มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1866

วันนี้บาร์ตันต้องพบกับความสูญเสียอย่างหนักนับตั้งแต่ก้าวเข้าสู่วงการ เขาไม่เคยพ่ายแพ้อย่างย่อยยับขนาดนี้มาก่อน!

เขาประกาศท้าประลองแบบลูกผู้ชายกับอีกฝ่าย ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบรับ แต่ในวินาทีถัดมา กลับชักปืนกลมือสองกระบอกออกมากราดยิงด้วยความเร็วสูง!

เมื่อหวงอิงได้รับข่าวว่าบาร์ตันพลาดท่า เธอก็ตกใจมาก หลังจากฟังคำบรรยายลักษณะของอีกฝ่ายจากบาร์ตันแล้ว เธอจึงคาดเดาได้ว่าคนคนนั้นคือฉีปู้อวี่!

สถานการณ์ในหนานหยางตึงเครียดมากจนทุกฝ่ายต่างจับตามอง มิฉะนั้นฉีปู้อวี่คงไม่ปรากฏตัวที่นี่แน่

"ในเมื่อพลาดแล้วก็ปล่อยไปเถอะ ถึงแม้ว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะสร้างปัญหาบ้าง แต่คงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์โดยรวมได้ ตอนนี้กระแสสังคมในหนานหยางกำลังปะทุขึ้นจนถึงจุดสูงสุด ต่อให้กองกำลังของเธอพยายามขัดขวางก็คงไม่มีประโยชน์" หวงอิงกล่าว

แต่บาร์ตันกลับรู้สึกอึดอัดใจและกล่าวอย่างเย็นชา "แต่ฉันโคตรหัวร้อนเลย! ฉันเสียหายหนักมาก!"

เขามองว่าหวงอิงทำงานผิดพลาด ปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหลจนเขาไม่รู้เลยว่าสวีเอ้าเสวี่ยมีผู้เชี่ยวชาญฝีมือสูงคอยคุ้มกัน ถ้าเขารู้ล่วงหน้า เขาคงเตรียมตัวให้ดีกว่านี้และไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากขนาดนั้น

หวงอิงถอนหายใจและกล่าวว่า "ความผิดพลาดเป็นของฉันเอง บาร์ตัน คุณอย่าโกรธเลย พรุ่งนี้ฉันต้องไปพบปะกับสมาคมหัวเมิ่น จึงไม่ขอพูดอะไรกับคุณมากนัก"

ตระกูลจ้าวได้ติดต่อกับสมาคมหัวเมิ่นมานานแล้ว แต่สมาคมหัวเมิ่นกำลังเล่นเกมต่อรอง พวกเขาทั้งเจรจากับตระกูลเฉินและจับตาดูพลังของตระกูลจ้าวไปพร้อมกัน

อย่างไรก็ตาม วันนี้ตระกูลเฉินส่งข่าวออกมาว่าเฉินหยูกำลังจะเข้าควบคุมอำนาจทั้งหมดของตระกูลเฉิน ดูเหมือนว่าเธอจะเตรียมตัวตอบโต้แล้ว

เมื่อได้รับข่าวนี้ หวงอิงคิดว่าถึงเวลาเหมาะสมในการเจรจากับสมาคมหัวเมิ่น

เช้าวันรุ่งขึ้น หวงอิงไปเยี่ยมเป่ยบูฉีรองประธานสมาคมหัวเมิ่น ซึ่งตอนนี้เป็นผู้บริหารหลักขององค์กร

ท่านประธานอาวุโสอายุมากแล้ว และเป่ยบูฉีก็อยู่ในวัยที่สามารถรับช่วงต่อได้ ดังนั้น ปัจจุบันเขาคือผู้ตัดสินใจหลักในเรื่องต่างๆ

"คุณเป่ย วันนี้ฉันมาหาคุณ ฉันไม่อยากอ้อมค้อม เรามาคุยกันตรงๆ ดีกว่า" หวงอิงกล่าว

เป่ยบูฉีจ้องมองหวงอิงลึกๆ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความระแวดระวังและความตกใจ "ฉันรู้ว่าตระกูลจ้าวของคุณมีแผนการใหญ่ แต่ไม่คิดเลยว่าพวกคุณจะทำเรื่องที่น่ากลัวขนาดนี้!"

เป้าหมายของตระกูลจ้าว ทุกคนต่างรู้ดี พวกเขาต้องการใช้กระแสความไม่สงบนี้ล้มล้างตระกูลเฉินและขึ้นมาแทนที่

แต่เนื่องจากทุกฝ่ายล้วนเป็นคนท้องถิ่นดั้งเดิม พวกเขาจึงมองว่าตระกูลจ้าวใช้วิธีการที่รุนแรงและอำมหิตเกินไป

"คุณซวงหวงเคยกล่าวไว้ว่า ไม่ว่าคนดีหรือคนเลว ตราบใดที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ ก็ถือว่าเป็นคนดี" หวงอิงกล่าวอย่างสงบ "นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันมาคุยกับคุณ ถ้าเราตกลงกันไม่ได้ ฉันจะไม่มาที่นี่อีก"

เป่ยบูฉีจุดบุหรี่ขึ้นสูบ ก่อนจะยกแก้วน้ำมนต์ขึ้นดื่มอึกใหญ่ รู้สึกมีพลังขึ้นเล็กน้อย จากนั้นจึงกล่าวว่า "คุณต้องการคุยเรื่องอะไร?"

หวงอิงกล่าวว่า "สมาคมหัวเมิ่นของคุณก็เป็นองค์กรที่ก่อตั้งโดยคนท้องถิ่นหนานหยาง คลื่นกระแสสังคมครั้งนี้อาจกระทบถึงสมาคมหัวเมิ่นด้วยก็ได้ แต่ถ้าสมาคมหัวเมิ่นร่วมมือกับตระกูลจ้าวของเรา ฉันรับรองได้ว่าผลกระทบที่คุณได้รับจะลดลงอย่างมาก!"

เป่ยบูฉียิ้มแล้วกล่าวว่า "ทำไมฉันถึงไม่เลือกจับมือกับตระกูลเฉินล่ะ? ตระกูลเฉินคือเจ้าแห่งหนานหยาง แม้แต่เสือที่หิวโหยยังแข็งแกร่งกว่าม้า พวกคุณจะโค่นล้มตระกูลเฉินได้จริงหรือ?"

หวงอิงหัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า "ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงเฉินหยู แต่ตอนนี้เธอเข้าควบคุมตระกูลเฉินทั้งหมดแล้ว และเห็นได้ชัดว่าเธอต้องการสู้กับตระกูลจ้าวของเราจนถึงที่สุด ถ้าเธออยากเสริมพลังให้ตระกูลเฉินจริงๆ เธอสามารถแต่งงานกับคุณเพื่อรวมอำนาจได้ แต่เธอก็ไม่ได้ทำ และคนในตระกูลเฉินก็ไม่ได้บังคับให้เธอทำ"