งเสียนสกัดกั้นหมัดของเขาจะทำให้เห็กับข้อพกพร่อง ตรงหน้าอกของเขาจะเปิดให้เห็นช่องโหว่!

"ย๊ากกกก!"

ชายร่างสูงตัดสินใจอย่างรวดเร็ว จับข้อพกพร่องตรงนั้น รวบรวมพลังชี่เข้าด้วยกัน และออกหมัดพุ่งตรงไปที่หน้าอก!

แต่ในขณะเดียวกัน ดวงตาของฉีเติ่งเสียนเปล่งประกายด้วยแสงเย็น ชักแขนทั้งสองกลับมา และมือใหญ่ทั้งสองได้เปิดออก!

เขาประสานมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกันเหมือนปากของจระเข้ เพื่อบีบแขนของชายร่างสูง

"ไม่ดีแน่!"

การแสดงออกของฟู่เฟิงหยุนเปลี่ยนไปทันที ร่างกายที่ราวกับวัวแก่ของเขารีบก้าวไปด้านหน้า และพุ่งตรงไปที่ฉีเติ่งเสียน

แน่นอนว่าเขาจำการเคลื่อนไหวของฉีเติ่งเสียนว่านี้เป็น “กระบวนท่าตัดหางจระเข้” เป้นกระบวนท่าสังหารที่รุนแรงเป็นอย่างมาก เมื่อถูกโจมตี แขนจะถูกฉีกออก

สิงอี้เฉวียนคือการเลียนแบบสัตว์ต่างๆ เพื่อสร้าง 12 กระบวนท่า และกระบวนท่านี้เป็นการจับที่ลอกเลียนแบบมาจากจระเข้ที่กัดเหยื่อ

หลังจากที่จระเข้กัดเหยื่อแล้ว มันจะม้วนตัวอย่างดุเดือด เพื่อหักกระดูกและกล้ามเนื้อของเหยื่อ